We're like Romeo and Juliet...| Jude Bellingham [ZAWIESZONA]

8. Żeby tylko była szczęśliwa.

Bellingham

-Jesteś pewny, że to tutaj? - zapytałem swojego przyjaciela patrząc na niebieski neon z nazwą klubu. "Black Orchid".

-Lewy mówił, że Black Orchid, no to jesteśmy - wzruszył ramionami Brazylijczyk.

Staliśmy pod klubem, aż w końcu z budynku wyszedł Nicola Zalewski, który od razu uśmiechnął się od ucha do ucha, gdy jego wzrok padł na nas. Wytłumaczył nam, że Robert kazał wyjść po nas i zaprowadzić nas do loży wynajętej specjalnie na ten wieczór.

Weszliśmy w trójkę do klubu. Na wejście od razu uderzyła w nas głośna muzyka. Całe wnętrze było oświetlone na niebieski kolor, a na parkiecie i przy barze było mnóstwo osób.

Ruszyliśmy po szklanych schodach na piętro, gdzie znajdowało się mnóstwo pokoi z numerami na drzwiach. Gracz AS Romy podszedł do drzwi z numerem 9 i wpuścił nas do środka.

Gdy znaleźliśmy się w pomieszczeniu, oczy wszystkich spoczęły na naszej dwójce. Spodziewałem się, że wszyscy zareagują negatywnie, jednak każdy z uśmiechem przywitał się z nami i zaprosił do wspólnego świętowania.

Spojrzałem na Madison, jednak ona jak gdyby nigdy nic wesoło rozmawiała z innymi. Wiedziałem, że musiałem z nią pogadać póki jestemsy trzeźwi. A znając chłopaków z polskiej reprezentacji i w dodatku mojego przyjaciela, ta trzeźwość nie utrzyma się zbyt długo.

-Pójdę może po coś do picia, idzie ktoś ze mną? - zapytałem wstając z miejsca. Spojrzałem na dziewczynę dając jej znak, aby poszła ze mną, co ona od razu przyjęła.

-Ja mogę - wstała ze swojego miejsca i ruszyła ze mną do wyjścia.

Gdy wyszliśmy z pokoju ona zaczęła.

-Nie idziemy wcale po nic do picia?

-Idziemy, ale była to bardziej wymówka, żeby z tobą pogadać na osobności - zaśmiałem się.

-Mądre - również zaśmiała się dziewczyna. -Chyba wiem o czym chcesz pomówić. I chciałam też o tym samym porozmawiać. Nie rozumiem co jest między nami? - oparła się o ściane za nią.

-A co chcesz żeby było? - zapytałem chowając dłonie do kieszeni moich spodni.

-Szczerze? - pokiwałem głową potwierdzająco. -Chcę być z tobą. Chce żebyś ty był moim chłopakiem, a ja była twoja dziewczyną.

-Więc bądźmy razem - powiedziałem i zbliżyłem się do niej.

Chwyciłem jej twarz w moje dłonie i pocałowałem ją namiętnie. Przelałem w ten pocałunek całą swoją miłość do tej dziewczyny, która w tak krótkim czasie, tak bardzo namieszała w mojej głowie.

Madison od razu oddała pocałunek i zarzuciła ręce na mój kark bardziej przybliżając się do mnie. Całowaliśmy się nie zwracając uwagi na otaczający nas świat.

Teraz byliśmy tylko my i masz własny świat.

-Ten związek na pewno wypali? - zapytała gdy oderwaliśmy się od siebie aby zaczerpnąć trochę powietrza.

-Czemu ma nie wypalić? - odpowiedziałem pytaniem na pytanie i spojrzałem w jej oczy.

-W końcu ty jesteś piłkarzem, a ja trenerką. I jeszcze nasze kluby się nie nawidzą...

Przerwałem jej kolejnym pocałunkiem, który był ostatnim tego wieczoru.

-Bedziemy się ukrywać.

Few hours later

Impreza rozkręciła się i praktycznie każdy był pijany, z wyjątkiem Madison, która stwierdziła, że "musi zająć się jej dziećmi". I z wyjątkiem mnie, który wiedziałem, że dziewczyna sama sobie nie da rady z całą drużyną dorosłych mężczyzn.

Jestem wspierającym chłopakiem.

-A opowiadałem wam o tym, jak Madison przegrała zakład z Araujo? - powiedział roześmiany Lewy.

Automatycznie wzrok każdego przeniósł się na wspomnianą dziewczynę, która aktualnie zabijała Roberta wzrokiem.

-Jeśli opowiesz tą historię, jutro będziesz miał dodatkową godzinę treningu.

-Opowiadaj! - krzyknął podekscytowany Vini patrząc na Lewego jak na ósmy cud świata.

-Opowiadam! - odkrzyknął Polak. -Maddie założyła się z Ronaldem, że podczas meczu nie złapie piłki jakby był na meczu koszykówki. Oczywiście został by za to wywalony, dlatego jego wytłumaczeniem byłoby to, że myślał, że już jest poza boiskiem. I zrobił to! On nie dostał kartki, ani nie spędził reszty meczu na ławce, a Madison musiała przez tydzień chodzić w koszulce z napisem "Me encanta Araujo"* i w ogóle traktować go jak Boga.

Wszyscy zaczęli się śmiać, a dziewczyna tylko zakryła twarz w dłoniach.

-Przez tą sytuację wszyscy myśleli, że mieli romans - dokończył napastnik.

-Wystarczy na dzisiaj imprezy. Do domu już! - brunetka wstała z miejsca i patrzyła na swoją drużynę mordującym wzrokiem.

Najwidoczniej to podziałało, bo chłopaki od razu wstali z miejsca. Wszyscy wyszli z loży, a trzeźwi podtrzymywali osoby, które nie kontaktowały i ledwo stały na nogach.

***

-Dziękuję ci za pomoc, Jude - powiedziała moja dziewczyna uśmiechając się do mnie, gdy odprowadziliśmy wszystkich do pokoi.

Usmiechnąłem się do niej tylko i odpowiedziałem ciche "nie ma za co". Staliśmy w komfortowej ciszy i po prostu patrzyliśmy sobie w oczy.

Te piękne czarne oczy.

-Powinieneś się wyspać. Za dwa dni macie mecz ze stanami i nie chce cię martwić, ale pewnie wasz trener da wam jutro wycisk na treningu, a wątpię że chcesz biegać po boisku jak trup po nieprzespanej nocy - zaśmiała się.

-Masz rację, nie chce. Ty też powinnaś się wyspać, żeby dać wycisk swoim podopiecznym - usmiechnąłem się.

Dziewczyna pokiwała tylko głową z uśmiechem i podeszła do drzwi. Zanim jednak weszła do środka zauważyłem, że coś chciała zrobić. Niespodziewanie odwróciła się znów w moją stronę i złożyła na moich ustach czuły pocałunek, który od razu oddałem.

-Dobranoc, Judie - powiedziała cicho odsuwając się ode mnie.

-Dobranoc, Madie - odpowiedziałem o usmiechnąłem się ponownie.

Po usłyszeniu tych słów dziewczyna zniknęła za drzwiami, a ja ruszyłem w stronę swojego pokoju myśląc o dzisiejszym dniu.

Wiedziałem, że ten związek nie będzie łatwy do ukrycia, a oświadczenie światu że jesteśmy razem to jeszcze gorszy pomysł. Jeśli ktokolwiek się dowie, Madison straci swoją posadę, a ja wylecę z klubu. Widziałem jak bardzo Stark zależy na tej pracy i jak bardzo kocha to co robi, nie mogła jej stracić.

Obiecuję sobie, że zrobię wszystko, żeby to się nie stało.

Żeby tylko była szczęśliwa.