"May naalala ka pa ba?"

Tumango siya, "Narinig kong sinabi ng mga mama na wala na akong buhay kaya iniwan na nila kami pero... pero... naririnig ko ang mga bagay sa paligid ko. Hanggang sa may mga dumating na mga tao, may maiingay na sasakyan, maraming mga ilaw. Kinuha nila ang mama at papa ko at hindi na nila ibinalik sa akin. Hinawakan nila ako... masakit, ayokong hawakan nila ako kasi masakit... ayoko." Pakiramdam niya ay natrap siya sa isang malalim na balon at kahit na anong gawin niyang akyat ay hindi siya makalabas.

"Anong naalala mo ng magising ka?" nagbago ang lahat ng nasa paligid niya.

"May malaking room, puti ang kulay tapos maraming beds. Doon ako nagising amoy alcohol at gamot din. May mga nakakabit sa braso ko hindi ko alam kung ano tapos... tapos... tapos maraming bata. Maraming bata akong kasama."

"Ilang taon na sila?"

"Hindi ko alam pero parang katulad ko lang din sila. Marami kami pero hindi ko matandaan ang mukha nila. May isang ate doon, siya ang clown... kaya lang hindi ko siya makita."

"Are they your friends?"

Umiling siya. "I don't know but I want them to be my friends, they are just like me. We were friends, sabi ng ate ko doon magkikita pa raw kami pero hindi ko alam kung totoo iyon. Ewan..."

She heard a snapping of a finger and a word 'wake up' that makes her eyes automatically snapped. Agad na dumampi sa pisngi niya ang kanyang mga palad, she wiped her tears that were unknowingly running down from her eyes to her cheeks. Pagod na pagod ang pakiramdam niya.

"Thank you for your cooperation Diana."

Hindi siya umimik at basta nalang napatitig sa kisame, ganito naman palagi. Everytime na matatapos ang session nila, kapag nabuksan na niya ang kanyang mga mata ay nakakalimutan niya ang lahat ng mga nasabi niya. Isa lang ang alam niya, alam niyang may nasabi siya, may naalala siya at nasasaktan pa rin siya. Kaya lang pagmulat ng kanyang mga mata tila ba nagbalik sa pinakailalim na bahagi ng isip niya ang lahat.

"Do you remember the things that you've told me while we are in the process?" umiling lang siya. "Very well, base sa mga nasabi mo you have a very traumatic experience from the pass. Your childhood isn't as good as we thought it is and I am very amazed to know how strong you are."

Is she really strong? She jokes around and make herself as a laughing stock just to fit it but it doesn't mean she's already strong enough. Meeting her sisters and showing the real her without even trying to fit in is the best thing that happened to her.

"Is there a way I can fix my illness?" direktang tanong niya. Ayaw niya ng paikot-ikot na gamutan lang gusto niya direct to the point.

"You don't have an illness Diana Rose. What you have is a phobia, phobia of being touched. It's a rare phobia but it does exist especially from trauma." Alam na niya iyon, nasabi na iyon ng naunang doctor na tumingin at nagpahirap sa kanya.

"I know that I have a haphephobia."

"An extreme phobia of being touched." Anito. "And may I know how extreme it is?"

"Noon, when I was seven..." Panimula niya, iyon lang kasi ang alaalang naalala niya sa kanyang kabataan. Kapag inaalala niya ngayon ang kanyang mga magulang ay hindi na niya magawa, everything was so dark it's hard for her to see those things she wanted to see. "My two aunts bought me at home, kapag hinahawakan nila ako ay nahihimatay ako. Lahat ng humahawak sa akin ganoon nalang palagi kaya kinailangan kong maghome school hanggang sa maghigh school na ako. Noong naghigh school na ako medyo may changes na, kapag mga babae ang humahawak sa akin nakakaramdam lang ako ng sakit pero hindi na ako hinihimitay unlike boys. Kapag boys ay ganoon pa rin, hanggang sa lumaon ay naging malapit na ako sa mga tao. Nakakaya ko ng makipag-usap sa ibang girls at nahahawakan sila pero sila lang dahil iyong mga lalaki hindi pa rin. Everytime they tried I felt the pain and then I lost consciousness." She tool a deep breath. "Ayoko ng maging ganoon dahil alam kong delikado, I don't want to wake up one morning na may masama ng nangyari sa akin. I want to be cured."

ZBS 4: Green Bee's Longing Touch (COMPLETED)Where stories live. Discover now