Bestfriends to Lovers (CTM Series #1) - COMPLETED

43 Get back the Old Drew

Chelsea's POV

I got home safe. Bago pa man ako makababa ng kotse ay nakita ko ang sasakyan ni James. Nandito sya?
Pinagbuksan ako ni Manong ng Pinto at isinukob sa payong. Instant Driver and Alalay pa tong si Manong Fermin.

"Salamat po!" I said. Soon as nakapasok ako sa loob ng bahay.
Tumango naman itoat ngumiti.

"May bisita po kayo, Mam." Isa sa mga maids namin.

"Nasaan sya?"

"Nasa may pinto po ng garden." Tinignan ko naman ito at nakita ko syang nakasandal habang pinapanuod ang Ulan. Ayos ah! Sinehan?

"Sge salamat. Ahm. Padalhan naman kami ng Seafood noodles. Salamat." Tumango naman ito at agad na sumunod.

Ako naman ay pumunta sa kung saan nakatayo ngayon ang Bwisita ko. Este Bisita pala.

"Why are you here?" Naka cross arm kong sabi.

"Grabe ka naman mag welcome sakin. Ang sakit!" Sabi nito habang hinihimas ang dibdib nya. Binatukan ko ito.

"Arayy. Kelan kapa nging violent?" Eversince. Hndi ko sinaktan to kapag joke time nya. Ewan ko ba kung bakit binatukan ko ito.

"Bawal ba?" Pag mamataray ko dito. Masasabi kong ayos na ang status namin ni James. Nasa waiting zone nanaman ako. Haha. Pero okay lang. Mas nging ayos naman ang kung anong meron kami kesa noon.

"Si Faye lang nakakagawa nyan sakin." Malungkot ang pagnkakasabi nito. Agad naman akong napatingin sa kanya. He's serious!

Umupo ito sa Wooden Rocking chair malapit sa tinatayuan namin. I followed him at umupo ako sa kalapit nito.

"Miss her?" Panimula ko. Maya pa ay tumigil na ang ulan. Thank god!
Tinitigan ako nito.

"So much." Agad itong umiwas sakin ng tingin. Kahit kelan ay hndi ako nakaranas mag selos kay Faye. Alam ko naman na hndi nya ginusto na gustuhin sya ng mahal ko. Although sometimes naiingit ako pero iba prin ang selos.

"Hindi ka nag iisa." Nakangiti kong sabi dito. Sumulyap ule ito sakin at ngumiti ng pilit.

"Parang kelan lang na nging kaibigan ntin sya, naglolokohan pa tayo. Nag gagala sa kung saan.. Tom world diba? Tapos nalaman kong may gusto sya kay Drew. Naging close kami sa isa't isa kasi I was the one who catch her when he fell into someone she thought would love her too. Di naman sya nabigo pero nasaktan pdin sya. Parang kelan lang na naririnig ko pa itong tumatawa. Nakikita ko pa syang nangiti ng kay tamis. Sinasabunutan nya pako, binabatukan. Tapos nalaman kong....." Tinigil nito ang sasabihin nya. He bit his lower lip. He's about to cry also.

"Let it out!" Napatingin sya sakin at nag taas ng kilay.
"I mean. Go on! Walang mangyayari kung hndi mo ilalabas lahat....I'm here. Always!" Ngumiti ule sakin ito ng pilit.

"Nalaman kong sya si Pipay....then....The girl I've been waiting for so long has a cancer. And she's dying for pete sake. Akala ko makakasama ko na sya. Okay naman ako kasi I'm willing to let her go. Alam ko naman na hndi na sya maaari pang angkinin. But knowing her condition! Masakiiiit!" Tear escaped from his eyes. Gusto kong punasan yon. Gusto ko. Pero hahayaan ko munang tumulo ito sa ngayon. Sa susunod I won't let it escaped again.

"Alam mo...." Hinawakan ko ang kamay nito dahilan para mapatingin sya sakin. I smiled very sweet. I hide my pain. Nasasaktan din ako na nawala na sya pero kelangan kong mag panggap na kaya ko. Kahit ang totoo hndi ko kaya tanggapin.

"Kung nasaan man sya ngayon. Masaya na sya! She finally found you. I mean, you finally found her. Di man nya nalaman agad agad na ikaw si Makel pero atleast you guys have quality time together when she still alive. Nag karoon kayo ng maraming memories, matatapos yon pero hndi nyo parehas mkakalimutan yon. Lahat yon nakatatak dito." Tinuro ko kung nasaan ang puso nya.

"Kung nawala man ang isa, lahat yon magiging alaala na kahit kelan hndi nyo basta makakalimutan. Tandaan mo yan!"

"I know you're sad kasi wala na sya. Pero there is someone hurting...mas nasasaktan. At kelangan nya tayo para maging matatag sya. Paano sya magiging matatag kung mismo tayong sasandalan nya hndi magawang mag pakatatag. We beed to be strong! Hindi man nting matanggap. Can we just atleast try to hide those pains? Itago natin hangga't kaya ntin. Drew needs us!"

I saw more pain on his eyes. Alam ko may nararamdaman pdin si James kay Faye. Nainggit ito kay Drew kasi si Faye hndi sumuko sa kanya samantalang sya mabilis syang sinukuan ni Faye. Mabilis syang tinuring na nakaraan.

"Why? Can you please tell me the whole thing?"

Medyo nalungkot nanaman ako ng maalala ko ang mukha ni Drew. Yung mukhang akala mo binaksakan ng langit at lupa. Yung akala mong katapusan na ng mundo. Na lahat ng problema nasa kanya. Yon ang itsura nya ngayon.

"I found Drew a while ago, standing at Faye's grave. Hndi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Kung maawa o maiinis. Kasi wala na si Faye. Maiinis kasi hndi naman dpat sya mag kaganun e. Hndi dapat!"

"Kulang nalang lumuhod sya at mag wala sa sementeryo kanina. Parang gusto pa nyang kabugin si Coco martin sa Walang hanggang nung namatay si Katarina. Parang gusto nya dun na sya tumira e."

Humalukipkip ito. Hinarap ako nito sa kanya at hinawakan ako sa dalawa kong balikat. Tumingala ito saglit at pumikit. Huminga nanaman ito ng malalim. Nauubusan lang ng hininga ganun?

"Ikaw ndin nag sabi, Drew needs us. Isa lang dapat ntin gwin."

Anoo?

"Get back the old Drew!"