ទម្រាំតែសម្រេចចិត្តត្រូវថានឹងមកនៅថ្ងៃនេះ ជុងគុក ដេកគិតពេញមួយយប់ ។ គេមិនចង់ជួបថេយ៍ ប៉ុន្តែនេះជាថ្ងៃសំខាន់មិនអាចរំលងបាន តើនាយគួរធ្វើបែបណា? ទីបំផុតនាយក៏ដាច់ចិត្តថានឹងមក គ្រាន់តែមកចូលរួមអបអរមួយភ្លែត ប្រហែលមិនអាចធ្វើអោយគេតប់ប្រមល់បានទេ ។
ជុងគុក រៀបចំខ្លួនដើម្បីមកកម្មវិធីរបស់សាលាដែលកំពុងតែមានក្មេងរង់ចាំនាយនៅទីនោះ ។ មកដល់ភ្លាម រាងក្រាស់ក៏ត្រូវតាមរក ថេយ៍ ម្ដងទៀត យ៉ាងណាមិញនាយបានមកយឺតបន្តិចទៅហើយ តែក៏មិនថ្វី ព្រោះនាយមិនបានតាំងចិត្តចង់មកជួបគេស្រាប់ ។
«ហ្ហឹកហ្ហឹក....»សម្លេងយំល្វើយៗរបស់ក្មេងប្រុសកន្សត់ ដែលលួចមកសម្រក់ទឹកភ្នែក អន់ចិត្តនឹងខ្លួនឯងដែលគ្មាននរណាមកចូលរួមដូចជាគេ ។ ថេយ៍ អង្គុយ លើកៅអីក្រោមដើមឈរដ៏ត្រឈឹងមួយដែលមានសភាពស្ងាត់អាចអោយគេបញ្ចេញអារម្មណ៍ដោយមានក្រដាសបញ្ចប់ការសិក្សាមួយសន្លឹកជាមិត្តកំដរ ។
«...............»ជុងគុក ឈរសម្លឹងទៅរាងតូចដោយស្ងប់ស្ងាត់ ទាំងមិនស្រដីអ្វី ។ តើនាយគួរតែចូលទៅលួងលោមគេដែរទេ? ដឹងទេថានាយស្អប់ទឹកភ្នែកមួយនោះណាស់ វាប្រៀបបានជាភ្លើងដែលដុតកម្លោចបេះដូងរបស់នាយយ៉ាងដូច្នោះ ។
«ចៅហ្វាយ មិនចូលទៅរកអ្នកប្រុសទេឬ?» ដោយហេតុតែឃើញនាយសង្ហាេឈរដាក់ដៃក្នុងហោប៉ៅមិនកម្រើក គិតតែពីសម្លឹងសម្លក់ចំពោះកាយតូចដែលកន្សែងសោយសោកយ៉ាងគួរអោយអាណិត ។ ជុងគុក ស្ងៀមបន្តិច បម្រុងនឹងចូលទៅរកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែបែរជាមានអ្នកមកកាត់ សម្ដៅទៅរកថេយ៉ុងមុននាយទៅទៀត បណ្ដាលឱ្យរាងក្រាស់ត្រូវគាំងដំណើរនៅនឹងមួយកន្លែង ។
«នៅទីនេះទេហេស៎ ខ្ញុំខំតែតាមរក»
«រ៉ូប៊ីន?»
«ហេតុអីក៏មកយំនៅទីនេះ កម្មវិធីមិនសប្បាយហេស៎»រ៉ូប៊ីន ជាមួយនឹងស្នាមញញឹមយ៉ាងស្រស់ ចូលមកអង្គុយក្បែរថេយ៉ុងទាំងមិនទាន់សុំការអនុញ្ញាត ។
«អត់ទេ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីលោកមកទីនេះ?»ថេយ៉ុង ជូតទឹកភ្នែកចេញ ប្រឹងហាស្ដីចោទសួរទៅកាន់ ។
YOU ARE READING
និទាឃរដូវ (ចប់✓)
Action15 ឆ្នាំដែលខ្ញុំរង់ចាំគេ ។ ជាពេលវេលាមួយដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេច គឺថ្ងៃដែលពួកយើងដាំដើមលីឡាក់មួយនេះឡើង ខ្ញុំតែងតែរំពឹងថាថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងត្រឡប់មកវិញ ត្រឡប់មកមើលថែដើមឈើនេះជាមួយគ្នាម្ដងទៀត ។ ជុងគុក ម៉ារីនហ្គោល x ថេយ៉ុង ហ្គាដេនៀ
