Destiny

Chapter 2

Τελειώνει το ποτό του και το αφήνει στο τραπεζάκι χτυπώντας το

"Άκου μια συμβουλή αδερφέ" λέω και γυρνάει να με κοιτάξει "Σταμάτα να βλέπεις τις γυναίκες ως μηχάνημα που φτιάχτηκε μόνο για να κάνει παιδιά. Αν δεν είσαι ικανός να κάνεις έναν σωστό γάμο, πως θα είσαι ικανός να αναλάβεις την αρχηγία;"

"Θα το δούμε αυτό όταν δεν θα είσαι πλέον αρχηγός" σχολιάζει και φεύγει

"Βέντμα!" φωνάζω κι αμέσως την ακούω να τρέχει, κάθομαι στον καναπέ και στέκεται μπροστά μου να με κοιτάζει "Έλα" λέω και πηδάει δίπλα μου "Αν συνεχίσει να με προκαλεί θα γίνει το επόμενο γεύμα σου" σχολιάζω  κοιτάζοντας την

Βαλέρια

"Θα κάτσεις κι άλλο εδώ;" η φωνή της Δανάη με κάνει να σηκώσω το κεφάλι μου από τους φακέλους που έχω μπροστά μου. Την κοιτάζω με απορία "Βράδιασε Βαλέρια" σχολιάζει και τότε κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου

"Δεν το κατάλαβα" ψελλίζω "Τώρα φεύγω κι εγώ" λέω κι αφού με καληνυχτίσει ξεκινάω να μαζεύω τα πράγματα μου

Βγαίνω από το γραφείο μου και κλειδώνω την πόρτα

"Μακρή" ακούω μια φωνή και στρέφω το βλέμμα μου προς τα εκεί

"Κύριε" λέω ισιώνοντας το κορμί μου μπροστά στον διοικητή μου

"Φεύγεις;"

"Μάλιστα, τελείωσα για σήμερα"

"Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο"

"Βεβαίως, πείτε μου"

"Βιάζεσαι; Θα μας πάρει λίγη ώρα"

"Όχι, δεν έχω κάτι να κάνω" απαντάω αμέσως

"Πάμε στο γραφείο μου" λέει χαμηλόφωνα και τον ακολουθώ

Με αφήνει να περάσω και κλείνει την πόρτα πίσω του. Κοιτάζω περίεργα μιας και είναι κάτι που δεν κάνει κάποιος συχνά εδώ μέσα, δεν υπάρχουν μυστικά μεταξύ της αστυνομικών, είμαστε οικογένεια

"Κάθησε" λέει και το κάνω σφιγμένη

"Συμβαίνει κάτι;"

"Είσαι λίγο καιρό εδώ, αλλά οι επιδόσεις σου είναι άψογες και φυσικά έχω μελετήσει τον φάκελο σου. Κι εγώ είμαι καινούργιος εδώ, σίγουρα όμως όχι μόνιμος όπως εσυ"

"Δεν καταλαβαίνω"

"Ήρθα εδώ γιατί δεν υπήρχε κάποιος άλλος διαθέσιμος μετά τον ξαφνικό θάνατο του προκατόχου μου. Δεν θα με αφήσουν να μείνω όμως"