Aşk Dediğin B×B - MPREG - ASKER

2

Medya: Erdem

Ssllmm ccnnmmlleerrrrr
Nasılsınız hakem?
İyi okumalar
Oy vermeyi unutmayın 🥹❤️😘

------------------

Kapıyı açıp içeri giren kişi teyzem di. Elinde bavul ve çanta ile birlikte dolaba doğru ilerledi. Çantaları kenara bıraktı. Sanırım bunlar, Erdem abinin eşyaları olmalıydı. Sesimi çıkarmadan teyzemi izlemeye başladım. İşini devam ederken kafasını bana çevirdi.

"Gene neden ağladın eren?"
"Ağlamadım teyze."
"Bana yalan atma!" Hafif yüksek bir tonda. Ve konuşmaya devam etti. "Gözlerinin içi kızarmış, bide ağlamadım diyor."
Sesiz kalmayı tercih ettim.
"Bugün arkadaşlarınla dışarı çıkabilirsin." Şok olmuş gözlerle bakakaldım. Normalde asla izin vermezdi, şimdi ne olmuştu da izin vermişti.
"Ç- çok teşekkür ederim teyzecim." Anlamıştı oda şaşırdığımı.
"Noldu niye şaşırdın?" Elindeki çantayı kurcalarken konuşmaya devam etmişti.
"Normalde izin vermezdin ya bi şaşırdım."

"Evet, normalde izin vermem ama dün gece rüyamda anneni gördüm. Senin için bana kızdı. Sana iyi bakma mı söyledi." Elindeki tişörtü katlamakla meşguldü.
Teyzem,Tekrar konuşmaya başladı. "Bak eren ben senin anneni sevmem. Yıllar önce baban için, bizi yani ailesini terk edip kaçarak evlendi. Yıllar sonra ise hiçbir şey olmamış gibi çıkıp geldi. Benim babam, senin annen yüzünden sokağa çıkamayacak hale geldi. Evet anne ile babanın bu durumuna üzülüyorum ama..." Sustu ve gözlerini, gözlerime dikti. Ve tekrardan konuşmaya başladı. "Neyse." "Hadi ben vazgeçmeden git sen. Ama akşam ondan önce evde ol, ve beni pişman etme."

"Teşekkür ederim teyzecim, İyi ki varsın." Ona bakarak söylediğim sözler karşında sesiz kaldı. Ve elinde kalan son kıyafetleri yerleştirip odadan çıktı.

Teyzem ne kadar beni sevmese bile, ben onu seviyordum. Bende emeği çoktu. Evet bize iyi bakmıştı -yani bize derken abime- ama genede ona düşman değildim.

Ayağa kalkıp dolabıma doğru yürüdüm. Kapağıni açıp içine baktım. Az ve öz kıyafetim vardı. Benim için ayrılmış tek gözlü dolaptan, siyah kot şort ve siyah saten gömlek seçmiştim. Sonuçta akşam yemeğine gidiyordum. Evet, tek başıma gezmek ne kadar eğlenceli olurdu bilmiyordum ama, bu fırsatı değerlendirmem lazımdı.

Dolaptan çıkardıkları mı yatağın üstüne koydum ve banyoya girdim. Neden bilmiyorum? ama duş almak benim için çok farklıydı. Kimse beni görmüyor ve kimse beni duymuyordu. Kimse ağladığı mı fark etmiyor, iyi misin? Veya kötü müsün? Diye soran yoktu. Kendimleydim orada, tek başıma.

Yıkanma işini bitirdim ve duşakabin den çıktım. Aynanın karşında günlük bakımları mı yaptım ve banyodan çıktım. Bornozumla iyice kurulandıktan sonra yatağın üstünde duran kıyafetleri giydim. Ayağıma, bileğim den bir karış uzun olan beyaz çorabı giydim. Dolaptan siyah kol çantamı aldım ve içine gerekli eşyaları koydum.

Tekrardan aynanın karşına geçip, iki tane kolye mi, iki kulağıma da küpeleri mi, burnuma septumu mu taktim. Siyah retro gözlüğümü takip parfümü ise üstüme boca ettim. Artık hazırdım. Biraz fazla süslenmiştim ama süslü olmayı seviyordum. Bizimkiler bunlara karşı olsa da, çokta umrumda değildi. Sonuçta bu benim hayatım:)

Artık hazırdım.

Kimseye görünmeden çıkmak istiyordum. Odamın kapısını açtım ve dış kapıya doğru yavaş adimlar eşliğinde yürüdüm. Dış kapıyı açtım ve evden çıktım. Kapının önündeki beyaz Nike ayakkabıları, hızlı bir şekilde ayağıma gecirdim.

Çantamdan çıkardığım airpods kulaklığı mı kulağıma taktım. O sırada bahçe kapısına doğru yürüyordum. Bahçede kimse olmadığını tahmin ediyordum ama, köpek kulübesinin yanında sigara içen erdem abiyi gördüm.

Elindeki sigarasını dudaklarına götürdü, derin bir nefes alıp dışarı saldı. Bu sırada gözleri baştan aşşaği beni süzüyordu. Sigarasının son kalan demini içine çekti ve ucunu söndürerek çöpe attı. Yanıma doğru gelmeye başladı.

Kimseye görünmek istemiyorken erdem abiye yakalanmak kaçıncı derece salaklıktı!?!

Ayıp olmasın diye selam verdim. "Merhaba Erdem abi."
"Nereye?"
"Evde biraz bunaldım da biraz hava almaya çıkıyorum."
"Hava almaya çıkan insan için bu kıyafet biraz fazla olmamış mı?" Sorduğu soru ile üzülmüştüm. Erdem abi diğerleri gibi değildi, yani kiyafetime karışacak biri değildi. Yada ben öyle tanımıştım.
Durgun surat ifademi anlamış olacak ki tekrardan konuşmaya başladı. "Herneyse, güzel olmuş sun." Dediği şeyle kocaman gülümsemiştim.
"Teşekürler ederimm."
"Peki nereye gidiyorsun?"
"Çarşı tarafinda ki kafeye gidiyorum."
"Anladım peki neyle gidiyorsun?"
"Taksiyle."
Durdu ve tekrardan gözleri ile bedeni mi süzdü en sonunda gözleri bacaklarimda durdu.

"Bu hal ile taksiye binmen sakıncalı. Ben bırakırım seni."
"Teşekkür ederim gerek yok Erdem abi."
"Gerek var var hadi sen beni takip et."

İtiraz etmemi bile dinlemeden bahçe kapısına doğru yürümeye başladı. Arkasından bakakaldım. Benim gelmediği mi anlayinca, arkasını döndü. "Gitmekten vazgeçtin herhalde." Karşılık olarak "ya aslında hiç gerek yoktu ben giderdi-"
"Olmaz ben bırakıcam hadi yürü." Pes etmiş bir şekilde yürümeye başladım.

Kapıdaki siyah BMW'nin şoför koltuğun da oturmuş beni bekliyordu. Gözleri bendeydi.

__________

Bb...😘❤️🥹🍷🖤