Morgen zie ik je weer

~ 11 ~

Wanneer ik op school aan kom loop ik met mijn duffe kop direct naar mijn kluisje. Ik heb veel te weinig geslapen omdat ik niet kon stoppen met aan haar te denken. Mijn slaperige ogen zoeken naar de juiste sleutel aan mijn bos. Eindelijk heb ik hem gevonden en ik open mijn kluisje. Mijn slordige stapel boeken ligt nog net zoals gisteren, maar er is iets bij gekomen. Boven op de stapel ligt een wit lijntjes vel.

Mijn ogen scannen de brief die er op geschreven staat. Ineens begint mijn hart enorm snel te kloppen en het voelt alsof ik elk moment flauw kan vallen. Tranen vullen mijn ogen ongewild. Ik kan niet beseffen wat er staat en toch weet ik het. Het is haar handschrift. Zij, het prachtigste meisje van de school. Met haar tengere figuur en lange blonde haren. Met haar helderblauwe ogen. Leeg en tegelijk met zoveel gevoel. Haar schattige neusje. Haar perfecte lippen, die ik zo graag eens had willen zoenen. Haar getekende armen die ik zo graag vast wil houden. Beter wil maken. Maar beter wordt ze niet meer.

Zij. Alles van haar. Mijn gevoel. Haar gevoel. Haar ogen. Haar hele lichaam en geest. Alles is weg. Verdwenen. Voor altijd een herinnering.