Verzwegen feiten

Hoofdstuk 8

Eva

'Eva we kunnen eten' riep Wolfs van beneden. Ik kwam net uit de douche en zocht mijn kleren bij elkaar. 'ja, ik kom' riep ik terug over de gang. Gauw trok ik mijn kleren aan en liep naar beneden.Toen ik beneden kwam stond al het eten al op tafel. Ik kon een grote glimlach niet onderdrukken toen ik zag wat er op het menu stond. Wolfs had speciaal voor mij chinees gekookt waar ik maar wat blij mee was.
'Lekker?' vroeg Wolfs. Ik lachte. ik had inmiddels drie borden op. 'Ja heerlijk' zij ik dan ook overdreven. Wolfs keek me lachend aan. 'Maar vertel, van waar dat goede humeur?' Vroeg hij nogmaals. 'Gewoon, goed geslapen' 'Geen nachtmerries meer?' 'Vannacht niet nee.' antwoorde ik zijn vraag. 'Fijn dat ze voorbij zijn' zei hij welgemeend en lachte liefelijk. Ik glimlachte terug. Dit was de zoveelste glimlach vandaag. Ik begon pijn te krijgen in mijn mond van het lachen. Het viel mij op dat ik vandaag in een erg goed humeur was. Ik ben heel de dag al vrolijk en wolfs weet mij de hele tijd te laten lachen. Hij veroorzaakt die vlinders in mijn buik. Bij hem voel ik me vertrouwd. Ik denk zelfs dat... Mijn gedachten werd abrupt verstoord toen alle lichten in de keuken uitschoten. De keuken was pikkedonker waardoor ik geen hand voor ogen zag.  Voelend in mijn zakken zocht ik mijn telefoon maar realiseerde me al gauw dat ie boven aan de lader lag. Een zucht van frustratie ontsnapte mijn mond. Plots werd de keuken gevuld met blauw licht. Wolfs had zijn telefoon tevoorschijn gevist en scheen de ruimte door. 'Ik ga wel even bij de stoppenkast kijken' mompelde hij waarna hij en het licht samen de trap op verdwenen. De kelder had helemaal geen ramen en was daardoor pikkedonker. Op de tast liep ik naar de keuken. Ik meende dat er nog een kaars in de keukenkastjes moest staan die nu wel goed van pas zou komen. Onderweg struikelde ik bijna over iets en liep tegen het aanrecht aan. Ik zag geen hand voor ogen zo donker was het. Nadat ik heelhuids in de keuken was aangekomen opende ik het eerste beste keukenkastje. Godzijdank had ik de kaars snel gevonden en zette hem tevreden op het aanrecht. 'Nu nog een aansteker' mompelde ik in mezelf waarna ik de keukenlades open trok. Geconcentreerd taste ik voorzichtig over het bestek en keukengerei. In een van de zijvakjes voelde ik uiteindelijk iets klein, hard en langwerpig wat de aansteker moest zijn. Mijn vingers vormden zich om de aansteker en zochten de knop. Twee handen plaatsten zich op mijn heupen en met een ruk draaide ik mij om. De aansteker viel op de grond. Ik hoorde Wolfs grinniken en gaf hem een speelse stomp op waar ik dacht zijn schouder zat. Wolfs liet zijn beeldscherm weer oplichten waardoor ik hem nu aan kon kijken. Er stond een geamuseerde lach op zijn gezicht. 'Het ligt niet aan ons, heel de straat is donker. Er zal wel een storing bij de energie maatschappij zijn' concludeerde hij. Ik knikte. Het weinige licht verdween weer toen zijn beeldscherm uit viel. 'Wolfs, waarom doe je niet gewoon de zaklamp aan?' 'Zit die er op dan?' vroeg Wolfs alsof zijn neus bloede. Ik zuchtte. 'help nou maar even met zoeken, door jou is de aansteker op de grond gevallen.' wolfs lachte en scheen met zijn telefoon naar de grond. Ik pakte de aansteker van de grond, stak de kaars aan en legde de aansteker er naast. Het schaarse, warme licht vulde de keuken. 'De lichten zullen zo wel weer aan gaan.' zei wolfs. 'Tot die tijd moeten we het maar met die kaars doen' klonk er op een zielige toon. 'Romantisch' sprak ik mijn gedachte hardop uit voordat ik er erg in had. Het kaarslicht wierp sierlijke schaduwen over wolfs zijn gezicht. Rond zijn mond stond een grote glimlach die aangevuld werd door een uitdagende twinkeling in zijn ogen. Ik werd warm van binnen bij het zien van zijn lach. Hij bewoog zijn gezicht dichterbij. Maar in plaats van nog wat dichterbij te komen blies hij snel de kaars uit. De keuken werd weer pikkedonker. 'Nou wolfs, die was net aan' lachte ik verbaasd van zijn rare actie en taste met mijn hand, zoekend naar de aansteker. Er klonk een gemeen lachje en kort daarna een klik die van de aansteker moest zijn. Wolfs had de aansteker voor mijn neus weggegrist toen hij de kaars uit blies 'Nou wolfs' jammerde ik overdreven. Ook al vond ik het zelf ook wel grappig dat hij zich zo vermaakt door mij te plagen en er een spel van maakte. Geen idee waar hij de aansteker gelaten had. Wel wist ik waar zijn mobiel zat. Onzeker bewoog ik mijn hand naar waar ik dacht zijn broekzak zat. Ik voelde hoe Wolfs verstijfde onder mijn aanraking. Hij had dit niet zien aan komen figuurlijk en letterlijk. Ik zat redelijk in de buurt en bewoog vervolgens mijn hand omhoog. Al gauw voelde ik zijn mobiel die ik er behendig uitviste. Ik liet het beeldscherm oplichten 'Ha, punt voor mij' zei ik uitdagend. Wolfs stond nog steeds verstijfd en sprakeloos stil op zijn plek. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. Een vlaag van onzekerheid overviel me, was ik te ver gegaan? had ik dat wel moeten doen? Twijfelend keek ik weg. Het verlichte beeldscherm werd zwart en het beetje licht verdween weer uit de keuken. Ik hoorde dat Wolfs zich verplaatste. Wat en waar naar toe, ik had geen idee. Ik zag geen hand voor ogen. Weer verplaatste wolfs zich en zijn geur vulde mijn neus. Ik stond genageld aan de grond. Geen ene spier kon ik nog bewegen. Wolfs deed nog een stap dichterbij zover dat nog kon en stond bijna tegen mij aan. Ik had geen idee hoe dichtbij hij precies stond. Maar ik dacht zijn lichaam' s warmte te kunnen voelen. De vlinders gierde door mijn buik. Een warme hand werd er op mijn arm gelegd. De hand verplaatste zich naar boven langs mijn schouder, hals en stopte op mijn wang. De aangeraakte plekken tintelde en ik stond stijf van de spanning. Een zoete adem verspreide zich over mijn gezicht. Ik duizelde bij zijn aanraking, en sloot mijn ogen. Langzaam boog ik mijn gezicht dichter bij het zijne en voelde het punje van wolfs zijn neus tegen de mijne aan. Mijn hart bonkte in mijn keel en duizenden vlinders vlogen door mijn lichaam. Ik voelde hoe wolfs teder zijn lippen op mijn onderlip drukten. Langzaam maar zeker verplaatste hij zijn lippen naar mijn bovenlip. Ik smolt bij zijn aanraking. Wat had ik hier lang naar uitgekeken. Nooit durven dromen dat het zou gebeuren maar toch stonden we hier dan eindelijk. Onze tedere kus werd een passievolle zoen. Ik opende mijn mond en voelde hoe wolfs zijn tong naar binnen kwam. Hij draaide rondjes om de mijne en drukte zijn lichaam tegen de mij aan. Ik kreeg een raar gevoel in mijn onderbuik en kreunde bij zijn aanraking. Zijn handen gingen door mijn haren en mijn handen schoven onder zijn overhemd.

Ik schrok op van de zoen toen het licht in de keuken weer aan schoot. Verrast van wat er net gebeurd was keek ik naar wolfs. Zijn haar zat helemaal door de war en zijn overhemd hing half open. Ik lachte. Hij zag er heel wild en aantrekkelijk uit zo. Onzeker maar wel willend boog ik mijn hoofd weer richting het zijne. Onze lippen versmolten weer en ik ging verder met zijn overhemd. Wolfs onderbrak de zoen en sloot zijn handen om mijn polsen. 'Eva, we zouden dit niet moeten doen' ik zuchtte. Wolfs had gelijk. 'Je hebt gelijk' zei ik dan ook teleurgesteld en staarde naar de grond. Wolfs liet mijn pols los en duwde mijn kin omhoog zodat ik hem aan kon kijken. 'Maar dat houd niet weg dat ik het niet zou willen' zei hij met een twinkeling in zijn ogen. Rond mijn mond verscheen een liefdevolle lach. 'weet je het zeker?' vroeg wolfs terwijl hij me recht in de ogen aan keek. Ik knikte 'zeker' zij ik dan ook waarna ik mijn lippen weer vol op de zijne plaatste.