"នាងមិនបានស្រឡាញ់ប៉ាឡើយ នាងស្រឡាញ់តែលុយប៉ាប៉ុណ្ណោះ"ជុងហ្គុកតបវិញទាំងក្តីមិនសុខចិត្ត
"ប៉ាចាស់ហើយ...ប៉ារស់មកច្រើនឆ្នាំហើយដែរ ប៉ាអាចមើលមនុស្សដឹង"មែនហើយគេរស់មកច្រើនឆ្នាំហើយ ច្រើនលើសពីរមនុស្សធម្មតា រស់នៅឡើងចង់ធុញនឹងជីវិតទៅហើយ
"...."ជុងហ្គុកស្ងាត់ព្រោះគេគ្មានពាក្យអ្វីដែរត្រូវនិយាយទៀតឡើយ នេះគឺជាលើកទីមួយហើយដែរគេប្រកែកគ្នាតឹងសរសៃរ.កបែបនេះជាមួយប៉ារបស់គេ
"ត្រៀមខ្លួនទៅអាទិត្យក្រោយ ប៉ានឹងបញ្ជូកកូនអោយទៅរៀន នៅអង់គ្លេសហើយ ពេលដែរកូនរៀនចប់មកវិញប៉ានឹងប្រគល់ក្រុមហ៊ុនអោយកូនគ្រប់គ្រោង"ថេយ៍និយាយទាំងមុខមាំ គេអាចមើលដឹងថាក្មេងម្នាក់នេះ ស្រឡាញ់គេចាត់ទុកគេមិនត្រឹមតែជាប៉ាឡើយតែ ក្មេងម្នាក់នេះបែរជាចាត់ទុកគេលើសពីរពក្យថាប៉ាទៅវិញ
"ខ្ញុំមិនទៅឡើយ ខ្ញុំចង់នៅក្បែរប៉ា"នាយប្រកែកដោយប្រើសម្លេងខ្លាំង
"ហ៉ើយ...កូននៅក្មេង មិនទាន់យល់ឡើយ"ថេយ៍និយាយទាំងដកដង្ហើមធំ គេមិនដែរឃើញជុងហ្គុករឹតទទឹងបែបនេះពីមុនមកឡើយ
"ខ្ញុំធំហើយប៉ា ខ្ញុំមិនមែនក្មេងទៀតឡើយ ខ្ញុំស្រឡាញ់ប៉ាតើប៉ាលឺទេថាខ្ញុំស្រឡាញ់ប៉ា..ហឹសៗ...ប៉ាជារបស់ខ្ញុំតែម្នាក់គត់អ្នកផ្សេងគ្មានសិទ្ធឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនចង់បានម៉ាក់ស្អីដែរ..."នាយនិយាយទាំងសើចរហឹម ព្រមទាំងហក់ទៅរុញថេយ៍អោយដួលទៅលើគ្រែមុននឹងលើសង្រ្គប់ពីរលើកាយតូចជាប់ដោយចាប់ដៃទាំងពីររបស់ថេយ៍លើកផ្អឹបឡើងលើយ៉ាងណែន
"អែងនិយាយឆ្គួតស្អីនឹង...ប៉ាជាប៉ារបស់អែងណា៎ ឆាប់ចុះចេញពីប៉ាភ្លាមកុំអោយប៉ាខឹងទាន់"ថេយ៍និយាយទាំងមុខមាំ ហេតុអីក៏ជុងហ្គុកប្តូរចរឹកខ្លាំងអីបែបនេះ
តើនេះមិនមែនជាកូនប្រុសដែរខ្ញុំបានចិញ្ចឹមបីបាច់តាំងពីរតូចទេមែនទេ ហេតុអីក៏ប្រែខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ?
"ហឹសៗ..ហឺស...ប៉ាត្រូវតែជារបស់ខ្ញុំ...ខ្ញុំស្រឡាញ់ប៉ា...ខ្ញុំនឹងសម្លាប់ស្រីម្នាក់នោះចោល"នាយនិយាយព្រមទាំងសើចយ៉ាងគួរអោយខ្លាច នាយមិនលាក់ចរឹកទៀតឡើយ ចាប់ពីរពេលនេះតទៅ ព្រោះពីរមុននាយខំលាក់បាំងចរឹកធ្វើជាស្លូតបូតស្តាប់បង្គាប់ព្រោះយល់ថាប៉ារបស់នាយ ស្រឡាញ់មនុស្សបែបនោះតែវាមិនមែនឡើយ ព្រោះថេយ៍នៅតែចាត់ទុកនាយដូចជាក្មេងប្រុសម្នាក់ដដែល នៅតែទុកនាយដូចជាកូនប្រុសដដែល.
"ចេញពីប៉ាភ្លាម ទៅបន្ទប់របស់កូនវិញទៅ..អឹម..ហឹម.."ថេយ៍និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវជុងហ្គុកអោនមកថើបបំបិតមាត់បាត់ទៅហើយ បបូរមាត់ក្រាសថើបជញ្ជក់ ខាំឈ្លីឡើងបបូរមាត់របស់ថេយ៍ដាច់ចេញឈាម
ម្រាមដៃវែងលូកចូលក្នុងអាវស្ទាប់សព្វរាងកាយរបស់ថេយ៍ បង្អូសទៅស្ទាប់អង្អែលច្របាច់ឈ្លី ចុងឈើរីក្រហមព្រឿងរបស់ថេយ៍ខ្លាំងៗតាមអារម្មណពុះកញ្ច្រោលនឹងកំហឹងដែរខ្លួនកំពុងតែមាន
ព្រូស~~~
ដោយទ្រាំមិនបានរាងកាយខ្ពស់របស់ជុងហ្គុកក៏ត្រូវខ្ទាត់ទៅបុកនឹងសាឡុងមួយទំហឹង ដោយស្នាដៃរបស់ថេយ៍
កែវភ្នែករបស់ថេយ៍ប្រែទៅជាពណ៌ក្រហម ក្នុងមាត់ក៏ចង់លេចនៅចង្គូមស្រួចៗចេញមកតែ ថេយ៍ក៏នៅអាចទប់ស្មារតីខ្លួនអែងជាប់ ទើបប្រឹងសម្រួលអារម្មណ៍ អោយមកធម្មតាវិញគេខានជញ្ជក់ឈាមមនុស្សមកយូរហើយក៏ព្រោះតែបណ្តាសារដែរគេបានដាក់មកលើខ្លួនអែងមិនអោយជញ្ជក់ឈាមមនុស្សបានឡើយដោយប្តូរអោយគេអាចរស់នៅក្រោមពន្លឺថ្ងៃនឹងញុំាអាហារដូចជាមនុស្សធម្មតាបាន តែពេលនេះហេតុអីក៏វារើឡើងបែបនេះ
"ហឺស...ហឹម...ឆាប់ចេញទៅបន្ទប់ឯងវិញទៅ"ថេយ៍ដកដង្ហើមចូលមួយឃូកធំមុននឹងផ្លុំចេញមកវិញ មិនភ្នែករាប់លេងសង្ងាត់ក្នុងចិត្តដើម្បីរុំងាប់អារម្មណ៍ខឹង មុននឹងប្រាប់ទៅជុងហ្គុកដោយសម្លេងមាំ
"អឹម...ហឹស..."ជុងហ្គុកស្រឡាំងកាំង តើមុននេះខ្ញុំបានឃើញអ្វីទៅ...?មែនហើយភ្នែករបស់ប៉ាប្រែជាពណ៌ក្រហម កម្លាំងគាត់ខ្លាំងណាស់ ខ្លាំងជាងមនុស្សធម្មតារៀបពាន់ដង.
"ឆាប់ចេញទៅ"ថេយ៍ងាកមកស្រែកអោយជុងហ្គុកម្តងទៀតដោយសម្លេងខ្លាំងៗ
នាយឃើញបែបនេះហើយក៏ប្រញាប់ទាញខ្លួនក្រោកឡើង មុននឹងដើរចេញទៅក្រៅ ទាំងមិនទាន់អស់ចិត្តតែក៏មិនអាចនៅក្នុងនេះទៀតយូរដែរព្រោះតែប៉ារបស់គេមើលទៅហាក់ដូចជាខឹងខ្លាំងណាស់
ក្រឹប~~~ហ៉ើយ
ជុងហ្គុកបានដើរចេញទៅវិញ ថេយ៍ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះព្រមទាំងដកដង្ហើមធំ តើមិញនេះខ្ញុំបានធ្វើស្អីខ្លះ ហេតុអីក៏គ្រប់គ្រោងខ្លួនអែងមិនចង់ជាប់បែបនេះ...?
"ក្តីស្រឡាញ់នឹងការហួងហែងព្រួយបារម្ភរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើអោយក្មេងម្នាក់នេះយល់ច្រឡំហើយ"ថេយ៍និយាយព្រមទាំងជោងសក់ខ្លួនអែងឡើងលើ យ៉ាងស្មុកស្មាញ
"តើខ្ញុំត្រូវធ្វើបែបណាបន្តទៅបងប្រុស អ្នកបង" ពេលនេះគេពិតជាពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ ហេតុអីជុងហ្គុកប្រែប្រួលចរឹតបែបនេះទៅវិញ
សូមរង់ចាំភាគបន្ត....🍀
YOU ARE READING
កូនចិញ្ចឹម រោគចិត្ត(ចប់✅)
Short Storyកូនខ្ញុំ...ខ្ញុំស្រឡាញ់ ខ្ញុំហួងហែង ខ្ញុំថ្នាក់ថ្នម ព្រោះតែខ្ញុំជាលោកប៉ាចិញ្ចឹមរបស់គេ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ឃើញគេមានអនាគតល្អនៅថ្ងៃខាងមុខប៉ុណ្ណោះ គ្មានក្នុងន័យស្នេហាអ្វីឡើយ... ប៉ុន្តែរាល់ទង្វើល្អៗទាំងអស់នោះបែរជាធ្វើអោយក្មេងម្នាក់នេះយល់ច្រឡំទៅវិញ... "ខ្ញុ...
