Depresyon/Yarı Mesajlaşma

Bölüm 2

Bu bölüm sana gelsin: Butterflyssz

Bilinmeyen numara: Saçların ıslakken uyuma ve ilaçlarını almayı unutma.

Bilinmeyen numara: İyi geceler, rüyaların senin kadar güzel olsun.

     Mesajları okuduğumda aklımda sorular dönüp duruyordu. Bu bilinmeyen numara kimdi ve saçlarımın ıslak olduğuyla ilaçlarımı içmediğimi nereden biliyordu?

Ben: Sen kimsin

Ben: Ve saçlarımı kurutmadığımı ve ilaçlarımı içmemiş olmamı nereden biliyorsun?

Bilinmeyen numara: Eğer kim olduğumu bilmeni isteseydim gizli numaradan mesaj atmazdım değil mi?

Bilinmeyen numara: Saçlarını kurutmayı sevmediğini ve bu gün yağmurda yürüdüğün için duş aldığını tahmin edebiliyorum

Bilinmeyen numara: Ayrıca ilaçlarını içmeyi sevmediğini daha bu gün arkadaşlarına anlattın ve arkadaşların (özellikle İlayda ve Ege) sana çok kızdılar ama seni birazcık tanıyorsam o ilaçları yine de içmeyeceksin

Bilinmeyen numara: Şu an da ilaçlarını içmeyeceksin ama birazdan içmek zorunda kalacaksın çünkü annene (yine gizli bir numaradan) ilaçlarını içmediğini söyledim

     Son mesajı okuduğum anda kapım tıklatıldı ve annem hızla içeri girdi. "Lara neden ilaçlarını içmiyorsun?! Biz onları süs diye mi alıyoruz? Bir numara bana mesaj atmasa haberim bile olmayacak!" bunları dedikten sonra masadaki sürahiden bardağa su doldurdu ve ilaçlarımı  getirip tek tek elime koydu. Ben içene kadar da odamdan çıkmadı. Annem odamdan çıkar çıkmaz telefonumu alıp alıp cevap verdim.

Ben: Kim olduğunu bilmiyorum ve hayatıma burnunu sokmanı istemiyorum

Ben: Ve bir daha sakın beni takip etme veya kime ne söylediğimi dinleme

Bilinmeyen numara: Benim kötü bir niyetim yok aslında sadece iyileşmeni ve iyiliğini istiyorum

Bilinmeyen numara: Sadece arkadaş olmak istiyorum, belki de arkadaştan öte ama şu an sadece arkadaşın olmak istiyorum

Bilinmeyen numara: Lütfen bana bir şans ver

Bilinmeyen numara: Yalvarırım, hem zaten beni tanıdıkça sevmezsen ve hayatında çıkmamı istersen seni anlarım

Bilinmeyen numara: Ama şu an senden tek istediğim bir şans

(Görüldü)

     Okuduklarım karşısında öylece kalakalmıştım. Ne yapacağımı bilemez bir halde yatakta ekrana boş boş bakıyordum. Bana gerçekten iyi kalpli gibi biri gibi gelmişti ama emin de olamıyordum. Ve tam o sırada içimdeki ses bana ablamın bir cümlesini hatırlattı: İnsanlara her zaman bir şans ver. Hislerine güven ve asla ön yargılı olma. 

Ben: Sana bir şans vereceğim ancak senden en ufak bir şekilde rahatsız olursam bu iş biter

Bilinmeyen numara: Seni bu kararın yüzünden pişman etmeyeceğim 

Bilinmeyen numara: Şimdi kalk ve saçlarını kurut çabuk, yoksa hasta olucaksın

(Ertesi gün)