Verzwegen feiten

Hoofdstuk 7

Wolfs

Op de zaak na, was de dag vlot verlopen. Er was nog steeds geen enkel spoor van Sander en Thijs Hoogeveen. De Brabantse collega's zouden naar hem uitkijken en zijn telefoon stond onder de tap. Maar beide had nog niks opgeleverd. We waren op weg naar huis na een lange en saaie dag. Duf zat ik achter het stuur en luisterde naar de radio die zachtjes aanstond. Op de achtergrond speelde er een deuntje van James Blunt, stay the night. Eva's hand bewoog naar de volume knop en verbaasd keek ik opzij. Ze zette het geluid harder en neuriede mee. Ik was behoorlijk gaar van vandaag maar eva was nog steeds in een verassend goed humeur. Heel de dag was ze al vrolijk. Zelfs na al dat papier werk. Hoorde ik dat nou goed? Een brede lach verscheen rond mijn mond. Nog nooit had ik eva horen zingen in het bijzijn van anderen. Ik moet het toegeven, ik heb haar wel eens horen zingen. Ze was bezig in de woonkeuken en dacht dat ze alleen was. stilletjes stond ik op de trap mee te luisteren genietend van haar stem. Toen ze het door kreeg dat ze niet alleen was, was ze met een rood hoofd weggelopen. Eva zingt bijna nooit. En als ze zing, dan is ze wel in een heel goed humeur.

Lachend keek ik opzij. 'jij bent vrolijk na z'n dag op kantoor.' 'ik heb goed geslapen' was haar excuus en zong weer zachtjes het refrein mee. Ze zong hard genoeg om mij mee te laten genieten. Haar warme stem bracht de vlinders bij mij naar boven. Ik grinnikte toen ze stopte bij het begin van het couplet en verder neuriede. Blijkbaar kende ze de tekst niet goed genoeg om mee te zingen. De zinnen van het couplet vulde mijn gedachte als een lyrics onder een muziekvideo. In mijn hoofd zong ik de tekst al mee maar mijn kaken stonden nog stijf op elkaar. Ik wou inzetten maar het ging niet. Onzeker bewoog mijn hand naar de volume knop om het geluid nog harde te zetten. Eva keek opzij naar mij. Te onzeker om haar aan te kijken hield ik mijn blik strak op de weg en klemde mijn vingers rond het stuur. De zinnen vulde weer mijn gedachte. Dit was mijn kans. Zacht en onzeker zette ik in.

'We've been singing Billie JeanMixin' vodka with caffeine.'We've got strangers stopping by.

Ik voelde Eva's ogen branden op mijn gezicht. Ik waagde het niet om opzij te kijken omdat ik wist dat ik dan stil zou vallen. Nadat de eerste zin er uit was, was er geen weg terug meer en zette ook weer de volgende zin in. Deze keer met meer zelfvertrouwen en meer volume.

And though you're out of tune

Girl you blow my mind, you do

And I'll say I don't wanna say good night

There's no quiet corner to get to know each other

And there's no hurry I'm a patient man

Is your discover

Bij het uitspreken van de laatste zin wierp een blik opzij en gaf haar een gewaagde knipoog. Eva zat op het puntje van haar stoel mij wonderbaarlijk aan te kijken. Haar wangen kleurde rood en haar ogen stonden vol met plezier. Ik lachte verlegen en richtte me weer op de weg voor me

'Cause if this is what we've got, then what we've got is gold

We're shining bright and I want you, I want you to know

The morning's on its way, our friends all say goodbye

There's nowhere else to go,

I hope that you'll stay the night

Just like the song on our radio set

We'll share the shelter of my single bed

But it's a different tune that's stuck in my head

And it goes...

If this is what we've got,

then what we've got is gold

We're shining bright and I want you, I want you to know

The morning's on it's way, our friends all say goodbye

There's nowhere else to go, I hope that you'll stay the night'

Het laatste refrein zongen we beiden luidkeels mee. Ik kon de pret in eva's ogen lezen en genoot daar volop van. Het kon ons beiden totaal niet schelen wat de mede bestuurders vonden. Ik was me nog bewust van de omgeving aangezien ik achter het stuur zat. Maar eva leek vergeten te zijn waar we waren. Toen het liedje afgelopen was keek ze me liefdevol aan. Haar blik bracht de vlinders bij me omhoog. Ik voelde me warm worden van binnen en de vlinders gierde door mijn buik. Ik ergerde me aan het feit dat ik nog steeds achter het stuur zat en op de weg moest letten. Het liefst verdwaalde ik in Eva's ogen die me nog steeds verliefd aan keken. Ik verplaatste mijn rechterhand van het stuur naar Eva's bovenbeen. De stof van de spijkerbroek voelde zacht en warm aan. Eva legde haar hand op die van mij en kneep er even in. Een grote glimlach van oor tot oor vulde gezicht. Dit moment mocht wel eeuwen duren maar tot mijn grote teleurstelling reden we de Sint Bernardusstraat in en was de Ponti alweer in zicht.