Principles of Teaching

CHAPTER SEVEN

UNEDITED

GIAN'S POV

Mabilis lumipas ang sabado at linggo. Mabilis talagang umikot ang mundo lalo kapag abala ka. Inabala ko ang sarili sa pagtulong kay nanay sa pagbabantay ng tindahan. Kaya hindi ko masyadong naisip ang pagsama ng loob ko kay Miss Tara noong byernes nang gabi.

Pero dahil mabilis lumipas ang sabado at linggo narito ako ngayon sa harap ng classroom namin nag-ooverthink kung paano haharapin si Miss Tara. Iniisip ko ngang umabsent na lang kaso major subject ang handle niyang subject sa amin kaya ekis na ang ideyang iyon. 

Wala sa loob na pumasok ako at hinanap kaluluwa ng mga kaibigan ko. Nang makitang kompleto na sila ay dali akong umupo sa tabi ni Angie at sinandal ng bahagya ang ulo ko sa balikat niya. Pero dahil pang-elementary ang height niya ay masakit sa leeg ang ginawa kong pagsanday, nakasimangot tuloy na inilipat ko ang ulo ko sa balikat ni Jonay. 

"Ke-aga-aga parang inutangan ng isang milyon yang mukha mo" natatawang sabi ni Jonay

"Pano ba naman kasi ang liit ni Angie di tuloy ako komportableng sumndal sa kanya" pang-asar ko. 

Hindi pinansin ni Angie ang sinabi ko

"Yong totoo may problema ka ba, Gian? Mukha kasing byernes santo na yang itsura mo August pa lang ngayon" sa halip na tugon ni Angie

"Wala, masama lang ang gising ko. Ang bilis kasi ng sabado at linggo parang pumikit lang ako nakasuot na naman ako ng uniform" sagot ko na lang hindi ko naman kasi pwedeng sabihin ang totoong dahilan.

"Naku sa totoo ang bilis na talaga ng weekend ngayon sana may makaimbento ng isa pang araw pandagdag sa weekend" suhestyon ni Janice

Iba rin talaga utak ni Janice halatang pang out of this world

Dudugtungan ko pa sana ang reklamo ko nang bumukas na ang pinto sa unahan at pumasok na aming propesora na no other than the mighty Miss Tara.

Ang kaninang maingay na silid ay tumahimik na, tanging ang pagclick ng kanyang manipis na takong sa puting tiles ang maririnig. That adds more tension sa paligid, I don't know how miss could do that pero every time na pumapasok siya she give us all the vibes na kailangan naming isara ang bibig namin kasi it is illegal to create nonsense noise in her presence. 

"Good morning class" monotone niyang bati sabay libot ng paningin sa loob ng silid. Iniisa-isa niyang tingnan kami na para bang sa loob ng nagdaang linggo ay kabisado na niya ang pagmumukha naming lahat. 

Hindi ko maiwasang ibaba ang aking paningin nang sa wakas ay dumako sa akin ang kaniyang paningin. Naalala kong medyo nagtatampo ako sa kanya. Kala ko naman talaga may pakialaman siya sa pagtatampo ko. Pero kahit na masama pa rin talaga ang loob ko sa kanya kaya bahala siya dyan.

"I hope you enjoy your weekends and I hope you all are ready for our discussion for today" 

That's the cue para sa magrereport ngayong araw na pumunta na sa unahan which is si Abby.

While abby is busy setting up her laptop and projector nakita ko sa gilid ng mata kong naglilibot si Miss. Huminto siya sa left side ng classroom sa gitna ng windows at bahagyang sumandal dun kaya kitang-kita ko siya.

She's wearing their uniform but Lord she is so pretty in those clothes. Her face is bare with make up, but she's wearing a full red lipstick that makes her look more intimidating. 

Iniwas ko na ang tingin ko sa kanya bago pa man ako mahuli and also to remind myself na nagtatampo ako and di ko dapat siya pinupuri.

Nagsimula at natapos ang klasee na I forced myself na makinig sa discussion and hindi sa pagtitig sa professor and i want to congratulate myself for doing a job well done.

We are now busy fixing our things para makapasok na sa sunod na klase when Miss Tara call my name.

"Castillo, I want a word with you"

Ang demanding naman ng dating pero what choice do I have but to agree. Hinintay ko munang makalabas lahat ng blockmates ko including my friends bago ako lumapit sa table niya.

"Yes po Miss Tara, ano po ang kailangan niyo sa akin?" pormal kong tanong habang ang tingin ko ay nasa ballpen na hawak niya. Hindi ko kasi kayang salubungin ang titig niya baka makalimutan kong nagtatampo ako.

"Your organization is already approved. The President signed the papers, the SAMAFIL is good to  plan the event."

Tumango-tango ako indikasyon na nakuha ko ang sinabi niya. 

"Thank you po. We'll start the planning right away po" tugon ko habang hindi pa rin inaalis ang tingin sa ballpen na ngayon ay nakapatong na sa laptop niya.

"Is my ballpen more interesting in your eyes than my face, Castillo?" may diing tanong niya

Buhat sa tanong niyang yon ay bigla kong tinaas ang tingin ko papunta sa nagmamayabang sa ganda niyang mukha. And there was written an irritated look on her face. I swallowed an invisible liquid before I answer.

"Hindi po, I was just mesmerized po sa gamit niyong ballpen" walang kwenta kong sagot.

My mind is in a hirewire dahil sa paglipat ng tingin ko sa kanya

"Really? And here I am thinking I am the most mesmerizing here in this four walled classroom." she said in a low sultry voice habang naglalakad papalit sa pwesto ko. 

Dahil sa taranta ay bahagya akong napapaatras bawat hakbang niya hanggang sa maramdaman ko ang armchair sa bandang pwetan ko kaya wala na akong maatrasan.

I feel like I was trapped kahit na hindi naman talaga since I can easily turn to my sides para makaalis sa awkward position namin. But, I find myself still and starring. 

She had this soft look on her face while looking directly at me. 

"ummm" I stutter 

She is still looking at me with those soft eyes. I don't know what's running inside her mind, but fck I feel like passing out, help.

She step a little more close to where I am, making our distance more confusingly close, I could smell her. I love her scent

I feel like I am in a field of sunflower, sitting down while watching the sun down. Thats how her scent made me feel

I can feel her stare dragging from my eyes to my nose to my lips and back to my eyes.

I was about to ask her what is she planning to do when she suddenly turn her back and quickly gather her things and exit the room leaving me more confused than I am seconds later.

What the fck was that??

AN: Hiiiiiiiii. Long time no update.

Comments and votes will sure be appreciated!