" දෝණී ප්ලීස් ඔහොම ඉන්න එපා...මොනවා හරි කියන්න……"
ඔහු ඇයට පමණක් ඇසෙන සේ මෘදුව මුමුණන්නේ ඒ මුහුණට ඔහුගේ සුසුම් පවා වැටෙන තරම් ලන්ව…
" අ..ප්ප...ත්තී…………."
ඇයට කියාගන්න ලැබුනේ එපමණයි...සධිල් ඇයට රිදෙන තරම් තදින් ඇයව සිය තුරුළට ගත්තේ ඔහුගේ මුහුණේ සැනසිලිදායක මදහසක් ඇදෙද්දී….
" ආය මාව ඔහොම බය කරන්න එපා දෝණී…."
ඒ හිස් මුදුණට විටින් විට දෙතොල් තද කර ඔහු මුමුණන්නේ බරැති සුසුම් හෙලමින්...ඇයට දැනුනා හොඳින්ම ඒ පපුවේ ගැස්ම වෙනදට වඩා වැඩි බව...ඒ මුහුණ පවා විරූපව ගොස් තිබුනේ ඇය ගැන සිතමින්ම බව තේරුණත් ඒ ඇයි දැයි කියන පැනයට තවම ඇයට පිළිතුරක් ලැබුනේ නැත…
කෙතරම් සිතත් සමඟ ඒ උණුසුමේම සිට තර්ක පිට තර්ක කලත් ඇයට අවසන ලැබුනේ ඉහිලිය නොහැකි තරම් හිසේ රදයක් පමණි…වේදනාවටම ඇගේ දෑස් පියවුනෙන් මේ කිසිත් නොදන්නා සධිල් යළිත් කලබල වුනා…
" ඇයි බබා…..කතා කරන්නකෝ ප්ලීස්…..ඔහොම කරන්න එපා දෝණී….රිද්දුව තමයි...ඇඬෙව්වා තමයි….ඒත් ඔහොම ඉද්දී කොහොමද මන් ඉවසන්නේ….ප්ලීස් දෝණී ඇස් ඇරලා බලන්නකෝ….."
ඇගේ කොපුලකට තට්ටු කරමින් සධිල් පවසුවත් ඇයට දෑස් විවර කිරීමවත් කළ නොහැකි වුනේ හිස ඒ තරමටම රිදෙනා නිසයි….
ඈ වේදනාව දරාගෙන දෑස් නොහැරම කතා කලේ ඔහුගේ ඒ දුක්මුසු වදන් ඇයට තව දුරටත් අසා සිටිය නොහැකි තැන…
" ඔළුව රිදෙනවා අප්පත්ති ගොඩක්……."
ඇය ඔහුගේ බඳ වටා දෑත් යවමින් තවත් තුරුළු වුනේ ඔහු නිහඬව ඇගේ කොණ්ඩයේ ගසා තිබුනු කොණ්ඩ කටුව ගලවා ඉවත් කරද්දී….ඔහු ඇයට පහසු ලෙස නිදන්නට දී ඇගේ ගෙල පිටු පසින් අත ගෙන ගොස් හිස් කබලට හොඳින් දැනෙන සේ හිස සම්භාහනය කරන්න ගත්තා.. දැනෙන සනීපයට ඒ මුවින් සිහින් කෙඳිරිලි පවා පිටවෙද්දී ඔහුගේ කොපුල් වල ගැසුනේ ඒ මුහුණේ ඇදුනු පුළුල් සිනහවට…
මද වේලාවකින් ඇගේ ලැම තාලයට උස් පහත් වෙද්දී ඇයට නින්ද ගොස් ඇති බව තේරුනත් ඇයව සිය තුරුළෙන් මෑත් කරන්න ඔහුට දැනුනේ දැඬි ලෝබකමක්…
YOU ARE READING
මඟ බලමින් 👀
Romance" ඇයි එයාහ් මට මෙහෙම කලේහ්.........." ඇයට සිතන්න වත් වෙලාවක් නොතියා මහ හඬින් තිරිංග තද කල වාහන කිහිපයක් දුහුවිලි වලාවකින් වැසී යන සේ මුද්‍රණාලය ඉදිරියේ නතර කරද්දී ආහේලිත් මුද්‍රණාලයේ අයිතිකරුත් ප්‍රධාන පිවිසුම දෙස දෑස් දල්වාගෙන බලා සිටියේ ඒ දුහුවිලි...
විසි එක්වන දිගහැරුම 👀
Start from the beginning
