Ik kan niet meer // ft. Bankzitters

hoe gaat het?

Pov Matthy:

Als ik het huis binnen stap krijg ik gelijk 4 armen om mij heen geslagen van Koen en Milo. Ik schrik van hun plotselinge actie. Dit laat me de flashbacks van een paar jaar geleden, net voordat ik hier kwam wonen, terug halen...

Ik kom net terug van school. Ik open de voordeur, stap het huis binnen en probeer als het ware zo snel mogelijk naar mijn kamer te rennen. Toch mislukt mijn poging tot de ontwijking van mijn vader. Mijn moeder is sinds vorig jaar overleden door een auto-ongeluk. Sindsdien ging het heel slecht met mijn vader en probeert hij de verdriet weg te drinken, wat amper lukt. "Matthyas Maarten het Lam, wat probeer jij hiermee te bereiken? Je weet de regels: Eerst naar papa, dan koken en zonder eten naar bed. Je weet wat de consequenties zijn als je niet luistert." Nog voordat ik kan antwoorden voel ik een vlakke hand vol tegen mijn wang aan slaan. Ik grijp meteen naar de pijnlijke plek op mijn gezicht, maar misschien had ik dat beter niet kunnen doen, want een trap in mijn buik volgt. "S-sorry vader, het zal niet nog eens gebeuren." "Dat mag ik hopen voor je, nou nu naar de keuken en maak eten voor me!"

"Matt alles oke?" De stem van Koen doet me terughalen naar het nu. Ik merk nu pas dat ik helemaal als een stokstaartje helemaal verstijfd stil sta. " ja.. Ja het gaat" Ik laat mezelf ontspannen en loop door naar mijn kamer waar ik mijn koffers in zet. Voor de eerste keer in tijden, besluit ik om het niet te laten staan, maar gewoon op te ruimen.

Ik kijk op als ik iemand op de deur hoor kloppen. "Binnen." Het lieve vaderhoofdje van Raoul verschijnt achter de deur vandaan. "Hey Matthy, hoe voel je je?" Tja, hoe voel ik me? Boos? Verdrietig? Leeg? Goed? Blij? Nee, dat laatste sowieso niet. Ik voel helemaal niks meer. Maar niemand hoeft dat te weten, de laatste 6 weken gingen alleen nog maar over mij, het is nu belangrijk dat de anderen zich goed voelen. "Prima hoor, en met jou?" "Lief dat je het vraagt, met mij gaat het ook goed hoor. Lukt het een beetje met uitpakken of moet ik je helpen?" Ik schenk hem een vriendelijke glimlach toe, typisch Raoul, altijd anderen blijven helpen. "Het lukt wel hoor, dankjewel voor het aanbod." "Oke, dan is het goed. Als er wat is dan moet je naar mij toe komen hè?" "Zal ik doen." Met dat gehoord te hebben loopt hij de kamer uit.

Het is ondertussen vier dagen later. De afgelopen tijd verliep steeds hetzelfde, doen alsof je oké bent en zorgen dat andere mensen oké zijn. En dan s 'avonds je emoties en prikkels van de hele dag eruit laten. De drang om mezelf pijn te doen wordt met de seconde groter. Het helpt gewoon, het is even alleen de pijn en ik. Mensen vragen weleens af waarom mensen zichzelf pijn doen, nou hier is waarom; Als je aan het verdrinken was, en de enige manier om te overleven, is om vast te houden aan een touw. Door zo sterk te blijven vasthouden krijg je touwverbrandingen. Maar op het moment geef je niet om het litteken dat het zult geven, je probeert gewoon te overleven. Dat is hoe het is met zelfbeschadiging. Op dat moment probeer je gewoon niet op te geven. Je denkt niet na over de littekens die het zou kunnen geven. Het laat al je zorgen wegzakken.

Na even is de verleiding toch te groot, ik sta op en loop naar mijn kastje naast het bed. Mijn mesjes zijn afgepakt door Robbie, ook zoiets achterlijks, het is toch mijn eigendom? Stiekem ben ik wel blij, ik heb een nieuwe manier gevonden die meer pijn doet, toch nog ergens positief dat ik geen mesjes meer heb. Ik pak de aansteker uit mijn la die naast het doosje sigaretten ligt. Ik ben begonnen met roken, de nicotine maakt het verslavend doordat het zo'n goed gevoel geeft. Ik stroop mijn mouw van mijn trui op zet de aansteker aan en schrik even op als het vuur op mijn huid komt. Ik tel de seconden in mijn hoofd, tot 10, niet langer op dezelfde plek anders krijg je graadse  brandwonden. De aansteker leg ik weer terug waar hij hoort en mijn mouw stroop ik weer terug op. Zonder nog iemand slaaplekker gewenst te hebben, kruip ik mijn bed in en sla de dekens over mij heen. Het is pas 21.00 uur, maar ik vind het mooi geweest voor vandaag. Ik sluit mijn ogen en geef mij over aan de vermoeidheid.

Hee, ben k weer. Hoe gaat het bij jullie op school? Bij mijnecht kut. Ik zit nu in de derde en ik kreeg dus een nieuwe klas en die is echt zoo klote. Wel is het grappig omdat 1tje altijd een discussie aangaat met de docent en dat uiteindelijk een scheldpartij word dus dan heb je toch nog iets nuttigs in de les om naar te luister :) mn zusje was vandaag jarig, nou ja eigenlijk gister want het is al 2uur snachts maar ja. Aankomende maandag ben ik jarig dus heeeeeel misschien komt er dan een deeltje. Wss niet want ik doe echt 2 weken over een nieuw deel maar ik ga het proberen. Doegg x