𝑹𝒐𝒎𝒆𝒐 𝒂𝒏𝒅 𝑱𝒖𝒍𝒊𝒆𝒕𝒆 𝒊𝒏 𝒂 𝑹𝒆𝒅 𝑪𝒂𝒓 //𝑪𝒉𝒂𝒓𝒍𝒆𝒔 𝑳𝒆𝒄𝒍𝒆𝒓𝒄

| Prolog

Christian Edward Johnston Horner dla wielu znany jako szef zespołu Oracle Red Bull Racing. Jednej z najlepszych drużyn w Formule 1. Wcześniej kierowca wyścigowy Brytyjskiej Formuły 2, Brytyjskiej Formuły 3 i Formuły 3000.
Ale mi najbliżej znany jako ojciec, oraz mąż zarabiający dobre pieniądze z miłości do pasji. Z czasem nabieram wrażenia że wolałby aby zamiast córki urodził mu się bolid. Byłby zachwycony

Nie mogę powiedzieć że obsesja ojca zraziła mnie do motosportu, wręcz przeciwnie. W pewnym sensie formula 1 stała się częścią mojego życia bez której nie potrafię żyć. Problem jest jeden, ze względu na Christiana nie mam szans dopingować innemu teamowi niż Red Bull, chociaż doskonale wiem że to inna drużyna zajmuje miejsce w moim sercu. Jednak dalej pozostało to moją słodką tajemnicą.

Zbliżał się pierwszy weekend wyścigu, Bahrajn, bardzo się cieszyłam.
Imponuje mi ta prędkość, odwaga kierowców, adrenalina.

Przymknęłam oczy, i wyobraziłam   sobie całą magię wyścigu na Bahrain International Circuit - z resztą mojego ulubionego toru. Wyścig nocą, mój ulubiony, uliczne oświetlenie, fajerwerki. Powoli zapalające się światła, i ta chwila, ta cisza zanim zgasną one wszystkie. Ryk wszystkich bolidów ruszające na wał. Walki, momenty grozy, doping kibiców i ostatecznie wynik końcowy. I tu cały czar prysł, od dobrych dwóch lat nikt inny nie zwyciężał jak praktycznie Max Verstappen.

Oczywiście byłam z niego dumna, z tego jak dobrze radził sobie na torze, ale jego ciągłe zwycięstwa w pewnym momencie stały się po prostu, przewidywalne.

Przyjaźniliśmy się, dokładnie znaliśmy się od pieluchy. W pewnym sensie to również zadecydowało o jego przejściu w tak młodym wieku z formuły dwa do formuły jeden. Chodziliśmy razem do przedszkola, później do podstawówki, liceum. Max na tym zakończył naukę, chciał jak najbardziej skupić się na karierze młodego kierowcy formuły. Ja natomiast poszłam dalej na studia.

Bardzo lubię Maxa, jednak wolałabym aby to mnie Christian stawiał na pierwszym miejscu, gdyby mógł zamieniłby mnie miejscami z moim najlepszym przyjacielem. Cudowna historia ojca z synem, synek odnoszący sukcesy i dumny z niego ojciec. Rodzina idealna. W naszym domu pełno było zdjęć Maxa na podium. Porównując liczbę zdjęć do jego... No różnica była ogromna.

Max bywał u nas często, czy to na obiad. Czasami musiał omówić pewne kwestie z Christianem. A czasami najzwyklej na świecie spotykaliśmy się, najczęściej żeby wspólnie odbyć starcie w wirtualnym wyścigu. Nie mogę powiedzieć że stał się częścią rodziny. Ojciec miał inne plany wobec Maxa. Był ważnym elementem naszego codziennego życia. 

Odkąd Max wygrał swój pierwszy wyścig, Christian liczył że stanę się przepiękną Adaline Verstappen. Jednak coś nie poszło po jego myśli, bo ani ja ani Max nie byliśmy zachwyceni jego marzeniami. Poza tym od bardzo dawna to właśnie Alex -moja najlepsza przyjaciółka, była zakochana w Maxie, choćby skały się srały nie odbiłabym chłopaka mojej najlepszej przyjaciółce. Kibicowałam im z całych sił, ponieważ pasowali do siebie. Jednak znałam Maxa na tyle długo, że najzwyczajniej w świecie,  zdawałam sobie sprawę że on nie miał żadnych konkretniejszych planów wobec Alex.

Alex poznałam na Grand Prix Austrii. To był pierwszy raz kiedy Horner zabrał swoją asystentkę na wyścig. Na początku nie było najlepiej, nie pracowała także za długo u ojca więc ze stresu nadal popełniała głupie błędy. Tego dnia podając mi kawę w garażu, połowę jej zawartości wylała na mnie, obecnie śmiejemy się z tamtej sytuacji. Ale wtedy nie było tak śmiesznie. Tym samym Alex poplamiła na stałe moją koszulkę z Red Bull'a, to była wielka obelga dla Christiana, ponieważ jego własna asystentka poplamiła logo teamu. Gdybym się wtedy nie wtrąciła, prawdopodobnie że do tej pory obracałabym się jedynie w męskim towarzystwie. Dwa dni po incydencie, Alex napisała do mnie z przeprosinami i podziękowaniami. Od tamtej pory nie mogliśmy przestać ze sobą rozmawiać. Jako jedyna wie o mnie najwięcej.