"Dur ulan boğma" dedi Babam, o sırada Savaş sıkı sıkı babama sarılıyordu. Savaş'ın mutlu olması beni de mutlu etmişti "Ama sizi asla bir arada görmeyeceğim, öyle abus subuk el ele filan yakınlaşmak yok, sıkarım kafana" dedi babam. O nasıl oluyordu?
"Hallederiz savcım sen nasıl istersen" dedi Savaş, büyük ihtimalle yalan söylüyordü.
"Tamam, iyi o zaman bugün burada kal sen de" dedi Babam.
"Savcım sanırım eski anılarımızı özledin" dedi Savaş dalga geçerek.
"Aynı evde kalıyorduk değil mi? hadi kal bugün. Yarın beraber Trabzon'a gideriz. Ben de geleceğim" dedi Babam, o da mı gelecekti ?
"Tabi savcım. O zaman ben burada yatarım" dedi Savaş sanırım salondan bahsediyordu.
"Hadi iyi geceler" dedi babam o sırada yukarı geliyordu ben de hemen odama çıktım. Yatağıma girip durdum. O sırada odamın kapısı açıldı. Gözlerim kapalıydı ki gelen kişiyi göremiyordum. Gözümü aralayıp gelen kişiye baktım. Babamdı.
"Kızım" dedi yumuşak bir sesle, yatağa ağır adımlarla oturdu. "Özür dilerim bugün için, sinirliydim. Ama anla beni kız babası olmak kolay değil" dedi güldü. "İlişkiniz olabilir iznim var. Ama yanımda bir araya gelmek hatta ben yokken bile bir arada olmak yok"
Yerimden doğrulup sıkı sıkı babama sarıldım. "Önemli değil baba, teşekkür ederim beni düşündüğün için" dedim.
"Hadi bakalım uyu sen de" dedi benden ayrılarak. Saçlarımdan öpüp yorganı üstüme çekerek odadan çıktı.
⚖️
Aradan yarım saat geçmişti ama ben hala uyuyamıyordum. Telefonuma bildirim geldi.
Savaş mesaj yazmıştı.
Yanına geleyim mi?
Uyumuyor musun?
Sana uykumdan mesaj atmadığıma göre?
Gel.
Gülümseyerek telefonu kapattım. Savaş yanıma gelecekti ama evde babam vardı.
Odanın kapısı yavaşca açıldığı sıra Savaş odaya gelip kapıyı kapattı. Üstü çıplak, altında pantolonu vardı. Konuşmadan yanıma yattı.
"Babam görse?" dedim fısıldayarak.
"Uyuyoruz deriz" dedi umursamadan, kaşlarımı çattım. Bir insan bu kadar rahat olamazdı.
"Çok rahatsın Savaş!"
"Olabilir..." dedi tekrardan elini belime koydu "Hadi uyu sevgilim." diyerek dudaklarını dudaklarıma değdirdi.
⚖️
Gözlerimi araladığım sıra Savaş yanımda yoktu. Büyük ihtimalle babam görmesin diye erkende aşağı inmişti. Yataktan kalkıp odamdaki dolabı açtım. Kıyafetlerim vardı ama bir elbise gözüme çarptı. Kırmızı ve bordo karışımı bir elbise, fazlasıyla çekici ve güzeldi. Bunu Savaş'mı aldırtmıştı? Benim böyle bir elbisem olamazdı çünkü oldukça pahalı ve marka bir kıyafetti.
Kendime geldikten sonra odamdan çıkıp aşağı indiğimde Savaş Canan hanıma kahvaltı için yardım ediyordu. Garipseyerek Savaş'a baktım, onu böyle görmeyi beklemiyordum.
आप पढ़ रहे हैं
MAHKUMİYET
किशोर उपन्यास"Sen yeter ki gözlerini gözlerimi kapatma, ben senin toprak gözlerine gömüldüm Savcı"
