Destiny

Chapter 5

Πληρώνω τον λογαριασμό και φεύγω χωρίς να με νοιάζει ιδιαίτερα για την άλλη που αφήνω πίσω. Δεν θυμάμαι καν το όνομα της έτσι κι αλλιώς

Φτάνω σπιτι και τους βλέπω όλους αναστατωμένους, ο Λεβ βρίσκεται έξω και μόλις με βλέπει με πλησιάζει αμέσως

"Πες το" λέω κοφτά. Δεν μου αρέσει το ύφος του, είναι σαν παιδί που έχει κάνει ζημιά

"Κάποιος μας παρακολουθούσε"

"Ποιος;"

Ξεφυσάει και με κοιτάζει. Μου κάνει νόημα και κατεβαίνουμε μαζί στο υπόγειο

Ανοίγει τον υπολογιστή και μου δείχνει το δωμάτιο μπροστά μου μέσα από τις κάμερες

"Ποιες στον πούτσο είναι αυτές;"

"Είναι Ελληνίδες. Βρήκαμε ταυτότητα πάνω στην μια"

"Αυτή είναι παιδί" λέω έξαλλος

"Το ξέρω, αλλά δεν είχα επιλογή. Η άλλη είχε και όπλο πάνω της"

"Πως έμαθε που βρισκόσουν;"

"Υπάρχει περίπτωση ο Χατζής να μας έπαιξε πουστια;"

"Όχι. Η συμφωνία τον συμφέρει πολύ και όλα ήταν πολύ ξεκάθαρα, δεν έχει λόγο"

"Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να βρέθηκε τυχαία εκεί;" ρωτάει

"Αν δεν είχε το όπλο πάνω της ίσως και να ήταν τυχαίο, αλλά τώρα όχι"

"Τι θέλεις να τις κάνουμε;"

"Προς το παρόν τίποτα και να μην μπει κανένας μέσα, αρκετά έχουν δει ήδη, δεν χρειάζεται να δουν κι άλλα πρόσωπα"

Ανεβαίνω στο σπιτι και τηλεφωνώ αμέσως στον Χατζή

'Τι έγινε;' ρωτάει μόλις το σηκώνει. Ξέρει ότι δεν τον καλώ αν δεν έχει να κάνει με την δουλειά
'Χρειάζομαι την βοήθεια σου με ενα πρόβλημα που μου προέκυψε'
'Ακούω'
'Θέλω να μάθω τα πάντα για κάποια Βαλέρια Μακρή. Θα σου στείλω φωτογραφία της'

~~~

Αρκετές ώρες μετά ο Χατζής με ενημερώνει για αυτά που βρήκε

'Είσαι σίγουρος;'
'Ναι. Δεν εμπλέκεται κανένα άλλος, ανέλαβε μόνη της την υπόθεση'
'Σου είπα ότι έχει και μια άλλη μαζί της, μοιάζει μικρή'
'Σου έστειλα ότι στοιχεία βρήκα στο μειλ σου. Φαίνεται ότι έχει μια αδερφή, ίσως να είναι αυτή'
'Εντάξει. Με τον άλλον μπάτσο τι θα γίνει;'
'Θα τον αναλάβω εγώ αυτόν. Εσυ τι θα κανείς με αυτές;'
'Δεν ξέρω. Πρέπει να σιγουρευτώ ότι δεν έχει μιλήσει σε κανέναν άλλον'
'Ωραία σιγουρέψουν και ξεφορτώσου την'
'Θα το είχα ήδη κάνει, αλλά δεν πειράζω την μικρή για κανένα λόγο'
'Δεν μίλησα για την μικρή, η άλλη όμως είναι αστυνομικός, δεν μπορείς να την αφήσεις απλά να φύγει'
'Θα δω τι θα κάνω. Μόλις ξεμπερδέψεις με τον άλλον ενημέρωσε με'
'Κι εσυ'

Κλείνω το τηλέφωνο και ελέγχω τα στοιχεία που μου έστειλε. Επιβεβαιώνω ότι πρόκειται όντως για την αδερφή της

Αναστασία Μακρή 15 χρόνων

Γαμωτο, είναι παιδί

Κατεβαίνω ξανά κάτω, πρέπει να τελειώνει αυτό το θέμα

Βαλέρια

"Φοβάμαι" λέει και χώνεται περισσότερο στην αγκαλιά μου

"Συγνώμη μικρή, εγώ φταίω. Δεν έπρεπε ποτέ να σε πάρω μαζί μου"

"Αν δεν το έκανες τώρα θα ήσουν εδώ μόνη σου" ψελλίζει

Κοιτάζω γύρω μου το δωμάτιο που μας κλείδωσαν. Σίγουρα είμαστε κάπου υπόγεια, μυρίζει υγρασία και δεν υπάρχει κανένα παράθυρο

Προσπαθώ να αφουγκραστώ την ησυχία, να ακούσω κάποια φωνή, κάποια συνομιλία

Τίποτα

Δεν ξέρω που είμαστε, αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση που κανένας δεν έχει έρθει ακόμα

Κυρίως όμως μου κάνει εντύπωση που δεν μας σκότωσαν εκείνη την στιγμή

Τι έχουν να κερδίσουν;

Ακούω την πόρτα να ανοίγει και τρεις από αυτούς μπαίνουν μέσα, αναγνωρίζω μόνο τον Λεβ Σμιρνόβ

Η Αναστασία κολλάει περισσότερο πάνω μου και την σφίγγω ασυναίσθητα

Ένας από αυτούς την τραβάει και προσπαθώ να τον απωθήσω, αλλά οι άλλοι δυο δεν με αφήνουν

Την πηγαίνουν στην άκρη του δωματίου και δένουν τα χέρια της με χειροπέδες

Κάνουν το ίδιο και σε μένα,δεν προσπαθώ να αντιδράσω, ξέρω ότι δεν έχει νόημα

Της μιλάω και την καθησυχάζω όσο μπορώ, κλαίει, δεν θέλω να την βλέπω να κλαίει

"Ηρέμησε μωρό μου, τίποτα δεν θα γίνει, θα βγούμε από δω μέσα"

"Θα μας σκοτώσουν" λέει κλαίγοντας και τραβάει τα χέρια τις από τις χειροπέδες

"Θε κανείς σημάδι" λέω ήρεμα. Δεν με ακούει, είναι τρομοκρατημένη "Αναστασία!" φωνάζω και με κοιτάζει χαμένη "Μην φοβάσαι. Είμαι μαζί σου. Δεν θα τους αφήσω να σε πειράξουν"

_______________________________________________________________________________________

Τι θα γίνει τώρα; Θα καταφέρουν να ξεφύγουν οι δυο αδερφές;

Αυτά

Show some love & τα λέμε στο επόμενο