"ဟို…ဒီကအစ်ကိုလေးတို့ကို အကူညီတစ်ခုလောက်တောင်းလို့ရမလား"
အိမ်အကူလေးသည် နွားနို့ဗန်းလေးကိုင်ကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီမြန်းနေ၏။
"ဘာများလဲ…"
"ဟို…ဟိုလေ…ဒီဗန်းလေးကိုသခင်လေးJiminဆီပို့ပေးလို့ရမလား…ကျွန်မ…ကျွန်မ…အရေးတကြီး… ဗိုက်…ဗိုက်နာ…"
ကောင်မလေးပုံစံသည်စကာတောင်ဆက်မပြောနိုင်တော့ စောင့်စောင့်လေးထိုင်ချလိုက်သည်။
"ကူညီပါအစ်ကိုလေးတို့ရယ် ကျွန်မတစ်ကယ်မရတော့လို့ပါ…"
အခြားအိမ်အကူလေးကိုကူညီတောင်းလိုက်ပါလားလို့ပြောချင်ပေမဲ့ အခြားအိမ်အကူလေးတွေက မီးဖိုချောင်နဲ့ ခြံဝန်းထဲမှာအလုပ်တွေရှုပ်နေကြ၏။နောက်ဆုံးငြင်းလို့လဲမကောင်းတော့ ပိန်းဥကိုပါခေါ်ကာ ထိုကောင်မလေးပြောတဲ့အခန်းဆီလှေကားတွေအတိုင်းတက်လာလိုက်သည်။
"ဒီကနေတက်သွားရင်ဒုတိယမြှောက်အခန်းတဲ့ဟုတ်တယ်မလားပိန်းဥ…"
"ဘယ်သိမလဲကွ…"
"သူပြောတုန်းကမင်းဘာလုပ်နေတာလဲ"
"မကြားလိုက်ဘူးကွ…"
"ဘာမှကိုသုံးစားမရဘူး…"
ပိန်းဥကိုနှာခေါင်းရှုံးတော့ ပိန်းဥကလဲလက်ဖြင့်ရွယ်ကာ ပွစိပွစိနဲ့၊ နွားနို့ဗန်းလေးကJungkookလက်ထဲမှာမို့ ပိန်းဥသူ့ကိုလုပ်ခဲ့ရင်တောင် ဒီအချိန်မှာသူဘာမှပြန်လုပ်လို့မရဘူး။
လှေကားထစ်တွေဆုံးသွားတော့ ဒုတိယအထပ်ကိုသူတို့ရောက်လာကြ၏။အခန်းနှစ်ခန်းကိုလဲမြင်နေရပြီး အရှေ့ကထောင့်ချိုးလေးဘက်တွေမှာလဲ အခန်းတွေရှိလိမ့်အုံးမည်ဖြစ်တယ်။
နှစ်ဦးသားပထမဆုံးအခန်းကိုနားလေးကပ်ကာ နားစွင့်မိ၏။အထဲတွင်ဘာအသံမှမကြားရပါ။
"ဖွင့်လိုက်ရမလား…"
တံခါးလက်ကိုင်ကိုလှမ်းနေတဲ့ပိန်းဥလက်တွေကိုလှမ်းတားလိုက်သည်။
"နေအုံး…မဟုတ်ရင်ငါတို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ…"
"ဘာတွေကြောက်နေတာလဲ Jiminဆီနွာနို့လာပို့တာလို့ပြောလိုက်မှာပေါ့ ငါတို့ကမဟုတ်တာလုပ်မဲ့သူတွေမှမဟုတ်တာ…"
STAI LEGGENDO
absquatulate
Fanfictionအကြောင်းပြချက်မရှိ ရပ်စောင့်နေသူရယ်...... ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့တဲ့သူရယ်......
