Depresyon/Yarı Mesajlaşma

Bölüm 6

Sevgili okurlarım, okullar açıldığı için büyük ihtimalle sadece hafta sonları bölüm atabileceğim.

Elimden geldiği kadar hafta içi bölüm atmaya çalışırım ama sizden de anlayış göstermenizi istiyorum.

Şimdiden teşekkür ederim. :)

(o gün eve dönüş yolunda Lara ve Ege'nin başından geçenler)

(Lara)

     Diğerlerinden ayrıldıktan sonra Ege'yle yürümeye başlamıştık. Aramızda ölüm sessizliği vardı. İkimiz de bu aralar bende bir tuhaflık olduğunun farkındaydık ama aynı zamanda ikimiz de bu konuyu açamıyorduk. Ben onda elimden geldiği kadar uzak yürüyordum ve asla ona bakmamaya çalışıyordum. Karşıdan karşıya geçmek için yayalara yeşilin yanmasını beklemeye başladık. Nihayet yeşil yandığında hızlı adımlarla yürümeye başladım. Ama o an arabaların birinin içindeki şoför dikkatimi çekti. Adımlarım yavaşladı ve durdum. Ege de benimle birlikte durdu ve,

-Lara neden durdun? Arabalara yeşil yanmadan önce karşıya geçelim.

     Ama ben donup kalmıştım. Hareket edemiyordum. Kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Hiç bir ses duymamaya başlamıştım. Tam o sırada araba kornalarıyla bilincim yerine geldi ve o arabaya doğru yürümeye başladım. Ege gelip elimi tutmuştu.

-Bırak beni Ege!

-Lara nereye gidiyorsun ? Gel bi kaldırıma geçelim bana sakin kafayla her şeyi anlat.

-EGE SEN G*RİZEKALI MISIN? BIRAK DEDİM SANA! O ARABADA ABLAMA ÇARPAN ŞOFÖR VAR VE ONU KUM TORBASI GİBİ TAVANA ASIP DÖVMEDEN RAHAT EDEMİYCEM!

-Lara şiddetle bir şeyleri çözemezsin, adam zaten yargılanıyor. Eninde sonunda tutuklanacak.

     Ege hala soğukkanlılığını koruyor ve kolumu bırakmıyordu. Arabaların kornaları ise umrumda  bile değildi. 

-O zaman bunun için özür dilerim Ege.

     Bunu söyledikten sonra hiçbir şey anlamamış Ege'ye döndüm ve yüzüne yumruğu geçirdim. Ege hazırlıksız olduğu için sersemledi ve burnunu tutarak bir adım geriledi. Bende o arabaya doğru koşmaya başladım. Ancak arabanın içindeki şoför beni görünce arabadan inip kaçmaya başladı. Ben ise hızlı bir şekilde adama yetiştim ve üstüne atladım. Adamın her yerine vuruyordum. Burnuna, kasıklarına, bacaklarına, kollarına, karnına ve her yerine. Adam karşılık vermeye çalıştığı an savunmaya geçiyor, yumruğunu savuşturduktan sonra tekrar atağa geçiyordum. Okulda bir yıl aldığım savunma ve dövüş sanatları dersleri en çok şu an işime yarıyordu. Adam kan revan içinde yere yığılmıştı ama ben duramıyordum. Sonunda Ege ve bir kaç arabanın şoförü beni adamın üstünden aldıklarında ambulansı aradıklarını duymuştum. Benim de her yerim kan olmuştu.O aptal adamın kanı her yerime bulaşmıştı.Ege hem sinir hem de daha önce hiç olmadığı halde şu anda kırgınlıkla bana bakıyordu. Şu an fark ettim de ben daha önce Egeyi hiç üzmemiştim Farkında olmadan yaptıysam bilemiyorum ama asla ona bile isteye bir şey yapmamıştım. Ege'yi o halde göründe içimden bir kopup gitti.

-Ege ben çok özür dilerim. O an gözüm dönmüştü. Ne yaptığımın fark-...

Ege:

-Lara tamam. Gidelim şu ilerideki banka oturalım. Polis gelip ifademizi alacakmış. 

Lara:

-Ege ben gerç-...

Ege:

-LARA TAMAM DEDİM!