•|Aile-Abi kurgusu|•
Bir baba daha ne kadar acı çekebilir?
Bir kız daha ne kadar susabilirdi?
Bir abi,kardeşine en son ne zaman sarılabilirdi?
Her seven, sevdiğinin kalbine girebilecek miydi?
Bir acı insanın yüreğini daha ne kadar kahredebilirdi?
He...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sen benim yaşam mücadelemsin Doğa."
🛐
Artık çok garip gelirdi yalnız insanlar bana,
Bir o kadar uzak, çok uzaktı bana. Çok eskiden yalnızlığa bulanmış bedenim şimdi tertemizdi, çok safdı. Rahatça nefes alabiliyorum, mutluca...
Sanki elimde bir kılıç vardı, o kılıç ile kendi yolumu çizmiştim. Yolumu tamamlamıştım, yanımda kendi canımdan olanlarla ben kendi yolumu tamamlamıştım.
"Baba."
Daldığım yerden gözlerimi ayırdığım sırada yerde oturmuş oyun oynayan Gurur ve Beren'e doğru baktım, gülümsedim. Göktuğ ise gölüşmeleri duymuştu ki elinde oynadığı telefonu hızla koltuğa bırakıp Gurur ve Beren'in yanına doğru gitti. Kollarını arkadan Gurur'un boynuna doladığı anda kıkırdadım.
Beren küçücük vücudunu bana doğru çevirdiğinde bana gülümseyerek bakıyordu. Bana doğru elini uzatması ile gülümsemem elimde olmadan yayıldı.
Tekrar Gurur ve Göktuğ'a dönmem ile Gurur kolu ile Göktuğ'un belini kavrayarak kendine doğru çekti.
Bende hızla Beren'in minik elini tutup yanına oturdum. Bu anı hiç kimseye değişmeyeceğim kesindi. Gurur bana doğru baktığında gülümsemesi yüzünde daha da genişledi. Sadece bakışarak birbirimizi anlıyorduk.Bu benim için çok güzeldi, çok anlamlıydı. Uzaktan, kuşkusuz en uzaktan bakmaya benzemiyordu.
|15 yıl sonra|
Beren Kandemir'den
"Allah aşkına biri bana baksın, yine aldatıldıysam vurun beni artık!" Gözlerimi önümdeki kitaptan ayırıp artık ders çalışmaktan şaşı bakan gözlerim ile Akın Dayıma doğru baktım. Ah hayır, bütün dayılarım evlensede o evde kalmıştı.
Neymiş, onun talipleri zaten çokmuş. Avcumu yalasın o, hiç öyle sanmıyordum çünkü.
"Kendimi aşağı atsam yeridir, öldürün beni A dostlar."
Eli ile yüreğine ve dizlerine doğru yalandan vururken gülerek gözlüğümü çıkarıp masanın üstüne koydum. Kendimi bildim bileli dayım hep böyleydi, hep bir kargaşa içindeydi.
