KİM BİLİR? || Tamamlandı

13.Bölüm

Medya:Meryem KURTULUŞ
(17 Yaşında)

Daha küçükken öğrendim yaraları ardından merhemi...

|♡|

Hiç mi bitmez bu acılar?
Ruhuma her değdiğinde yakan,yıllar öncesine beni tekrar çeken...

32 yıl önce
Mardin|1990

İnsanlar çok yanlış yapmıştı.Güvenmekte,sevmekte,hissettirmekte...
Peki her insan aşık olmuş muydu? Ya da bu bir yanlış mıydı? Değildi ama yanlış gören çok insan vardı.

Meryem...o yanlışın içine düşmüştü.Onu yanlışa sürüklemişlerdi.Daha 17 yaşındaydı oysa Meryem...

Babası olacak adam,onu hiç sevmemişti.Her gün gelir Meryem'i döver,onu rezil ettiğini söylerdi.Aşiret olan bir ailede büyümüştü.O cahillere göre kız çocuğu rezillikti,gereksizdi.Oysa bu düşünce Mardin'in her yerinde yoktu,hatta kız çocuğu el üstünde tutulurdu.

Hiçbir şeyden habersizdi oysa ki...Daha çocuk yaşında evleneceğini bilmiyordu,bilemiyordu.Babası,büyük bir borç batağına düşmüş,kızını satmıştı.

Oysa ne büyük hayalleri vardı Meryem'in,okuyacak öğretmen olacaktı.İzin vermemişlerdi,liseyi bitirdikten sonra okutmayacağını söylemişti babası...

Ama okuyacaktı...Özgür ona kıyamayıp,okutacaktı...

Her gün olduğu gibi sabahın körü denilecek saatlerde kalkmış,konağın arkasındaki çiçeklerin yanına gitmişti.Onları sulayacak,yaşatacaktı.4 kardeşi en küçüğü olan Meryem,3 abisi ile yaşıyordu.Severdi abilerini ama onların sevgisi kuşkuluydu.

Meryem,ibriği bırakıp tebessüm ederek çiçeklere baktı.Çiçekleri çok severdi.Ona seslendiğini duymuştu ki gözleri oraya kaymıştı.
"Hanımağam,İlhan Ağam sizi çağırır" İsmini duyunca bile korkan bu küçük kız başını olumlu sallayarak yardımcıyı takip etti.Içınden kendi kendine sorguluyordu Meryem,'ne diye çağırdı' diye.

Salonun önüne geldiklerinde yardımcıya baktı."Burada hanımağam".Yardımcının dedikleri ile başını kapıya çevirdi.Titreyen elleri ile kapıyı nazik bir şekilde çaldı.'Gel' komutunu aldığında kapıyı açıp içeri girdi.İçeri baktığında babası ve üvey anasını gördü.Üvey annesi Meryem'i kendini bildi bileli hiç sevmemişti

Aslında Meryem'i hiç kimse sevmemişti.Özgür hariç... Sevdiği adam hariç.

Keyifli duran ikiliye doğru baktı.Annesi 2 erkek çocuğu ve Meryem'i doğurmuş fakat bu adama bunlar az gelmişti.Annesinin üzerine kuma getirmişti.Oysa bu kadın sadece bir erkek çocuğu dağurmuştu.Annesinin günahı neydi?

"Geç,otur."Babasının sözü ile başını usulca sallayıp işaret ettiği yere oturdu.Korkmuyor değildi,her kararı korkunçtu bu adamın.
Meryem,başını kaldırıp babasına baktı.İlhan,konuşmaya başladı "Bak Meryem,seni hiç sevmedim,sevemedim
Burada da durmanın pek bir anlamı yok.17 yaşındasın,gençsin.Evlenme yaşında geldi"

Meryem'in içinde fırtınalar koparken anlamıştı çoktan. Evlenecekti...

Titreyen avcunu tırnağını batırdı.Ağlamak istemiyordu.Heleki bu zavallıların yanında.Başını yere eğdi,gözleri çoktan dolmuştu.İnsan kendi kanından,kendi canından kızını nasıl sevmezdi?

"Şimdi git,hazırlan.Bugün seni istemeye gelecekler.Ama eğerki yanlış birşey yaparsan,seni öldürmekten beter ederim,bunuda bil"başını olumlu salladı Meryem.Hemen ayağa kalkıp odadan çıktı.Odadan çıkar çıkmaz içinde bıraktığı yaşlarını bıraktı.Hızlıca odasına doğru yürüdü.Hem ağlıyor hemde hızlıca odasına gidiyordu.Odasına girdiğinde titriyordu.Adamı daha tanımıyordu,yaşlı mı genç mi...bilmiyordu.
Ya o da babam gibiyse?
diye düşünüyordu.Kim düşünmezdiki?