Verzwegen feiten

Hoofdstuk 31

Wolfs

Het waren de rustige dagen na kerst. De meeste collega's hadden vakantie en op het werk was er niet veel te doen. De kerst was rustig verlopen. We waren deze keer vrij en hadden het samen gevierd. De eerste kerstdag waren we bij Fleur en Maurice op bezoek gegaan en keken 's avonds een kleffe kerstfilm op de bank. Zin op uitgebreid te eten en of iets te doen hadden we beiden niet. Tweede kerstdag waren we wel uiteten ge gaan en hadden de avond afgesloten met een wandeling langs de maas.

Eva was inmiddels halve dagen en bureau diensten gaan draaien. Ze had het er moeilijk mee. We waren geen partners meer, en werkte het grootste gedeelte van de dag apart. Het was even wennen want ik werk nu permanent met Romeo. Ik mis eva als mijn partner, het is anders zonder haar. Ik mis haar gezelschap. Niemand is zo goed in politiewerk als zij en ik kan ook op niemand anders zo goed inspelen als op haar. Omdat ik nou het grootste gedeelte van de dag van haar gescheiden ben, is mijn verlangen naar haar gegroeid. Er zijn minder privé momenten, waarin ik haar altijd ongestoord kon zoenen. Nu moeten we het doen met de pauzes buiten het bureau en geheime tripjes naar de kleedkamer. Dan halen we op wat we over de dag gemist hadden en kunden er weer een tijdje tegen aan. Het blijft altijd bij zoenen. Niet meer want dat gaat te ver, vonden we allebei. Dat verplaatste we dan naar de avond. Buiten deze momenten lieten we niks los. Een hand op een schouder of arm was dan toegestaan maar meer ook niet. Het was lastig, maar we wilden het zo professioneel mogelijk houden. Onze collega's wisten nog van niets, maar echt de behoefte om het te vertellen was er ook niet. Als ze het zouden weten dan worden onze tripjes in de gaten gehouden en kunnen verdacht voorkomen, waardoor ze helemaal niet meer kunnen. We willen het wel bekend maken, maar besloten te wachten tot Eva's verlof. Mechels zou vast boos worden, maar dat is een risico dat we nemen. We willen laten zien dat we gewoon professioneel samen kunnen werken met een relatie. Ik keek op uit mijn gedachten toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik zag hoe Eva de gang in liep en uit het zicht verdween. Ik glimlachte in mezelf bij haar stille hint. Ik besloot minstens twee minuten te wachten waarna ik haar achterna ga.

Ik vond Eva in de douches, ze stond ze wachten tegen de muur en keek op van haar mobiel toen ik binnenkwam. 'he he.' ik lachte. 'beetje ongeduldig.' fluisterde ik zacht. Maar hard genoeg voor Eva om het te verstaan. Ze stapte op me af, drukte haar lippen op de mijne en ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik gaf me over aan onze zoen en liet me gaan. Toen we na een tijdje terug trokken keek ze me liefdevol aan. We lachten even en gingen naast elkaar tegen de muur aan op de grond zitten. Ze legde haar hoofd om mijn schouder en ik sloeg mijn arm om haar heen. Mijn andere hand legde ik op haar buik. De stenen vloer was koud maar dat maakte ons beide niet uit. 'Hij beweegt steeds meer, misschien dat jij binnenkort ook wat kan voelen.' een glimlach vormde zich rond mijn mond. 'Ik kan niet wachten. Beweegt hij nu?' ik voelde hoe ze haar hoofd schudde. 'Ik denk dat hij slaapt, hij beweegt vooral 's avond en 's ochtends.' verklaarde ze. Zwijgend zaten we zo een tijdje tegen elkaar aan. Het was stil maar geen ongemakkelijk stilte. Integendeel, we genoten volop van de tijd die we samen stilletjes doorbrachten. Woorden waren niet nodig onze liefde vertelde genoeg. 'Ik denk dat we nu wel weer terug moeten.' klonk er lichtelijk teleurgesteld. Ik knikte. Ze had gelijk. Ze kroop op mijn schoot en boog voorover om een kus op mijn lippen te drukte. Gretig zoende ik terug. Mijn tong raakte haar lip die ze langzaam opendeed waardoor mijn tong naar binnen kon glijden. Het werd een wilde, passievolle zoen en ik liet ongemerkt mijn handen over Eva's lichaam glijden. Er galmde een kreun door de stille ruimte en geschrokken trokken we terug. Het was Eva die kreunde. Ik had onopgemerkt mijn handen in haar broek geschoven en trok hem geschrokken terug. 'sorry.' ik lachte beschamend en beet op mijn lip. Ze lachte even en boog voor over. 'kan gebeurden.' fluisterde ze in mijn oor en drukte een vluchtig kusje op mijn lippen. Ik keek haar recht in de ogen aan. In haar ogen stond er liefde en lust. Ik kreeg het warm van haar blik en zou het liefst mijn mond weer op de hare drukken. Ze stond op, bracht haar kleren op orden en ademde diep in en uit. Ik bleef me er over verbazen hoe Eva zo snel haar gedachten en gevoelens kon ordenen. Ze veegde haar mond af en trok haar staart aan. Alsof door het aantrekken van de staart een knop bij haar omzette. De liefde en lust in haar ogen was verdwenen en daarvoor in de plaats was een neutrale blik gekomen. Zonder me nog aan te kijken liep ze de douches uit. Ze vertelde laatst dat, als ze me nog aan zou kijken dat, dat haar dan uit haar concentratie zou halen. Ik begreep haar reden. Ik had er zelf ook best veel moeite mee, hoewel het makkelijker word met de dag. Niet dat de liefde minder word, die is nog even aanwezig zoals een paar maanden terug. Maar het op orde brengen van mijn gedachten en gevoelens ging makkelijker. Al moest ik toegeven dat ik veel heb moeten oefenen. Ik stond op en ook ik rechte mijn kleren. Tot mijn verbazing waren mijn bovenste knoopjes open en was mijn broekriem los gemaakt. Ik lachte even in mezelf. Ook Eva had haar handen niet van mij af kunnen houden.

Eva

Met een zo neutraal mogelijke blik liep ik de afdeling op. Ik nam een kopje thee en ging aan mijn bureau zitten. 'Weet jij waar Wolfs is?' Romeo was op me afkomen lopen en stond vragend voor mijn bureau. 'Nee heb hem niet gezien.' zei ik alsof mijn neus bloede. Ik vond het wel grappig. Ik wist heel goed waar Wolfs nu was. Hij zou vast over z'n vijf minuutjes de kantoortuin binnen lopen en verder gaan met zijn werk alsof er niets gebeurd is. Romeo zuchtte. 'Oké, nou als je hem ziet stuur hem naar mij.' 'Daar zou je hem hebben.' zei ik en wees langs hem heen richting Wolfs die de kantoortuin in kwam lopen. 'Oow ja, bedankt.' Romeo draaide zich om en liep Wolfs zijn kant op. Ik grinnikte even en sloeg een dossier open.

Ik keek op toen Wolfs plaats nam op mijn bureau. Vragend keek ik hem aan. 'Ik heb dienst de 31e.' een zucht verliet mijn mond. Daar waren we al bang voor. Omdat we met kerst al vrij hadden genomen, moest Wolfs nu oudejaarsdag werken. 'Heb je al met Mechels overlegd.' hij knikte. 'Er was een fout gemaakt bij het maken van de roosters en ze geeft me geen vrij omdat het de andere jaren geen probleem was.' 'Ja, de andere jaren ja, maar dit jaar is anders.' zuchtte ik haast wanhopig. Ik was niet ingepland en had vrij gekregen. Dat betekend dat ik de avond nu alleen door moet brengen, terwijl Wolfs achter dronken mensen aan rent, illegale vuurtjes verbiedt en relschoppers oppakt. Prima werk wat een agent ook kan doen, maar er moesten perse rechercheurs in dienst zijn. Ik stond op en beende boos richting Mechels haar kantoor. 'Eva wat kan ik voor je doen?' Ik wil graag werken op de 31e.' ze keek me niet begrijpend aan. 'Eva, ik laat je niet werken.' 'U heeft Wolfs ingepland?' vroeg ik ter verduidelijking. ze knikte. 'ik kan ook werken.' ze schudde haar hoofd. De wanhoop steeg. Ik zag het echt niet zitten om heel de avond alleen te zijn. We zouden samen zijn. Samen thuis in de Ponti. 'Ik kan bureau werk doen.' zei ik haast wanhopig.' Weer schudde ze haar hoofd. 'Ik laat jou niet werken Eva.' klonk er streng. 'waarom wil je perse werken?' hier was ik al bang voor. Hoe moest ik hier nou op antwoorden zonder onze relatie bekent te maken. Ik kon niet zeggen dat ik Wolfs thuis wilde bij zijn bijna gezinnetje. Als ze er nu achter zou komen krijgt hij helemaal geen vrij. 'kan Wolfs echt niet vrij krijgen?' vroeg ik over haar vraag heen. 'Nee, ik moet rechercheurs in dienst hebben, hoe rustig het ook is.' Ik zuchtte. Daar ging onze avond samen. Zoals het er nu uit ziet vieren we ons het nieuwe jaar apart van elkaar. Wat nou samen gelukkig het nieuwe jaar in, als we al beginnen uit elkaar. Wanhopig beet ik op mijn lip. Ik voelde een warme hand op mijn schouder en draaide me om. 'Ze kan dan toch wel naar het bureau kommen?' vroeg Wolfs. Mechels schudde haar hoofd. 'Maar anders zit ze heel de avond alleen, ik kan haar niet alleen laten' zei Wolfs, wat ik al de hele tijd had proberen te zeggen. 'Gewoon op het bureau, ze doet geen werk, en gaat niet de straat op.' probeerde Wolfs weer. Mechels keek ons bedenkelijk aan. Ik wierp haar een smekende blik toe hopend dat ze overstag zou gaan. Ze gaf een flauw knikje en er verscheen een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. 'Je hebt geen dienst, je bemoeit je niet met een zaak, en je gaat zeker niet de straat op.' stelde ze de eisen vast. Goedkeurend knikte ik. Ik was allang blij dat we samen konden zijn. Wel tussen collega's en onze baas, maar we zijn samen. Enthousiast bedankte ik haar en liep tevreden het kantoor uit. Niets aantrekkend van de collega's die me aandachtig aankeken.