Vurgun (Tamamlandı)

23. Bölüm

Okumaya başlamadan önce oy verelim mi? ^^

Satır arası yorumlarda görüşmek üzereee ❤️

Bölüm Şarkısı: Yavuz Bingöl - Yemin

Keyifli Okumalar....

...

VURGUN

23. Bölüm

Korku, bu dünya üzerindeki en hain duygudur.

Başkasına gittiğini düşünürken yine dönüp sana ulaşır, yine seni en hassas yerinden haince vururdu. Rahatlardın önce sonra o rahatlığını fırsat bilip yeniden saldırırdı sana. Zaman geçmiyordu. Zaman geçmiyor olmasına rağmen; mevsimler değişiyor, tarihler ilerliyor, gece gündüze bulanıyor sonra yeniden kendine kavuşuyordu. En en sonundaysa sen hep aynı anda kaldığını hissediyordun.

Bedenlerinin üzerine bir korku düşmüştü. Korkuyordu Kaya. Oğlu babası olacak şerefsizin ellerindeydi. Ne zaman bu radddeye geldiklerini idrak edememişti. O kadar hızlı bir dönüş yaşamışlardı ki sıradan hayatlarından belki de bir insanın en uç noktada olan, dayanamayız diyecek anlara şahit olmuştu.

Kardeşim dediği adam karanlığa bulanmıştı en başında. Sonra ona haksızlık ettiğini düşünmüştü hayatını kurtardığı zaman. Daha sonrasındaysa annesini vurduğu zaman ondan nefret etmişti. Ama aynı zamanda hatırladıklarıyla hiçbir suçu olmadığını öğrenmişti. Cihangir yürekli bir adamdı. Kaya bunun farkındaydı. Ağır sözler söylemişti. Ağır, hafiflemesi imkansız sözler... Ama neden söylediğini biliyordu.

Bir sevgili bir dost ne ki baba kaybının acısının yanında demişti. Belki haklı olabilirdi. Eğer babası bu kadar can yakmamış olsaydı, bu kadar nefrete batmış olmasaydı onlara seçim için olanak tanıdığında ve her şey son bulduğunda ona hak verebilirdi.

O gün oradan gitmesi için ağır konuştuğunu ve belki de asla ama asla hayatlarına yeniden dahil olmanın planlarının içinde olmadığını biliyordu. O kendini kötü adam ilan ederek hepsinin yüreğini rahatlatacak kendi acısında yok olacaktı. Yıllar sonra ölümü bile kulaklarına ulaştığı zaman üzülmeyeceklerdi. Belki ufak bir sızı hissedeceklerdi ama yok olmayacaklardı. İşte bu kadar acıtmak istemişti canlarını Cihangir. 

İnce ince işlemişti planını. İşlerken Kaya ile anın eğlencesini yaşamış bir daha tamamlanmayacak olan dostluklarının tadını çıkarmıştı. Şirin ile bugün son günleriymiş gibi doyasıya aşkını yaşamış biraz daha biraz daha diyerek son ana kadar kendini tutmuştu. Seviyordu çünkü Cihangir. Öyle kolpadan değildi sevgisi. Canı gidercesine seviyordu. İçine daha fazlası sığmazcasına.

Biliyordu.

Şirin'in babasının yüzünü görmeden önce ona nasıl düşkün olduğunu ve onu nasıl sevdiğini biliyordu bu yüzden yapmıştı her şeyi. Tam da bu sebepten. Yıllarca kalbinin en güzel köşesinde bir çiçek gibi büyüttüğü sevdası yanmasın diye yapmıştı.

Kaya arkadaşının gelmesini diliyordu. Belki de onları sağlam gerekçeleri olsa da yıkan adamın gelip o yıkımı temizlemek istercesine kapatmasını diliyordu. Korkuyordu. Oğluna yeni kavuşmuştu ve babası acımasızca oğlunun kafasına silahını dayamıştı. Sevil yanındaydı. Uzansa kollarına alabilecek mesafedeydi ama yapamıyordu.