သူအထဲရောက်နေတာ မြင်လိုက်တော့
အံ့သြဟန်မပြ။
နှစ်ယောက်လုံးနဲ့သူငယ်ချင်းဆိုတော့
ဆန်းဆက်ရော ဗျူဟာပိုင်ရောက
ဘုန်းပြည့်ကွန်ဒိုဆီ လာလေ့ရှိသည်ဖြစ်မည်။
" ဟေ့ရောင် သွား ပန်းကန်တွေဇွန်းတွေ သွားယူလာခဲ့"
ဗျူဟာပိုင်ကို ဘုန်းပြည့်က ပိတ်ဟောက်လိုက်သည်။
" ငါကဘာလို့"
" မင်းစားမလို့ငါပါဆယ်အပိုမှာထားပေးတယ်မလား အခုသွား နေစင်ယူလာ
ပေးရတာ။အအေးဘူးတွေပါယူခဲ့"
သူကကြီးပဲ နိုင်စားတယ်လို့ထင်နေတာ
ဘုန်းပြည့်ဟောက်လိုက်တော့ ဗျူဟာပိုင် စကားနားထောင်သားပဲ။
သူ့ကိုတချက်သာကြည့်ပြီး ဗျူဟာပိုင်က ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားသည်။
" နေစင် ထိုင်"
" ငါသွားတော့မယ် ဘုန်းပြည့်။ ဗိုက်
ပြည့်နေသေးလို့ ထမင်းမစားနိုင်သေး
ဘူးအအေးဘူးပဲယူသွားတော့မယ်"
"မရဘူး ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် နေ
သွားပါဦး။ ဗျူဟာလည်းရှိနေတာပဲ။
သူ့သူငယ်ချင်းကို ဒီလိုဘဲပြန်ခိုင်းလိုက်ရင်
ရှင်း ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးမှာပေါ့"
သူ့လက်ထဲက အထုပ်ကိုပါယူပြီး
ဘုန်းပြည့်က စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တော့
သူဘာမှလုပ်မရတော့။
ရှင်းသန့်အိမ်ကနေပါဆယ်ယူလာပေးလို့
သူ့ကို အတော်အားနာနေပုံရတဲ့ဘုန်းပြည့်။
"ကဲ ဘယ်လိုလဲ ဗျူဟာနဲ့ ရင်းနှီးနေပြီ
လား"
" မရင်းနှီးပါဘူး"
ဘုန်းပြည့် ရုတ်တရက်ကြီးဘာလို့ ဒီလို
လာမေးနေလဲ သူနားမလည်။
ဗျူဟာပိုင်နဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ဆက်ဆံရေး
မဟုတ်ဘူးလို့ပြောပြထားတာပဲ။။
" အော် ထားပါတော့ ။ မင်းကိုမနှုတ်
ဆက်တာ ဗျူဟာကို စိတ်ထဲမှာ ဘယ်
လိုမှမထားနဲ့နော်နေစင်။ ဒီကောင်က
အဲ့လိုပဲ ဆက်ဆံရေးညံ့တယ်။မင်းတို့ချင်း ရင်းနှီးတာလား မရင်းနှီးတာလား ငါ
လည်းသေချာမပြောတတ်တော့ပေ
မယ့် ဒီကောင် မင်းကို ကြည်ပါတယ်။
ဗျူဟာက သူမပတ်သက်ချင်ရင် မျက်နှာတောင်မကြည့်တဲ့အချိုး"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
Chapter-16
Start from the beginning
