Vriendschap , liefde en geluk!

#12 Het houdt maar niet op en bijna het einde ..... van dit verhaal!

'Dacht je leuk te zijn om te proberen ons te vermijden? ' hoor ik een bekende stem zeggen. Ik voel haar hand op mijn arm. Ik draai me met een ruk om. En ik kijk meteen in de boze en gemene ogen van Claudine. Wat kan een persoon zo veranderen. Van heel lief en zorgzaam en elke dag appen naar een gemene heks.
'Ja en ik wil dat je me met rust laat ' zeg ik en kijk haar geïrriteerd aan.
Claudine schud haar hoofd.
'Sorry maar zo lang je rond Glen rond hangt en niet zorgt dat Glen uit je leven verband dan blijf ik je lastig vallen '.
Mijn mond gaat wagenwijd open.
Is dit een dreigement?
Dan ruk ik me los van haar arm.
'Dat gaat nooit gebeuren 'zeg ik beslist en start dan met rennen richting de backstage ingang. Gelukkig kwam Claudine niet achter me aan. Maar ze riep nog.
'Zie je nog wel later in Stuttgart want dan zijn de andere er ook '.
De andere? Bedoeld ze daar mee Marian? Of Katie? Of Shiva? .

Langer kon ik er niet over nadenken want Glen nam me mee uit eten ergens in Wiesbaden drie uur voor de show. Dat was heel erg fijn. Om even samen te eten en te kletsen.
Ik neem net mijn laatste hapje van mijn avond eten als Glen naar me kijkt.
'Er is wat aan je ' begint hij.
'Wat bedoel je ? ' vraag ik hem terug.
'Nou je blik in je ogen en.... ' Hij stopt met praten.
Ik zucht.
Hij heeft me door. Ik zit steeds nog met het laatste gesprek met Claudine in me hoofd. Waarom laat ze me niet rust?
Why?
'Uh nou 'ik stop met praten en leg me vork en mes neer.
Dan kijk ik naar Glen.
Hij kijkt bezorgd naar me.
Dan pakt hij mijn hand.
'Kris als er wat is kan je het me vertellen he? ' Zegt Glen zacht.
Ik knik.
'Ik weet het ' zucht ik opnieuw.
'Nou Ik kwam vanmiddag Claudine tegen en ze sprak me aan 'begin ik langzaam te vertellen.
'Oh nee ' Glen kijkt bezorgd naar me.
Ik vertelde snel wat er was gebeurd maar ik skipte het 'ik blijf je volgen en lastig vallen totdat je niet meer met Glen omgaat '.
'Kris ik vind dat ik nu iets moet gaan doen ' zegt hij met een zucht.
Ik schud mijn hoofd.
'Misschien niet maar ze zijn ook je fans ' zeg ik terug.
'Ja maar ze hebben het recht niet om je pijn en lastig te vallen '.
Ik weet dat hij gelijk heeft.
Ik knik dan.
'Prima zeg er maar wat van dan ' zeg ik zachtjes.

Die avond traden de jongens op in Wiesbaden. Ik kijk vanuit backstage hoe de jongens zoveel plezier maken met elkaar. Alleen zonder ene bandlid die er vanaf het begin bij was van deze band. Nog steeds weet ik zelf niet de reden waarom hij afwezig is bij deze tour. Maar ik durf het niet zo te vragen aan Glen. Het is misschien iets te persoonlijk.
Na het optreden zijn we in de bus gesprongen en zijn we na de gig doorgereden naar Stuttgart.
Het is vrijdag ochtend als we met z'n allen ontbijten in de bus.
'Vanavond in Stuttgart word tof ' Zegt Glen naast me met een glimlach.
'Ja zeker heel tof maar' ik zie Danny de mede bandlid zuchten.
'We missen hem zeker hierbij ' vult Glen aan en geeft Danny een klap op z'n schouder.
'Zeker en zo balen dat hij te ziek is om te gaan optreden , ik heb een beetje bittere nasmaak hiervan ' geeft Danny eerlijk toe.
'Ja ik ook om eerlijk te zijn het ziet niet goed uit ' Glen kijkt dan even naar me.
Ik neem nog een hap brood.
'Ik denk dat ik iets mis ' voeg ik bij het gesprek toe.
'Ja Kris Mark is ziek helaas en is nu in behandeling alleen we vrezen dat hij niet meer beter word ' Verteld Glen me gauw.
Mijn mond gaat wagenwijd open. Mark ziek? Hoe ziek?
Voordat ik mijn hersenen verder laat kraken verteld Glen me gauw hoe ziek Mark is.

Eind van de ochtend springen Danny en Glen de tourbus uit en gingen met de fans naar buiten. Ik wacht nog een half uur en daarna kom ik uit de bus. Mensen kijken naar me en dan glijden me ogen naar Marian en Claudine. En Shiva? .
Ik wil tussen het hek door naar backstage deur lopen als ik mijn naam hoor.
Ik draai me om en zie deze drie meiden voor me achter het hek staan.
'Kris jou moeten we hebben ' Zegt Marian en kijkt me boos aan.