28 ნაწილი

308 16 8
                                    

ლიკა:ახედე ცას რა ლამაზია
მიწაზე გადასაფარებელი გვქონდა დაფენილი და მასზე ვიყავით წამოწოლილი უკვე ღამე იყო ლიკა ცას შესცქეროდა მე კი ლიკას
ლუკა:შენ უფრო ლამაზი ხარ მირჩევნია შენ გიყურო!
ლიკამ უცებ შემომხედა მერე ხელები სახეზე მომკიდა და თავი ისე დამიყენა რომ ცას ვუყურებდი
ლიკა:ლუკა ოდესმე ვარსკვლავისთვის სახელი დაგირქმევია?
ლუკა:არა შენ დაგირქმევია ხო?
ლიკა:კი მე დამირქმევია შეხედე იქით რომ ვარსკლავის მას სიყვარულის პრინცი ვუწუდე
მითხრა და პაშპაშა ვარსკვლავისკენ გაიშვირა ხელი
ლუკა:შენი სიყვარულის პრინცი ხომ მე ვარ
ვუთხარი წყენით
ლიკა:ანუ იმ ვარსკვლავს შენი სახელი ქვია
ლუკა:მაშინ დროა მეც დავარქვა ვარსკვლავებს სახელები
ვუთხარი კატეგორიულად
ლიკა:გისმენ
ლუკა:შენ უკვე გქვია სახელი შენც ხომ კაშკაშა ვარსკვლავი ხარ ჩემს გულსაც ყოველთვის ათბობ
სხვა დანარჩენ ვარსკვლავებს კი ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს!
ლიკა:ასე?
ლუკა:სხვანაირად როგორ?
ლიკა:სხვანაირად შეუძლებელია
მითხრა და თავი ჩემს გულმკერდზე ჩამოდო მე კი თავზე ხელით ფერება დავუწყე რაზეც ჩაეძინა ფრთხილად წამოვდექი და ხელში ავიყვანე მერე კი კარავში წამოვაწვინე სადაც უკვე რბილი ლეიბი გვედო და ბალიშბიც მერე გარეთ გამოვედი და ისევ ცას ავხედე ვარსკვლავებით მოჭედილს და დავფიქრდი ამდენ ვარსკვლავში ჩემი ვარსკვლავი ყვალზე გამორჩეულია ახლა ძინავს და იმედია მე ვესიზმრები!
ცოტახნით ასე გარეთ ვიყავი მერე კი ლიკას გვერდზე წამოვწექი კარავში უცებ მივიხუტე და ასე ჩაგვეძინა.

ლიკა:ლუკა მიშველეეეეე
ლუკა:რა იყო?
უცებ წამოვხტი შეშინებული და კარავის თავს ავარტყი
ლიკა:ლუკააა კალიააა
ლიკა ჩემს უკან იმალებოდა და მწვანე პატარა კალიაზე ხელს იშვერდა უცებ ავიყვანე ფეხსაცმლით და გარეთ გავუშვი
ლიკა:რატომ არ მოკალი
შეშინებულმა მკითხა
ლუკა:შემეცოდა ისიც ადამიანისავითაა მასაც ეყოლებოდა მშობლები და ცოდოა
ლიკა:ამ წამს ჩემი თავი დესპოტი და ბოროტი მგონია
ლუკა:რატო
ლიკა:მე არ შემცოდებია!
თქვა და მხრები აიჩეჩა
მე კი ჩავიხუტე და წამოვაწვინე
ლიკა:ლუკა აღარ მივდივართ?
ლუკა:ჯერ არა!
გაბრუებულმა ამოვილუღლუღე ისე რომ თვალები არ გამიხელია
ლიკა:კაი რა მომენატრნენ ჩვენები ყველა
ლუკა:ესეიგი სხვებში მცვლი?
ლიკა:ნუ ხარ შარიანი ეგ არ მითქვია
ლუკა:აუ კაი ხო გაემზადე კარავი ავიღოთ და წავიდეთ
ვთქვი წუწუნით და კარავიდან გავედი ჯერ კიდევ არ იყო ბოლომდე გათენებული ამიტომ ცას მოწითალო ფერი წაკრავდა სტაფილოსფერში რომ გადადიოდა მალე ლიკაც გამოვიდა კარგიდან და კარვის აღება დავიწყეთ აწყობაზე მეტად დაშლა გაგვიმარტივდა უცებ დავშალეთ და ყუთში დავაბრუნეთ რაც იქ გვქონდა ყველაფერი ჩავაწყვეთ და უკან დასაბრუნებელ გზას გავუდექით
ლუკა:ლიკა მგონი დავიკარგეთ!
ვუთხარი ტყუილი რომ გავხალისებულიყავი
ლიკა:რაააა?
ლუკა:კაი ხო ვხუმრობ!
ვთქვი და გადავიხარხარე
ლიკა:ვაიმე ლუკა მოგკლავ
მითხრა და თმაში მეცა
ლუკა:აააა მტკივა ლიკაა
ლიკა:ხომ მითხარი შენგან მიღებული ტკივილიც სასიამოვნოაო ხოდა ისიამოვნე
თქვა თვითონაც სიცილით მერე კი ხელი გამიშვა.
მალევე კოტეჯი გამოჩნდა ორივე შევედით რაღაცეები დავტოვე და მანქანაში ჩავჯექით
ლიკა:მოიცა შენ ხომ საწვავი არ გქონდა
ლუკა:უი ეგ მოგატყუე
ჩავიფხუკუნე ლიკამ კი ისე შემომხედა გულწრფელად შემეშინდა არ გადამაგდოს მანქანიდანთქო
ლიკა:შენ ძააან დაეჩვიე ტყუილებს ლუკა იცოდე მოგკლავ
ლუკა:კაი ხო ბოდიშიიი
ლიკა:იცი რა შემთხვევაში გაპატიებ თუ მაღაზიასთან გამიჩერებ სადმე ბანანი მომინდა
ლუკა:ორსულობის გამო მოგინდა? ჯერ ხომ ადრეა ეგეთები
ლიკა:არა არა ორსულობის გამო არა ისე მიყვარს ეგ ხილი.
ლუკა:კაი გაგიჩერებ ჯერ არ იქნება მაღაზიები ამ გზაზე და თუ გინდა დაიძინე
ლიკამ თავი უკან გადაწია და თვალები მიხუჭა მალევე ჩაეძინა ამიტომ მანქანა გავაჩერე და უკანა სავარძელზე დავაწვინე მერე ისევ საჭეს დავუბრუნდი
დიდი და დამღლელი გზა იყო ბოლოს ჩამოვედით თბილისში და სახლთან ახლოს მყოფ მაღაზიასთან გავაჩერე და გადავედი ყველაფერი ვიყიდე რაც ლიკას უყვარდა და როდესაც მძიმე პარკით მარკეტიდან გამოვედი ლიკა დავინახე დომელიც მანქანის წინ იდგა და აქეთ იქით იყურებოდა
ლუკა:რაო მე მეძებ?
ლიკა:სად იყავი გული გამისკდა
ლუკა:რატო ხომ იცი არასოდეს მიგატოვებ
ლიკა:ეს რა პარკიაააა
ლუკა:ესენი შენთვის არის
ლიკა:მომე
ლუკა:მძიმეა მანქანაში ჩავდებ და სახლში ნახე
ლიკა:კაი
მანქანაში ჩავჯექით და მალევე სახლში მივედით როგორც კი შევედით ნინი გვეცა
ნინი:სად დაიკარგეთ თქვენ ორნიიი
ლიკა:ამას კითხე
ლუკა:ხომ გითხარი ნინი ლიკა მყავდა მოტაცებული
ნინი:მერე შერიგდით?
ლიკა:ლუკა რის ლუკაა მე რომ ვერ შემომირიგოს
თქვა და გაიცინა
ნინი:ასე მარტივად?
ლუკა:არადა ბევრი მაწვალააა!
შევხედე საყვედურის სახით ლიკას რომელიც მაგიდაზე დადებულ პარკს ჩხრიკავდა
ლუკა:ჰა როგორ მოგწონს
ლიკა:შესანიშნავიაააა
ნინი:შენით იყიდე?
ლუკა:ხო ასეთი კარგი მეხსიერება მაქვს მახსოვდა რა უყვარს და ვუყიდე
ნინი:არადა უყურადღებო იყავი ხოლმე ლიკა ეს ნაღდად შეცვალე შენ
ლიკა:სიყვარულმა შეცვალა
თქვა და ბარნი მოკბიჩა
ლუკა:სიყვარულმა შემცვალა
გავიმეორე და ლიკას გვერდით დავუჯექი ბავშვივით იღიმოდა მერე მივიხუტე და ვაკოცე
ლუკა:ჩემო პატარა კნუტი ხარ შენ.
ვუთხარი და ცხვირზე თითი ჩამოვუსვი
ლიკა:პატარა არ ვარ! მალე მუცელიც გამეზრდება და ნახავ შენ მერეეეე
ლუკა:მაინც პატარა იქნები
ნინი:შე იდიოტო თუ არ გაჩერდები გეფიცები ჩემი ხელით მოგკლავ
ოთახში შემოვიდა ნინი ტელეფონზე ლაპარაკობდა უცებ გამოვართვი და ვთქვი
ლუკა:შე ნაბი*ვარო სად შევხვდეთ
სანდრო:ოხ ლუკა დამცველი რა იყო ჩხუბი ხოარ მოგივიდათ შენ და ლიკას
ლუკა:რაც არ უნდა მოხდეს ვერ დაგვაშორებ სამაგიეროდ მე იმ ქვეყნად გაგისტუმრებ სად შევხვდეთ პირისპირ მარტო!
სანდრო:ცალკე?
ლუკა:ცალკე!
სანდრო:შენთან ეზოში მოვალ გაწყობს?
ლუკა:კარგი მოდი ვნახოთ რა შეგიძლია!
ვთქვი ყვირილით და გავთიშე მერე კი ისევ ლიკას გვერძე დავჯექი ის ახლა უკვე მე მიყურებდა დამფრთხალი თვალებით
ლიკა:ლუკა...
დასრულება არ ვაცადე ისე ჩავიკარი გულში და თავზე ვაკოცე
ლუკა:ნუ ღელავ ეს ბოლოა აღარ ექნება იმის თავი რომ ფეხზე მაინც წამოდგეს გეფიცები ასე იქნება.

სიყვარული შემცვლის💙🌹Where stories live. Discover now