Her vazgeçiş bir bitiştir. Her bitiş birden çok vazgeçişten ibarettir.
Bölüm Şarkımız:
Aşk Nerden Nereye- Gripin
Şimdi öncelikle şuraya küçük bir açıklama bırakayım. Tim'in instagram hesabından sürekli 'başroller için parodi açabilir miyiz ?' tarzı dm alıyorum. Buradan duyurmuş olayım. Ateş ve Deniz'in parodileri benim de onayım alınarak açıldı. İsteyen varsa diğer karakterler için açabilir ama rica ediyorum açmaya niyeti olanlar önce instagram hesabımdan bana yazsınlar. Aynı anda tek karakter için birden fazla hesap olsun istemiyorum. Diğer okurlarımın da kafası karışmaz böylelikle. Dediğim gibi parodi açmaya niyeti olan benim şahsi hesabımdan yazarsa sevinirim.
İnstgram hesabım: sahraddemiir
*****************
Hayat denilen yargı bazıları için dünyada yaşanan cennet, bazıları için doyumsuz cehennem...
Ben araftaydım. Bir yanım kor ateşle kavrulurken, diğer yanımda açan çiçeklerin kokuları dolardı içime.
Bir anda gördüğüm karalıkla açılan gözlerime çığlıklarım karıştı. Koca bir beden siyaha bürünmüş karşımdaydı. Nefret saçan mavileri ruhumun her köşesini ezip geçiyordu. Arkasından yükselen beyaz ışığın aksine üzerine yapıştırdığı siyahlar onun korkunçluğuna ekleniyordu.
Açtığı kollarıyla bana doğru gelmeye başlamıştı. Adımlarım bana yaklaşan koca adımlarının aksine geri giderken kesik çığlıklarım devam ediyordu.
Gerilediğim adımlar ayağımın altından kayan toprakla durdu. Ben durdum lakin o üzerime gelmeye devam etti.
'Yapma. Gelme. İmdat !'
Ses yok.
'Yardım edin. İmdat !'
Yine ses yok.
Koca bir uçurumun eşiğinde bana doğru gelen celladımın adımlarını bekliyordum. Bağırdım, çığlıklar attım lakin biçareydi halime.
Adımları önümde durduğunda elleri boğazımı sardı. Sıktığı boğazımın acısıyla ellerini ittirmeye çalıştım. Olmadı. Her çabamda daha çok sıktı parmaklarıyla ince boynumu.
Mavi irisleri bedenime nefreti aşılarken dudaklarından yalnızca iki cümle döküldü.
'Sen katilsin. Sen Firuzemin katilisin'
Bana nefret dolu mavileriyle bakan adam öz babamdı. Kanımı, canımı borçlu olduğum adam şimdi benim canımı mı almaya çalışıyordu ?
'Baba.'
Baba...
Ben bu kelimeyi kaç yıldır dudaklarıma zehir etmiştim. Kaç yıldır adını dahi kulaklarımın işitmesine izin vermemiştim. On sekiz yıl.
