moth to a flame/gyuricky

accident

erguvanın altında biraz daha zaman geçirdikten sonra -konuşmak ve öpüşmek gibi- beni eve getirmişti. şuan evde abime neler olduğunu anlatıyordum.

"hyung ben yere düştüğümde o kadar endişelendi ki. gerçekten önemsediğini anladım." "minik gyuvinim büyümüşte doğru kişiyi bulmuş." "ya hyung! ama saçıma taktığı çiçek çok sevimli değil mi?" "sen sevimli olunca her şey sana sevimli oluyor." "bir de beni paylaşmış, hyung çok seviyorum gerçekten ya."

abim artık anlattığım aynı şeyleri dinlemekten sıkılmıştı. en sonunda ona trip atıp odama kapanmıştım. hayatımın en güzel ve en yorucu günlerinden biriydi. sevdiğim adamla beraberdim, daha ne isteyebilirdim ki?

(...)

gyuvin-ricky

gyuvin:
sevgilimm
dışarda mısın hala

ricky:
hala sevgilim sözüne alışamadım sanırım
bir gün sevgilim olacağını biliyordum ama garibime gidiyor
sevdiğim kişiyle birlikteyken mutsuz olma imkanım yok

gyuvin:
bende
çok garip ama çok güzel hissettiriyor
aptal aptal gülümsüyorum

ricky:
şu an alamıyor muyum seni evinden
gelip öpsem seni

gyuvin:
keşke gelebilsem
ama çok yoruldum
ve düştüm

ricky:
elin iyi değil mi
umarım enfeksiyon kapmaz

gyuvin:
bana bir şey olmaz sevgilim
sen sürüşüne odaklan
dikkat et kendine
hızlı gitme, etrafa iyi bak

ricky:
tamam güzelim
dikkat edeceğim
güzelce dinlen sende

(...)

pgxnwk

gitme ne olur işte, bir tek sen @ gyuberry

(...)

pgxnwk-gyuberry

gyuberry:
sevgilim var
dur artık

pgxnwk:
hic mi sansim yok

gyuberry:
hayır
ricky'i seviyorum
o da beni seviyor

pgxnwk:
anladim
o zaman mutlu olun gyuvin

gyuberry:
sağol

(...)

zoawonnie-gyuberry

zoawonnie:
gyuvin
ricky kaza yapmis
hastaneye gidiyoruz

gyuberry:
ne
nerede yapmış
hangi hastanedesiniz

zoawonnie:
konum 📌
bilinci kapali
ne durumda hicbir fikrim yok

gyuberry:
geliyorum tamam

(...)

bir hışımla odamdan çıkıp abimin yanına gittim. dolan gözlerimden konuşamıyordum. "hyung, ricky kaza geçirmiş." abimin anlık değişen ruh haliyle ağlamaya başlamıştım. beni kolları arasına alıp gideceğimizi söylüyordu.

otoparkta arabaya binip gidebileceğimiz bütün kestirmelerden gittik. gözyaşlarım asla durmuyordu, daha yeni elde ettiğim, sevdiğim kişiyi kaybediyordum. abim bir eliyle kolumu okşuyordu. "olmayacak bir şey, ricky öncekinden daha sağlıklı olacak. lütfen gyuvin ağlama artık." gözlerimi silip dursam da asla rahatlayamıyordum.

geldiğimiz acil kapısından hızlıca geçtim. danışmaya nerede kaldığını sorarak merdivenleri ikişerli üçerli tırmanmaya başladım. zaten asansörün geleceği yok gibi gözüküyordu. zoa bir duvara yaslanmış ricky'i bekliyordu. koşarak onun yanına gidip nasıl olduğunu öğrenmeye çalıştım. o da pek bir şey biliyor gibi değildi. "araba önüne kırmış. hanbin hyungla birlikte gidiyorlarmış. üstünde ekipman olmadığı için savrulmuş. doktorlar kafa travması olduğunu söylüyor." yerinde oturarak ellerini kafasına yaslamış olan bedene baktım. bu hanbin hyung olmalıydı. çok pişman gibi gözüküyordu. konuşmaya mecali bile yoktu.

4 kişi hastane koridorunda oturmuş iyi bir sonuç bekliyorduk.

-

bolum cok mu karisik olmus her sey ic ice girmis sanki

bu bolumu de atip uyumaya gidiyorum

iyi geceler ve gorusuruz ! 💌