Destiny

Chapter 6

Η αδερφή της πάλι δεν δείχνει να νοιάζεται για το ότι έχει χειροπέδες και στα χέρια και στα πόδια. Της μιλάει, δείχνει να προσπαθεί να την κάνει να ξεχαστεί

Την νοιάζεται πολύ

Σηκώνομαι και βγαίνω έξω από το γραφείο μου, κάνω νόημα στον Λεβ να με ακολουθήσει

"Παρε την μικρή πάνω και δωστης να φάει" λέω και με κοιτάζει ερωτηματικά "Και ήρεμα μαζί της, μην την τρομάξεις"

Αναστασία

Η πόρτα ανοίγει και βλέπω να μπαίνει μέσα ένας από αυτούς, με πλησιάζει, λύνει τις χειροπέδες και με τραβάει προς τα έξω

"Βάλια!" φωνάζω και προσπαθώ να τραβηχτώ

"Που την πας;" ρωτάει και προσπαθεί μάταια να απελευθερωθεί

Μπαίνουμε μεσα σε ένα δωμάτιο, με βάζει να καθίσω στον καναπέ που υπάρχει και στέκεται μπροστά στην πόρτα σαν φρουρός

"Γιατί με έφερες εδώ;" Τολμάω να ρωτήσω

"Το αφεντικό μου θέλει να κάνει μια συζήτηση με την αδερφή σου"

Το αφεντικό του; Είναι αυτός που κυνηγούσε η Βάλια αλλά δεν μου έλεγε τίποτα όταν την ρώταγα, είπε ότι μπορεί να μας παρακολουθούν

"Θα την πειράξει;" ρωτάω αλλά δεν μου απαντάει "Σε παρακαλώ πες του να μην την πειράξει. Να την αφήσει να φύγει και θα μείνω εγώ στη θέση της, δεν θα πούμε τίποτα" φωνάζω και γελάει

Με πλησιάζει και κολλάω το σώμα μου στο μπράτσο του καναπέ

"Τρέμεις χωρίς καν να σε αγγίξω και θέλεις να ανταλλάξεις τον εαυτό σου μαζί της;"

Έχει δικιο, αλλά θα το κάνω αν χρειαστεί. Η Βάλια μπορεί να βρει τρόπο να με σώσει αν βγει έξω, ενώ εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα

"Σε παρακαλώ μην την πειράξετε" ψελλίζω χωρίς να τον κοιτάζω

"Κάτσε φρόνιμα και τίποτα δεν θα συμβεί" λέει απλά "Πεινάς;" ρωτάει και πάλι δεν απαντάω

Φοβάμαι

Πιάνει το κινητό του και καλεί κάποιον, μιλάει στα ρωσικά για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα το κλείνει