Too Far Gone

Hoofdstuk 4: Change

Ik kom boos binnen lopen. ''Don, je weet dat ik ook naar school moet en dit niet echt helpt met mijn cijfers", zeg ik geïrriteerd. Hij negeert me. "Fijn dat jullie allemaal konden komen, het plan is veranderd". Wat bedoelt Don met het plan is veranderd? "Jake jij zou Anna beter leren kennen en zo achter de code komen, maar dat duurt te lang". Alles duurt altijd te lang volgens Don. "Daarom voeren we het plan woensdag uit en houden Anna gewoon onder schot, dat is makkelijker". "Je kan me niet eens een week de tijd geven Don?". "Hierna heb je genoeg geld om er volledig mee te kappen, wat maken die paar dagen nou uit?". "Jake, als je problemen hebt met hoe wij zaken doen, dan kan je beter stoppen". Don is weer eens geïrriteerd. Don gaat nog een keer het plan over en laat ons vervolgens gaan. Nou, gelukkig hoef ik Anna nu niet te gebruiken denk ik bij mezelf als ik naar buiten loop. Maar wat is erger? Ik beroof hoe dan ook Anna en haar ouders van 2 miljoen euro. Sinds Anna ben ik steeds meer over mijn leven gaan nadenken, over wat ik precies wil, wat ik het beste kan doen. Ze heeft gewoon de juiste dingen gezegd en me laten denken over mijn leven. Ik weet dat wat we gaan doen slecht is, maar er is geen manier om het te stoppen.

Terug op school zie ik Anna alleen aan een tafel zitten. Heeft ze geen vriendinnen? "Hey Anna, wat zit je hier alleen". "Hey Jake, ja ik moest nog een opdracht maken, m'n vrienden zijn al naar de les". We praten nog een kwartier verder, maar alles vliegt voorbij. Ik besef dat ik er niet helemaal bij ben en op alles maar een beetje half reageer. "Gaat alles goed Jake?". "Je ziet een beetje bleekjes", zegt Anna. "Ja alles gaat prima, ik moet alleen gaan", ik loop weg. Anna kijkt me verbaasd na als ik wegloop. Shit, wat doe ik. Moet ik haar vertellen wat er gaat gebeuren? Waarom zou ik? Dit brengt mijn werk en leven in gevaar. Dit alles voor een meisje die ik nauwelijks ken? Ik weet niet hoe het komt, maar als ik met Anna ben voel ik me anders. Nee, zo kan ik niet weggaan. Ik loop terug naar Anna. Er staat een jongen naast haar, hij komt steeds dichterbij en begint aan haar te zitten. "Niet doen, stop!", hoor ik Anna zeggen. Ik loop er snel heen en geef de jongen een duw. "Wat begrijp je niet aan het woord stop!?". Anna komt achter me staan. De jongen kijkt me vies aan en loopt weg. "Micheal loopt normaal nooit voor iemand weg", zegt Anna. Ik herkende Micheal wel alleen wist ik zijn naam niet meer. Micheal weet dat ik voor Don werk en iedereen die in deze business werkt weet dat met Don of zijn personeel niet te dollen valt. Het heeft zo dus ook positieve kanten. Werken voor een crimineel. "Sorry van net, ik voelde me even niet zo lekker", zeg ik tegen Anna. Ze kijkt me opgelucht aan. "Geen probleem, bedankt voor het helpen". "Wat moest Micheal eigenlijk", vraag ik aan haar terwijl ik ga zitten. "Hij vindt me leuk en vraagt vaak of ik iets wil doen". "Ja dat heb je met die looks", zeg ik op een flirterige toon. Ze bloost. "Ik moet maar weer naar de les, ik zie je vanavond". Ik lach en antwoord vervolgens: "Is goed, tot vanavond"

De bel gaat, het is 4 uur. Als ik de school uit kom zie ik Micheal en 2 vrienden staan. Wat willen ze? Ze gaan niks doen, daar zijn ze te bang voor. Ik pak mijn fiets en ga naar Don. "Don, waarom kan je me die tijd niet geven?". "Is er niet een andere manier om die 2 miljoen te krijgen?". "Kunnen we niet wachten tot ze een keer weg zijn?".
Don neemt een slok van z'n whiskey.
"Denk je dat wij de enige zijn die van dat geld afweten Jake?". "En wat is er trouwens met je de laatste tijd?". "Je wordt steeds gevoeliger en je weet dat je dat niet kan gebruiken bij dit soort werk". Ik zeg niks en we kijken even voor ons uit. Ik moet dit niet te vaak doen anders gaat Don straks nog aan me twijfelen. "Ik moet gaan, ik zie je woensdag", zeg ik terwijl ik het huis verlaat.

Oke de pasta is bijna klaar. Nu alleen nog de tafel dekken en dan is alles klaar . Als ik het bestek pak zie ik Anna aan komen fietsen. Ik kijk op de klok. 7 uur, wat een timing. Ik leg het bestek neer, ga naar de deur en doe open. Anna heeft een bak met ijs in haar handen. "Voor als toetje", zegt ze lachend. Ik lach en neem de bak aan. "Dus je bent wel iemand die altijd op tijd is?", vraag ik terwijl ik de borden opmaak. "Nou soort van, alleen zie ik het meer als afspraken nakomen". Ik pak de borden en gaan aan tafel zitten.
"Dus je bent iemand die zijn afspraken nakomt?". "Volgens mij is dat nog altijd een heel normaal iets", zegt ze terwijl ik water voor ons inschenk. Haar antwoord doet me denken. Maar moet je ook de niet juiste afspraken na komen? Ze ziet dat ik denk. "Denk jij daar anders over dan Jake?". "Nee niet bepaald, maar wat als je een afspraak maakt en dat blijkt niet de juiste te zijn?". Ik kijk haar vragend aan. "Ja, dan wordt het wel anders". We praten nog een uur over van alles en nog wat, tot ik besluit het ijs te halen. Als ik in de keuken sta hoor ik stemmen. "Ja hier woont hij". Ik kijk naar buiten en zie Micheal met 3 anderen jongens, ze lopen naar m'n huis. Shit. Ik pak m'n mobiel en sms Don met wat er gebeurt.
Ik kom de kamer in. "Anna je ...", er wordt een steen door het keukenraam gegooid. "Eerst mijn plek inpikken bij Don en nu mijn meisjes!?", hoor ik van buiten komen. Anna kijkt me bang aan. Ik zeg haar dat het goed komt en loop naar de kast waar ik een knuppel vandaan haal. "Micheal neem je vrienden mee en ga weg voordat het te laat is!", schreeuw ik. Dan valt me iets op. Micheal staat niet meer bij de jongens. Ik draai me om. Micheal staat naast Anna in de kamer en heeft haar vast.