ZEMHERİ [Final Oldu]

🖤 ÖZEL BÖLÜM 🤎

Selam.

Oy vermeyi unutmayın keyifli okumalar.

🖤 ÖZEL BÖLÜM 🤎

Urfa, 3 Yıl sonra

Yazar anlatımıyla

"Anne babam gelecek mi?" Zehra dudak bükmüş kardeşi Alperen'in gömleğini ilikleyen annesine bakıyordu. Annesi bilemediğini belirten bir ifadeyle kızına dönüp hafifçe tebessüm etti. "Baban geleceğim dediyse gelir annecim." Meryem üç yaşındaki oğlunun gömleğini pantolonun içine koyup beline kemerini bağladığında ufak oğlan çocuğu ipini koparmış gibi evin içinde koşmaya başladı.

"Dur oğlum, evin içinde koşup durma!" Meryem çocuk odasında yere saçılan kıyafetleri toplarken oğluna seslenmiş ayağa kalkmıştı. Zehra ise yatağının üzerine üzgünce oturmuş ensesinden başlayıp ikiye ayrılmış örgülü saçlarıyla oynuyordu.

Meryem kızının üzüldüğünü anlayarak yanına adımladığında elini kızının hâlâ daha küçük olan gövdesine yerleştirdi.

"Üzülme annecim hem baban okulun ilk günü gelemese bile mutlaka ikinci gün gelir. Baban hiç kaçırır mı kızının okula başladığı ilk haftayı?" Zehra kollarını karnının üzerinde bağlayıp dolan gözlerini örttü.

"Geçen yılki doğum günümede gelmedi bu yılkinede gelmedi. Okula başlıyorum yine gelemeyecek biliyorum. Babamı çok özlüyorum anne." Meryem eğilip kızına sıkıca sarıldı.

"Özlediğini biliyorum meleğim ama elden bir şey gelmez bu babanın mesleği. Belki aile olarak her daim bir arada olamayabiliyoruz ama unutmaki hepimiz hayattayız. Bugün okula güvenle gidebiliyorsan korkmadan dışarıda oynayabiliyorsan hepsi baban ve onun gibi asker olanların sayesinde." Meryem saçlarını okşadığı kızını serbest bıraktığında Zehra biraz da olsun toplayabilmişti kendini.

Meryem kızına gülümseyerek baktığında içeriden gelen gürültüye anne kız beraber irkilmişlerdi. Meryem bıkkınca yerinden fırlayıp kalktığında Zehra'da annesinin peşinden gidiyordu.

İki senedir oturdukları bu evde Meryem'in yüzü oğlundan yana bir türlü gülmemişti. Yürümeye başladığından beri evi birbirine katıp karıştırıyordu.

"Oğlum naptın sen?" Alperen annesinin kılıç çiçeğini kökünden çekmiş saksının içindeki toprağıda parkenin üzerine devirmişti.

Meryem ağlayacak gibi olduğunda gözlerini tavana dikip sabır dilendi. "Anne bak topyak." Meryem yüzünü buruşturup ofladı.