"Bugün Lee Minho geliyor ya onun için bir miktar heyecanlı kendisi."
"Tepinmesi falan gerekmiyor muydu normalde?"
"İşte, arkadaş modunun günün başında nasıl olursa hep o şekilde ilerleyeceğini düşünüyor. Lee Minho'yu gördüğü gibi o gidişattan eser kalmayacak da neyse, çaktırma sen."
Felix ve Hyunjin'in aralarında konuştuklarına daha fazla dayanamayarak sonunda ağzımı açmış bulundum ben de.
"Olmayacak öyle bir şey görürsün. Ben gayet sakin, normal ve son derece ağırbaşlı bir şekilde Lee Minho'yu karşılayacak ve derslerini büyük bir ciddiyet ile dinleyeceğim."
Hyunjin bu dediklerime karşılık olarak kahkaha atmış sonrasında da "her iddiasına varım bu dediklerinin tam tersini yaşayacak hatta her şeyi çorba edeceksin."
"Öyle mi? Peki nesine?" Bu konuda oldukça ciddiydim ve herkesin bu ciddiyetimin farkında olmasını istiyordum.
"Vaayy birileri kendine çok güveniyor belli ki. Ama boşa çıkacak bu güven çok ümitlenme sen."
Sinir kat seviyem git gide artarken "nesine diye sormuştum canım arkadaşım." diyerek ikaz verdim.
"Hmm..." Hyunjin düşünmeye başlamış ve garip mimikler yaparken gözlerim yanındaki Felix'e kaymış ve o alaycı sırıtışı ile karşılaşmıştım. O da bu iddiayı kaybedeceğimi düşünüyordu büyük olasılıkla.
Tam Felix'le birbirimizin gözlerinin içine kilitlenmiş savaş veriyorduk ki Hyunjin'den ses geldi.
"Sevgili arkadaşım eğer ki bu iddiayı kazanan ben olursam günün sonunda gidip Lee Minho'ya yemek teklif edersin."
Bu cümleyi kurarken onun yüzündeki pis sırıtışa tezat olarak benimkinde ifadesizlik oluşmuştu.
"Yok artık daha neler. Yapamam ben öyle bir şey."
"Bakıyorum ki birileri kaybedeceğini çoktan kabullenmiş."
Kurduğu bu cümle ve küçümseyici ifadesi ile ani bir darbe almışçasına kendime gelerek "yok öyle bir şey ben bu iddiayı kazanacağım ve günün sonunda sen de gidip malum şahısa üç yıllık koca aşkını itiraf edeceksin."
Söylediklerimden sonra Felix hemen söze atılmıştı. "Seung'tan gelen koşul ile işler fazlasıyla karıştı. Hyun sen kaybetsen de hiç sorun olmaz artık."
Felix'in yorumu yüzümde bir gülümseme oluştururken Hyunjin'in birkaç dakika öncesine kadar olan rahatlığının bozulduğunu çok net bir şekilde anlamıştım.
Ve bunu dile getirmezsem içim asla rahat etmezdi.
"Birilerinin rahatı bir anda kuş oldu uçtu sanki?"
Gözlerini devirdikten sonra "günün sonunda kimin rahatının bozulduğunu göreceğiz kardeşim." dedi.
Eee sorun şu ki ben şu anda da bozulabilecek bir rahata sahip değilim...
Aramızda geçen birkaç muhabbetten sonra ders saatinin yaklaştığını gördüğümüz gibi hareketlenmeye başladık.
Felix'le yollarımız ayrıldıktan sonra Hyunjin ile gerekli giyisileri giyip hazırlığımızı da yapıp mutfağa doğru yol aldık.
"Saat kaçta gelecekti seninki?"
"İkide-" demeye kalmadan kapının açılmasıyla içeriye giren kişi ile nutkum tutulmuş şekilde kalakaldığımda kulaklarıma ileşen çığlık seslerinin oluşturduğu gürültü kalbimin daha da hızlanmasını sağlıyordu.
İki saat sonra gelmesi beklenen Lee Minho şu an tam olarak kapıdan içeri giriş yapmış gülümseyerek bize doğru yaklaşıyordu. Benim favori şefim şu an bu güzel gülümseme ile bize doğru yaklaşıyordu?!??!
Yanımda birinin iki üç defa beni dürttüğünü hissetsem de sanki tepkinin nasıl verildiğini unutmuş gibiydim. Bu yüzden yalnızca öylece kitlenmiş bir şekilde şefi izliyordum.
En sonunda Hyunjin'in beni kuvvetli bir şekilde sarsması ile kendime gelerek hemen tezgaha dönerek kolumu Hyunjin'in omzuna atmış bir şekilde konuşmaya başladım.
"Hyunjin ben çok kötüyüm. Hyunjin kalbim atıyor!!!"
Bu arkadaşa birisinin gerekli ortamlarda sesini kısarak gülmeyi öğretmesi gerekiyordu.
"Zaten atması gerekmiyor mu gerizekalı?"
Elim kalbimde yüzümü Hyunjin'e çevirdiğimde birden arkadan bir ses geldi ve sayesinde atan kalbim işlevini kaybedip oracıkta bitti gitti kayboldu.
"Arkadaşının bir sorunu mu var acaba?"
___________________
Masterchef izlerken aklıma gelen bir fic kendisi.
Eğer ki bu fic de istediğim gibi olmazsa istifa ediyorum artık.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
