Vriendschap , liefde en geluk!

#03 Marian , de groep en Glen

Een dag later kom ik terug van een dag werken en laat ik mijn tas op de eettafel vallen als mijn ringtone begint te ringen. Ik pak hem uit mijn tas en zie op het scherm staan 'Marian '. Haar heb ik ook sinds het gehele whatsapp gebeuren niet meer gesproken. Zij is diegene die mij heeft voorgesteld aan deze groep vrienden.
Ik druk op het groene hoorntje en zet hem op luidspreker.
'Marian 'zeg ik alleen.
'Kris ik ben echt geschrokken van je bericht 'zegt ze meteen.
Ik zucht. Natuurlijk wil zij er over hebben wat er gisteren is gebeurd.
'Marian jij zei dat ik iets moest schrijven en dat heb ik gedaan en nu geef je mij weer de schuld? 'Langzaam voel ik mijn irritatie gehalte omhoogstijgen.
Ik hoor Marian zuchtten.
'Je had het anders moeten verwoorden '. Hoor ik haar zeggen.
'Dan had je ook voordat ik het verstuurde eerst nog moeten zeggen dat ik de tekst moet aanpassen 'sneer ik naar haar.
'Kris waarom doe je dit? We hebben toch niks je aangedaan? 'Gooit ze op een andere boeg.
'Marian praat niet over een ander onderwerp, je weet best dat je zelf ook had moeten zeggen dat ik het bericht anders moest formuleren en dat heb je niet gedaan 'nu klink ik licht boos en pak mijn telefoon en loop naar de bank toe en plof daar neer.
Even hoor ik niks van Marian.
Dan open ik mijn mond weer.
'De meiden snappen het gewoon niet en moeten me nu gewoon even met rust laten zodat ik op mezelf kan richten en niet dat ik nog ellendiger ga voelen '.
'Kris je blokkeert ons 'hoor ik Marian zeggen.
'Ja ik blokkeer jullie omdat ik niet nog meer verwijt krijg van jullie, en dat ik nogmaals me focussen op mezelf ipv me nog ellendiger voelen dankzij jullie 'zeg ik nu boos.
Ik hoor Marian nog een keer zuchtten aan de andere kant van de lijn.
'Dan is het maar even goed als ik afstand van je doe 'hoor ik Marian zeggen.
'Ja goed doe maar 'zeg ik meteen.

 
Later hangen we op. Marian heb ik jaren geleden leren kennen via de kapstok bij een concert in Londen. Waar ik mijn jas wilde ophangen toen ik haar tegen kwam. Daar begonnen we aan de praat en later volgde we op social media. Daarna zijn we vrienden geworden en vorig jaar liet ze me toe in haar bijzondere vriendengroep. Diegene die nu onnodig boos zijn op mij.
Ik denk even terug aan toen. In Dublin waar we het zo gezellig hadden. We gingen met z'n allen in de rij zitten voor een concert van een Iers bandje. Het was echt gezellig en leuk maar ik merkte toen al dat ik niet echt lekker in de groep voelde. Maar ik durfde het niet te uiten. Ik merk dat Katie, Claudine en Kim heel erg close zijn met elkaar en alleen maar oog voor elkaar hebben. Iedereen kan zien hoe hecht ze zijn met z'n drieën. Marian praatte met iedereen en ik stond daar maar in de rij naar mensen te luisteren. En de eenzaamheid kwam toen vooral naar boven. Online kan ik met Katie wel praten maar offline is ze zo stil als water. Ze praat alleen met Kim of Claudine. Kim is heel erg aanwezig en wel heel druk. Maar ook met haar heb ik niet veel chat gesprekken online of tijdens het wachten van het concert. Zoals ik zei ze hebben meer oog voor elkaar dan de rest.

 
Maar als er narigheden zijn dan is Kim aanwezig en verdedigd ons. En ook zoals gisteren was Kim heel direct met haar gesprekken. Ze verdedigt haar nest. En ik voel me machteloos.
Ze heeft dingen gezegd waar ik echt ontdaan van ben geworden. En ik snap het gewoon niet waarom ze allemaal niet snappen dat ik even eens stapje terug doe en offline aan mezelf werk? Zij kunnen me niet helpen. Aangezien en ze wonen niet bij mij en wonen ver weg en ze kennen me niet goed genoeg om te helpen.

Ik loop de rest van de middag en begin van de avond na te denken aan het gesprek met Marian. Ik besluit om haar niet te blokkeren maar om niet met haar te praten via de Whatsapp. Lis kwam later ook thuis van haar werk en we maakte samen ons lievelingsgerecht namelijk 'pasta '. Rond half zeven zaten we samen met een bord pasta voor de tv en keken een aflevering van onze favoriete serie 'The Vampire Diaries '. Dan licht mijn telefoon op. Ik zie Glen op mijn scherm staan.
'Glen? 'Lis trekt verrassend een wenkbrauw omhoog....
Ik grinnik half.
Ja het verhaal met Glen heb ik nog niet verteld aan niemand. Zelfs niet aan Lis en aan de meiden die nu me heel veel pijn hebben gedaan. Maar Glen is wel diegene die me de laatste dagen door heen heeft gesleept naast Lis. Ik ben stiekem wel benieuwd wat hij mij stuurt en ik open zijn berichtje.

Hey Kris,
Hou je het nog vol?
Ik vind het verschrikkelijk hoe deze meiden je pijn hebben gedaan...
Ik hoop dat je nog wel naar onze concerten komt en mij ook nog wil zien.
Kan ik komende dagen naar jou komen? Ik ben namelijk vrij....