Vriendschap , liefde en geluk!

#13 Stuttgart , de einde van alle ellende

Ik bevries. Ik kijk de meiden alleen boos aan. Meer niet.
'Kom dan eens dichterbij 'hoor ik Claudine zeggen.
Ik schud mijn hoofd.
'Nee dank je wel ' antwoord ik terug. Mijn voeten wilde niet meer bewegen. Alsof ik ben vastgevroren op de grond.
'Oh ja wel hoor , je moet komen 'hoor ik Marian zeggen.
Ik kijk de meiden opnieuw aan.
Moet ik er naar toe lopen en hen confronteren met hun gedrag?
Zij zijn diegene die me leven hebben omgegooid en nare dingen hebben gezegd.
Ik niet.
Dan opeens voel ik beweging in mijn voeten en loop ik naar de meiden toe.
En dan vanuit het niks ga ik los.
'Weet je meiden hoe zielig jullie zijn?'
'En hoe erg jullie mij hebben vernederd online en bij concerten? '
Voordat de meiden iets kunnen zeggen ga ik verder.
'Ik heb netjes een berichtje in de chat gegooid dat ik even afstand doe van de groep meer niet maar jullie maken er een grotere drama van dat het is '.
'Of jullie smullen weer van drama? '.
Ik kijk de meiden aan.
Niemand zegt wat.
Dan begint Claudine te praten.
'Kris jij hebt Glen van ons afgepakt en je wist hoe ik een band had met hem! '
Ze kijkt me boos aan.
'En ja dan zeggen dat het niet goed gaat met je en dat je afstand doet van ons is ook heel raar 'vult Marian aan.
Mijn mond gaat wagenwijd open.
Wat is dit voor onzin?
Ik lach.
'Sorry dit is geen onzin , ik ga het niet nog een keer herhalen , want ik heb een duidelijke bericht geschreven in de chat dat ik even afstand doe van iedereen. Verder niks. Geen problemen met de rest '.
Ik stop en kijk de meiden aan.
'Jullie maken er een probleem van en dat is jullie probleem en nu wil ik dit gewoon afsluiten '. Met dat draai ik me om en loop weg.
Dan hoor ik nog hen roepen.
'Je bent online en offline een fake persoon en je verdient Glen niet '.
Ik negeer het en loop door.
Dan voel ik wel een paar tranen over mijn wangen glijden. Maar zijn wel deze tranen het wel waar?

Eenmaal binnen pak ik mijn telefoon uit me zak en besluit om nog een keer te checken dat ik iedereen heb geblokkeerd overal op social media en in Whatsapp. Ik wil dit nu alles afsluiten. Als dit het geval is zucht ik diep voordat ik richting de kleedkamers ga. Ik hoor nog geen soundcheck maar wel een hoop mannen gepraat iets verderop. Door de kille grijze gangen kom ik uit op een grote ruimte. Met een trap naar boven die leid naar een grotere kleedkamer boven. Dan zie ik Sean een van de bodyguards van de mannen onderaan de trap staan. Wanneer hij mij ziet wijst hij naar boven.
'Daar is Glen ' zegt hij met een glimlach.
'Dank je ' antwoord ik terug en ik spring de trap op naar boven. Wanneer ik de deur van de kleedkamer open doe zie ik de mannen en Glen met elkaar in gesprek.
Ik klop zachtjes op de deur. Meteen draait Glen om en ziet me staan in de deuropening. Meteen glimlacht hij en komt naar me toe gelopen.
'Hey je bent er nog de meiden gezien? ' vraagt Glen nadat hij me een knuffel gaf.
Ik knik.
'En?' hij kijkt me bezorgd aan.
Ik haal me schouders op.
'Nou ze deden waar ze goed in zijn mij helemaal neerhalen opnieuw en nu met z'n drieen ' zucht ik diep.
Ik kijk expres niet naar Glen.
Dan duwt Glen mijn kin omhoog zodat ik naar hem moet kijken.
'Kris , deze meiden zijn je niet waard en ik hoop echt dat ze je nu met rust laten anders ga ik er mee bemoeien '.
Ik knik.
'Oké ' kan ik alleen maar zeggen.
Ik slik. Als Glen er mee gaat bemoeien? Hoe zou het dan gaan? Een rel worden op Social media? Maar voordat ik verder kan bedenken wat er allemaal mis kan gaan neemt Glen me mee uit de kleedkamer.

Rond half negen begint het concert. Ik geniet van de mannen vanuit een fijn plekje bovenin. Ik zie dat de bekende meiden vooraan staan en soms krijg ik een neiging om een rotte tomaat te gooien naar ze. Naar alles wat ze hebben me aangedaan. Maar ik doe het niet. Ik hou de eer bij mezelf. 1,5 uur later is het bijna half elf als de heren nog een slot nummer doen en een buiging. Daarna renden ze van het podium af en ik zie mensen uit de uitgang lopen. Ik ga met een grote glimlach terug lopen naar de kleedkamer toe.
Maar daar aangekomen was er nog niemand. Dus ik besluit om even op de trap te zitten en te wachten. Ik hoef niet lang te wachten want ik hoor al herrie deze kant op komen.
Ik zie Glen en Danny lachen naar elkaar. Glen met z'n bezwete kop en een handdoek in zijn nek.
'Kris je bent er al ' merkt Danny mij als eerste op.
'Ja ik ben snel 'lach ik.
'En hoe vond je het ? 'vraagt hij aan me nadat hij me een high five had gegeven.
'Super zoals altijd ' antwoord ik terug.
'Kom mee naar boven ' Danny wijst naar boven naar de kleedkamer.
Ik knik en spring op en volg de jongens naar boven. Ik nestel me later op de bank naast Glen. We praten nog na over de show en ik merk later dat ik moe begint te worden. Ik laat me hoofd iets zakken op zijn schouder.
'Moe? ' hoor ik Glen zeggen.
Ik kijk op naar Glen.
Ik knik half.
'We gaan zo naar het hotel dan vliegen we terug naar huis morgen ' zegt hij met een glimlach.
'Fijn ' antwoord ik alleen en ik gaap opnieuw. Dan denk ik even aan alles wat er is gebeurd. En nu hoop ik gewoon dat ik alles kan achterlaten en te focussen op mijn relatie met Glen en dat we een hele mooie toekomst samen gaan hebben. Maar dan komt Sean plotseling de kleedkamer binnen stormen. Z'n gezicht ziet er enorm geschrokken uit.
Meteen kijkt iedereen geschrokken op naar Sean.
'Wat is er Sean? 'Vraagt Danny aan hem.
'Ik denk dat we nu naar het vliegveld gaan om naar Dublin te vliegen want met Mark gaat het echt niet goed , het kan zijn dat de komende dagen z'n laatste dagen zijn '. Hoor ik Sean zeggen.
Wow dit zag ik niet aankomen. Iedereen stil en ook Glen naast me. Ik weet nu even niet hoe het gaat lopen. Wat ik wel weet is dat ik niet naar huis kan gaan. Ik moet Glen supporten. 

_- Einde _- 

Ik ben blij dat ik dit geschreven heb en dit ook naar een einde gebracht heb. Aangezien ik in de afgelopen maanden  en een jaar ontzettend pijn heb gehad door online vrienden die ik dacht dat ze me vrienden waren. En door dit als een fictief verhaal te schrijven hoop ik , dat ik dit narigheden los kan laten en alleen te focussen op de positieve dingen in het leven. 

Mijn levensles voor dit alles : Als je ruzie of onenigheden hebt praat het uit of vertel het in het echt en niet via Whatsapp of social media!