REINCARNATED

CHAPTER 42

Third Person POV

"Sinabi ko na hindi ba?! Mahirap palabasin!!" Halos lumabas na ang litid sa leeg ni Rhea. She's training Faridha. "Ano?! Susuko ka na agad?!" Isang malakas na pwersa ang pinakawalan niya.

Sa kabilang dako naman ay nag-aalala ang mga magulang, kapatid at kaibigan ni Idha. Nanonood sila ng training nito sa loob ng tatlong araw. At sa loob ng tatlong araw na iyon ay napupuno ang buong pagkatao nila ng pag-aalala. Kita nila ang sakit at pagpipigil ng galit ni Idha.

"Tatlong araw pa lang... ganito ka na kahina?"

Pinipigilan ko lang ang sarili ko at sa oras na mawala ako sa sarili ko mapapatay talaga kita.

Ang nasa loob ng utak ni Idha. Noong unang araw pa lang niya ito pinagpapasensyahan. Malaki ang tiwala at respeto niya rito kaya hindi siya lumalaban o nagpapakita ng kahit anong pagtutol.

Hindi niya lubos maisip na ganito ang ibibigay sa kaniyang training. Kasama na sa training ang paglatigo sa likod? Ang sagot naman ni Rhea eh para raw masanay sa sakit.

"Feel the pain!!" You shit! Kanina ko pa ramdam!

"Mother!" Tila isang kulog na umalingawngaw sa buong lugar ang boses na iyon. Biglang tumahimik at nagsilipiran ang mga ibon na kanina lang ay pinapanood ang dalawa.

Faridha's POV

"Mother!" Sa sigaw na iyon ay natigil ang pagbibilang ko sa mga tama ng latigo na dumadapo sa likod ko. Hinihingal kong inangat ang ulo at hinanap ang boses na iyon.

Hinihingal akong tumayo mula sa pagkakaluhod. Yep! Nakaluhod ako kanina pa. Siguro tatlong dapo pa lang ng latigo ang naramdaman ko ng mapaluhod ako kaagad. Punyeta! Hindi ako sanay sa ganitong training. Saka hindi naman ganitong training ang naranasan ko noon.

Isang sulyap ang ginawa ko kay Rhea bago sinundan ang tinitingnan niya. Sila Zeus! Anong ginagawa nila rito?

Bobo! Nakalimutan ko yatang Nanay nila 'to?

"Mother! Mali 'to!" Zeus voice is deep and serious. Salubong ang kilay niya at masamang nakatingin sa ina. "Parang anak mo na rin siya!" Nagulat ako ng matunog na ngumisi si Rhea. She's mocking Zeus, her own son.

"She's like my child? How come?"

"Half sister, kapatid ko siya."

"Fools," wow! Ngayon ko lang siya nakitang tumawa ng ganito. "I hate her!" My eyebrows almost met because of what I've heard. Tsaaa! Nagpapanggap lang pala siya sa harap ko? Bakit? "Because of her," she stopped laughing and point her finger at me. "Dahil sa kaniya hindi ako nagtagumpay!" Her fiery eyes looked at me.

"Nagtagumpay saan?!"

"Long time ago... I want to be the strongest. And having those wings is the answer. But because of her and her mother, nauwi sa wala lahat!"

"What?! Sobrang tagal na no'n ma! Ano ka ba?!"

"That's why punishing her is one of my agenda right now." So... may dahilan lahat? Kaya siya nagpakita kasi may hidden agenda siya.

Not a training but a punishment? Kaya pala kakaiba, muntik pa 'kong maniwala na tama ang pamamaraan ng training niya.

I can't believe this. All this time I believe that she's the only one who can help me. Nauwi sa wala lahat ng respeto ko sa kaniya. How dare she?

And what will happen if I did it? Aawayin niya na 'ko dahil nagtagumpay ako?

Kahit nasasaktan ay nagawa ko pa ring pababain ang tempratura sa paligid.