VİRAN

Yedinci Bölüm

Oy veya yorum sınırı koyup sıkmak istemiyorum ama yaparsanız çok mutlu olurum🤗 İyi okumalar😘
...........................    ......................  .....

Tomris Hanım yanındaki avukata dönüp,
"Ama  önce benim onunla görülecek bir hesabım var. Önce ben sonra sen...""

Adam kafasını sallamıştı, onaylarcasına.Sonra konuştu.
"Şuan yapacak birşeyin yok zaten . İstesem de göremezsin oğlunu. Ben halledince sana haber ederim. " Bu Tomris Hanım'ın daha çok işine gelmişti. Bu aptala hakettiği dersi vermesi için yeterliydi.

Yaşlı kadın Viran'ın yalnız olmasını fırsat bilerek hızla ona doğru ilerlemeye başladı. Kafasını kaldırınca seri adımlarla kendisine doğru gelen annesini görmüştü,Viran. Korkuyla ayağa kalktı.

Kadın Viran' a burada birşey yapamayacağını çok iyi biliyordu. Bu yüzden onu alıp eve götürecekti. Kızın yanına gelince kolunu tutup, konuşmaya başladı.

"Sesini çıkarmadan yürü. Yoksa o kadar insanın içindeyiz demem alırım, ayağımın altına. Hadi yürü!"

Bir taraftan yürüyor, bir taraftan kızı yürütüyordu. Kız kendini o kadar savunmasız hissediyordu ki korkudan sesini çıkaramamış, annesinin ardına takılmıştı.
Emniyetten çıkınca taksi durağını aramış taksi istemişti yaşlı kadın. Yarım saat taksinin gelmesini beklemişlerdi. Taksinin gelmesini beklerken Tomris Hanım'ın öfkesi gittikçe artıyordu. Ve bunu kıza yansıtmaktan da asla gocunmuyordu. Yarım saat sonra gelen taksiyle yola çıkmışlardı. Emniyet evlerine uzak olduğu için yarım saatten fazla zaman da yolda geçmişti. Öyle ki evin oraya geldiklerinde hava kararmaya başlamıştı. Taksiye ücreti verip indi , iki kadında.

Taksinin uzaklaşmasıyla Tomris Hanım'ın Viran'ın saçına yapışması bir oldu.  Saçlarından sürükleye sürükleye eve gitmeye başladı yaşlı kadın.
Viran'da annesinin elinden kurtulmaya çalışıyordu. Canı yanıyordu evet ama evden içeri girdiğinde saçının acısı yaşayacaklarınının yanında hiç kalacaktı.

Nitekim de öyle oldu. Saçlarını kurtaramamış ve zorla eve girmek zorunda kalmıştı. Eve girmeleriyle annesi kızı evin ortasına fırlattı. Sonra da kapıyı kitledi. Kızın korkusu kapının kilitlenmesiyle giderek arttı.

Hangi ara geldiğini farketmediği tokatla kafasını yere çarpmıştı Viran.

"Seni nankör köpek seni! Yediğin kaba mı pisliyorsun sen ha !!" Diyip tekrar bir tokat atmıştı kıza.
"Sen kim oluyorsun da benim oğlumu şikayet ediyorsun ha , seni aptal seni!!"

Kızın saçından tutup evin içinde sürüklemeye başladı. Kız artık çığlık çığlığa ağlıyordu. Yaşlı kadın bir ara yorulmuş , durmuştu. Ama hâlâ öfkeyle Viran'a bakıyordu.
Kız hıçkıra hıçkıra konuşmaya başladı.
"Abim bir suçlu. Bir adamın canına kastetmişti. Katil olacaktı az kalsın. Ben doğru olanı yaptım.!"

Zaten kızın varlığı bile yaşlı kadına batarken kızın söyledikleriyle iyice sinirlenmiş ve öfkeyle gözü dönmüştü. Hızla ayağa kalmış , kıza tekrar saldıracaktı ki kızdan hiç beklemediği tepkiyle durmuştu.

"YETER! BANA BUNU NEDEN YAPIYORSUN ANNE? BEN DE SENİN ÇOCUĞUN DEĞİL MİYİM? OĞLUM DA OĞLUM ... BENİ NİYE HİÇ DÜŞÜNMEDİN, BENİ NİYE HİÇ SEVMEDİN , ANNE? BEN SANA NE YAPTIM?"

O kadar bağırdı ki boğazı ağrımıştı. Bu yüzden susmak zorunda kaldı. Bu tepkiyi vermeyi annesi kadar kendisi de beklemiyordu. Annesi bir süre durmuş, sonra da eve girerken bir kere attığı çantasından telefonunu almış ve evdeki bir odaya girip, sertçe kapıyı kapatmıştı.

Bu tepkiyle yerinden sıçrayan Viran annesinin onu tekrardan dövmesini beklerken bir hışımla gitmesini hiç beklemiyordu.

Odaya giren yaşlı kadın avukatı aradı. Açılan telefonla konuşmaya başladı.
" Neredesin?"
" Evdeyim , Tomris Hanım hayırdır? Oğlunuz için -" Yaşlı kadın avukatın lafını kesip kendisi konuşmaya başladı.
" Hayır , Viran'ı getireceğim adresi gönder!" Diyip telefonu kapatmıştı.