Ik kan niet meer // ft. Bankzitters

Hoofdstuk 12

Pov Matthy:

Het is inmiddels alweer zondag, wat betekent dat ik morgen weer naar school moet. De grote blauwe plek van vrijdag staat nog steeds als een handtekening op mijn gezicht bestempeld. Ik maak me er niet zoveel zorgen over, ik ben het inmiddels toch wel gewend. Ondanks het geval van van de week, denken de jongens ook dat het weer beter met mij gaat, gelukkig. Ze hoeven zich geen zorgen te maken om mij, ik red me wel. Met mijn pakje joints en de aansteker komt alles goed, uiteindelijk. 

Ik zit op mijn kamer een video te editten die ik gister heb opgenomen. Ik moest wel weer eens wat gaan doen, anders kan ik nooit rond komen deze maand. Dit huis betalen we tenslotte met z'n allen. De video is prima gelukt als je kijkt in de staat van waar in ik nu zit. Een beetje gamen en je komt er wel. Ik ben nu al 3 uur aan het editten en begin het eigenlijk wel een beetje zat te worden. Ik sla mijn wijzigingen op, sluit de computer af en open mijn bureaulade. De joints lachen me al toe als ik ze zie liggen. 

Gelijk grijp ik er naar toe en loopt naar mijn vensterbank waar ik in ga zitten en mijn raam open zet, zo blijft de geur tenminste niet in mijn kamer rond zwerven. Ik steek de joint tussen mijn vingers en breng de aansteker richting het puntje. De rook verlaat langzaam de kamer en maakt zich een weg naar buiten toe. Ik voel de nicotine al door mijn lijf heen jagen, het voelt geweldig. Na een half uurtje is die dan ook wel op, heb ik toch snel gedaan. Ik hang met mijn arm uit het raam om de verslavende staaf uit te drukken tegen de muur buiten. Daarna gooi ik hem in het dakgoot. Mijn raam sluit ik weer en loop naar de badkamer toe om wat parfum op te spuiten. Niemand hoeft te weten dat ik rook.

Ik zit rustig met mijn telefoon op mijn bed wanneer ik Koen iedereens naam door het huis hoor schreeuwen. Gelijk sta ik op en doe een poging om naar de woonkamer te rennen, hoewel dat lastig gaat want zodra mijn voeten de grond aanraken is alles wazig. Ik knijp mijn ogen voor een paar seconden dicht waarna ik ze weer open. Dat is al wat beter. De tweede poging lukt me gelukkig wel. Voor ik het weet sta ik al oog in oog met Koen en de rest. 

''Jezus Matt wat heb jij gedaan dan? Je ogen zijn helemaal rood. Je hebt toch niet gerookt hè? Zeg me alsjeblieft dat je gewoon gehuild hebt of iets.'' ''Nee Koen ik heb niet gerookt en ik heb ook niet gehuild. Als ik had gerookt dan had de geur allang door het huis heen gedwaald en als ik moet huilen dan kom ik naar een van jullie toe, dat weet je toch? Het gaat beter met me, ik had gewoon slecht geslapen vannacht.'' Geen enkel woord wat ik zojuist heb uitgesproken is waar, ik ben zo goed in liegen geworden dat het een gewoonte van me is geworden. ''Weet je het zeker?'' "Heel zeker maatje.'' ''Dan is het goed.'' Zie je? Het is net als ademen, zo makkelijk is het.

"Maar goed, wat wou je vertellen dat je ons allemaal zo nodig moest roepen?" zegt Robbie om de stilte te verbreken. "Rustig aan kleine dikke, ik had dus een nieuw video idee bedacht. Verstoppertje in het Tikibad. En nu het beter met jou gaat Matthy, kunnen we ook weer de dingen doen die we vroeger altijd deden." Shit. Ik kan nu niet natuurlijk afzeggen, dan zouden ze het meteen weer doorhebben. Maar als ik meega, moet ik daar shirt loos gaan rondlopen. Dat ga ik dus ook mooi niet doen. "Dus wat vinden we ervan? Is het een goed idee of is het een goed idee?" zegt Koen nu met de grootste glimlach ooit op zijn gezicht. Er zit niks anders op, ik moet nu mee. "Ik vind het best." De rest knikt mee. Iedereen maakt zijn weg weer terug richting zijn kamer en gaat weer verder waar hij mee gebleven was. Net zoals ik. 

Ik ga weer terug op mijn bed zitten en open meteen google. 'zwemkleren' is wat is in de zoekbalk intyp. Meteen krijg ik een surfshirt te zien als ik op 'shopping' klik. Perfect. Lange mouw, schijnt niet door en heeft ook nog eens een rits. Beter kan het niet worden. Ik open Whatsapp en ga naar onze groepsapp. 

U: 'Joo, wanneer hebben we dan die opnames van dat verstoppertje?' 

Meteen is iedereen online en gelukkig reageert Robbie gelijk al.

Robbert: Geen idee, zullen we donderdag doen? Zijn we toch vrij van school die dag en dan hebben we nog genoeg tijd om die shit te regelen.' 

U: 'Is goed.' 

Mooi, als ik nu bestel is die binnen één tot twee werk dagen bezorgd wat dus uiterlijk woensdag moet zijn. Hij kost maar 25 euro dus het valt wel mee, en ik kan hem altijd vaker gebruiken als we op vakantie gaan bijvoorbeeld. 

Waarom moet ik dit nou weer allemaal hebben? Het komt allemaal door die kut mentale shit. Als ik gewoon normaal was geweest, geen eet problemen had, geen autisme, geen sociale angst, geen depressie, was het leven een stuk makkelijker geweest. Soms voelt het weleens alsof ik de enige ben die dit heeft. Iedereen lijkt zo gelukkig en dankbaar. En dan kom ik aan met me lelijke vermoeide rotkop. Ik loop naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel, het lelijke monster waar ik elke keer weer van schrik. Misschien moet ik even een douche nemen, hopelijk frist het me wat op. 

Ik zet de douche al vast aan om hem warm te laten worden, misschien wel iets té warm. Altijd goed. Ondertussen kleed ik mezelf uit waarna ik de douche instap en de warme stralen over mijn lijf heen voel glijden. Bij mijn littekens voel ik ze het meeste. Het laat me even al mijn gedachtes vergeten. Na een tijdje besluit ik er dan ook wel uit te gaan. Ik droog me af, trek mijn boxershort aan en bekijk mezelf voor de tweede keer in de spiegel. Nope. Helemaal niks veranderd. En de grote witte strepen op mijn huid maken het er ook niet beter op. Ik laat een zucht mijn mond verlaten en maak een weg richting mijn bed toe. Het is pas half acht maar ik ben doodop. Ik sluit mijn ogen en val voor het eerst in tijden, vredig in slaap zonder alle gedachtes die me tegen houden.

1107 woorden

Oke ik heb de motivatie eindelijk weer n beetje terug gevonden. Volgende week woensdag heb k toetsweek dus dan zou er wss niet zoveel aankomen, tot die tijd ga ik wel nog wat proberen te schrijven maar ik denk niet dat dat veel gaat zijn want k moet nog steeds beginnen met leren💀