ZEMHERİ [Final Oldu]

13.BÖLÜM| ACILI DOKUNUŞ

13.BÖLÜM; ACILI DOKUNUŞ

Yazarın Anlatımıyla

Alp Akın kapının önüne geldiğinde karısının stresini azaltmak için kolunu onu rahatsız etmeyecek şekilde beline dayadı. Alp Akın, Meryem rahatlasın isterken kadın daha çok heyecan yapmıştı. Kocasıyla her temasa geçtiğinde heyecanlanıyor kalbinin hızlı atışıyla konuşamıyordu.

Alp Akın kapının meteliğine elini koyup kapıyı açtığında kocaman gülümsedi. Kapıdaki çiftte onlara gülümsüyordu. İşte bu küçük tebbesüm Meryem'i rahatlatmıştı. Kocası misafirlere "Hoşgeldiniz," derken cümlenin sonuna yetişebilmişti.

Alp Akın gülümseyerek karısına baktığında Meryem misafirleri inceliyordu. Alp Akın'ın askeriyeden üç yakın arkadaşı vardı ikisi evli biri bekardı. Selçuk ayakkabılarını çıkarırken eşi Nisa anlık bir hareketle Meryem'e sarılıp yanaklarıyla öpücük bıraktı. Meryem âni sarılmayla şaşırsada gülümsedi. Nisa, Zehra'nın karnına hafif fiskeler atıp esmer kocasının peşine takıldı.

Kapıyı örterlerken Alp Akın misafirlerin arkasından seslenerek konuştu. "Selçuk, Yusuf'la Serdar'lar nerede?"

Meryem kocasının peşinden oturma odasına girdiğinde ayakta onları bekleyen misafirlere baktı. Az önce kendisine sarılan kadının gökyüzü gibi gözleri vardı gülümseyerek bakıyordu. Selçuk az önce kendisine sorulan soru üzerine, otururken konuştu. "Biz evden çıkmadan konuştukta Serdar'lar yoldalarmış, Yusuf'ta yeni çıkmış askeriyeden bir duş alıp geleceğim dedi."

Alp Akın dudağını sarkıtıp başını salladığında hala daha onunla beraber ayakta duran karısının kolundan tutup oturttu. Meryem kucağındaki Zehra'yı dizleri üzerinde bıraktığında Zehra poposunun üzerine oturup küçük çıplak ayaklarını yere vurdu.

Selçuk oturduğu koltuktan kayıp Zehra'nın yanına oturdu. "Amcam, nasıl büyümüş Alp? Biz en son gördüğümüzde minnacıktı." Nisa gülüp kocasının omzuna dokundu. "Aman Selçuk şimdi çok mu büyümüş yine el kadar." Selçuk, Zehra'yı iri elleriyle kaldırıp kolları arasına alıp kocaman öptü.

Meryem gülümseyerek onları izliyordu. İlk izlemine göre karı koca iyi insanlardı. Alp Akın karısının gülümseyen yüzünü gördüğünde gülümsedi. Stresinin gitmesi onu da rahatlatmıştı.

Selçuk Zehra'yı karısının yüzüne yaklaştırıp çekiyordu. "Bizim de şundanımız olsa ya be Nisoşum." Nisa kaşlarını kaldırıp kocasına kızarcasına baktı. Ama kocasının gülen güzel yüzüne daynamayıp gülümsedi. Meryem biraz imrenmişti aralarındaki kimyaya, kendilerine içeriden bakılınca kocasıyla arkadaş gibiydiler. Aralarında hiç bir çekim olmamıştı.

Kapı yeniden çaldığında Meryem ayaklansada Alp Akın kirpiklerini kırpıştırıp kadını durdurmuş kapıyı kendisi açmıştı. "Hoşgeldiniz kardeşim."

"Hoşbulduk kardeşim." Alp Akın gülümseyip Serdar'ı ensesinden yakalayıp sarıldı. "Nerde kaldınız lan yemekler soğudu?" Serdar elini Alp'in sırtına pat patladı. "Geldik ya işte." Elif kucağındaki oğlu Selim'le baş selamı verip gülümsediğinde Alp Akın'da aynı tepkiyi verdi. Onlarda içeri geçerken yan dairenin kapısı açıldı.

Daireden çıkan Yusuf'tu, kapının kapandığını görünce koşar adım yürüyüp kapıyı tuttu. Alp Akın kapıya yapılan baskıyla refleksle kapıyı hızla açıp kolunu Yusuf'un boynuna doladı. Yusuf dirseğini Alp Akın'a geçirmek istediğinde kendini geri savurdu Akın. "Akın dur! Dursana lan!"

Alp Akın gülüp boynunu bıraktığında Yusuf boynunu sıvazladı. "Bir rahat dur be adam." Alp Akın kardeşi bildiği Yusuf'u eliyle oturma odasına yönlendirirken gülümsedi. "Yan dairede oturduğun halde en geç gelen sensin."