"ဘယ်သူလဲ"
"ကျွန်တော်ပါအစ်ကိုလေး"
"အိမ်တော်ထိန်းဂျယ်… ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"ဟို…လူတစ်ယောက်ကအစ်ကိုလေးကို စာအိတ်ပေးခိုင်းလိုက်လို့ပါ"
"ဘယ်သူကလဲ"
မျှော်လင့်နေမိပါတယ် ဆိုဖာထက်ထိုင်နေရင်းပင် ခါးလေးများဆန့်မိသွားသည်အထိ၊ နှလုံးခုန်နှုန်းတွေလဲ မြန်လာကာ ဟုတ်ပါစေလို့တိုင်တည်ရင်း အိမ်တော်ထိန်းဂျယ်စကားကိုနားစွင့်နေမိသည်။
"ဘယ်သူလဲဆိုတာရေးမထားဘူးအစ်ကိုလေး ဒါပေမဲ့ Jeon Jungkook လို့တော့ပြောပါတယ်"
"Jeon Jungkook…?"
တစ်ကယ်ကိုသူပဲ မျှော်နေခဲ့တာ အဲဒီနာမည်လေးကိုထပ်ကြားချင်နေခဲ့တာ၊ နောက်ဆုံးတော့ကြားခွင့်ရခဲ့ပြီ စောင့်ဆိုင်းခဲ့ရတဲ့သုံးနှစ်ကျော်အချိန်ကာလသည် တန်တယ်လို့ပဲပြောရမလား နောက်ဆုံးတော့ Jungkook ကဆက်သွယ်လာခဲ့ပြီ။
"ဒေါ်လေးဟီဂျင်းကိုခေါ်ပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုလေး"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးထွက်သွားမှ အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှူမိ၏။ဝဲတက်လာတဲ့မျက်ရည်တို့ကိုလဲ ထိန်းမထားနိုင် အသက်ရှူတွေကျပ်စွာ မျက်ရည်များဟာပါးပြင်ထက် တစ်လိမ့်ချင်းကျဆင်းလာ၏။
ရင်ဘတ်ကလေးကိုထုရင်း ရှိုက်သံပိစိလေးများဖြင့် ခိုးငိုနေမိသည်၊ ဒါမျိုးလေးမငိုရတာဘယ်လောက်တောင်ကြာသွားပြီလဲ တစ်နှစ်လား နှစ်လား သုံးနှစ်လား။
ဘယ်သူမှမရှိတုန်းအားရအောင်ခိုးငိုထားပြီး တံခါးခေါက်သံကြားမှ မျက်ရည်တို့ကိုအလျင်အမြန်သုတ်ကာ အထဲဝင်ရန်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
"ဒေါ်လေးရောက်ပါပြီ"
"အိမ်တော်ထိန်းကြီး စာအိတ်ကိုဒေါ်လေးဟီဂျင်းလက်ထဲထည့်ခဲ့ပြီး ထွက်သွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုလေး"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးလဲအစ်ကိုလေးမှာကြားသည့်အတိုင်း ဆောင်ရွက်ပြီးအခန်းတွင်းမှ တိတ်တဆိတ်ထွက်သွားတော့သည်၊
YOU ARE READING
absquatulate
Fanfictionအကြောင်းပြချက်မရှိ ရပ်စောင့်နေသူရယ်...... ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့တဲ့သူရယ်......
