Undercover

32 - Lana

'Wil jij ook nog een muffin?' roept de persoon die mijzelf moet voorstellen naar Britt. Lachend knikt ze.

'Hey, jullie waren net bij de H&M toch?' En daar is Sam.

'Jep.'

'Hoe heet je?'

'Lana, en dat daar is Britt.'

Sam knikt en blijft even stil.

'En jij?'

'Sam.' Weer blijft het stil. 'Kom je hier vaker?'

Ik haal mijn schouders op. 'Wat noem je vaak?'

Hij blijft even stil. 'Als je blut bent omdat het hier zo duur is maar je er nog steeds zo vaak naar toe gaat?'

'Dan kom ik hier weinig,' glimlach ik.

'Misschien is het te snel, maar mag ik je nummer?' Ik grinnik en knik.

Had ik dat maar nooit gedaan.

Opeens besef wat Sam ons vertelde.

"Ik ben de zoon van Marcel oké?" Wisten ze het al die tijd al? Toen Marcel ons vertelde dat we 5 Seconds of Summer moesten interviewen, toen we Sam voor het eerst weer zagen in Portugal, toen hij daarna met Britt op date ging en ik hem uitschold omdat hij ook met mij wilde, toen hij ons in het pretpark zag, al die tijd.

Er ploft iemand naast mij en ik herken Britts bruine haren.

'Ik heb je overal gezocht!' Ik zucht maar zeg niks. 'Hoelang zit je hier al?' Ik haal mijn schouders op en staar in de verte.

'Ze zijn zo boos, Britt.'

'Nu nog niet, pas als we ze het vertellen.'

'Ik wil het niet,' snik ik. 'Niet nu net met Luke.'

'Ik snap wel waarom er in die suffe regels stond dat we geen relatie met ze mochten hebben.' Ik knik en blijf weer stil.

'Maar hoe gaan we ze het vertellen?'

'Geen idee, dit wordt het ergste wat ik ooit in mijn leven gedaan heb.'

'Ik haat Sam,' mompel ik. 'En Marcel nog erger. Waarom zijn we ooit nog begonnen met die drugs zoeken? Waarom hebben we niet gewoon iets neps rond verspreid of gewoon ontslag genomen?'

'Waarom hebben we überhaupt de hele opdracht aangenomen?'

'Waarom zijn we ooit bij het tijdschrift gaan werken?'

'Door die opdracht op de basisschool.' Britt glimlacht. 'Die goede tijd. We hadden nooit kunnen weten dat die afspraak zo zou uitlopen.'

Ik glimlach ook en schud mijn hoofd.

'Misschien moeten we het maar zo snel mogelijk vertellen. Dan zijn we er klaar mee.' Britt knikt langzaam en ik trek haar overeind.

'Misschien kunnen we de spullen die we nog hebben, beter maar eerst alvast pakken en dan kunnen we gelijk weg.' Ik knik. We kunnen toch niet verwachten dat we mogen blijven?

'Gaan we het samen vertellen?' Dit keer knikt Britt.

'Vanaf de basisschool. En als ze ons gewoon niet onderbreken, is dat het fijnst.' Ik knik en bijt op mijn lip. Ik heb hier zo geen zin in.

~

'Klaar?' Britt kijkt me aan en ik kijk nog een keer de kamer rond, waarna ik knik. 'Oké, daar gaan we dan.' De jongens wachten alle vier in de kamer van Michael en Calum -gek genoeg luisterden ze ook nog- en zo konden Britt en ik ons weinige spulletjes inpakken.

We lopen naar de deur en Britt klopt zachtjes.

'Binnen?' De stem komt van mijn allerliefste vriendje, waarvan ik voor negentig procent zeker weet dat hij over een uur alweer mijn ex is, Luke.

Britt opent de deur en we lopen allebei naar binnen. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik Luke zie. Ik ga hem zo erg missen.

'Wacht even,' fluister ik naar Britt. Ik loop snel naar Luke toe en kijk hem aan.

'Mag ik alsjeblieft nog een allerlaatste knuffel, voor dat je me haat?' Hij knikt langzaam en gelijk sla ik mijn armen om hem heen en sluit mijn ogen. Hij ruikt zo lekker. Hij is zo lief en ik ga hem zo ontzettend erg missen.

Ik laat hem weer los en ga op de bank zitten, naast Britt. De jongens zitten alle vier tegen over ons, waardoor ik alleen nog maar zenuwachtiger word. Ik pak Britts hand en knijp er hard in.

'Oké,' zucht Britt. 'Willen jullie ons alsjeblieft niet onderbreken? Het duurt nogal lang en zo-' Ze knikken alle vier.

'Op de basisschool,' begin ik. 'Kwam ik bij Britt in de klas. Na een tijdje werden we hele goede vriendinnen en waren we onafscheidelijk. Op een dag gingen we een krant maken, we vonden dat zo geweldig dat we besloten later zelf ook bij een krant te gaan werken.'

'Na onze middelbare school, vonden we een baantje bij een tijdschrift,' gaat Britt verder. 'We moesten artikels maken over sterren, net zoals jullie.'

'Klein detail tussen door,' mompel ik. 'We haatten bands. Dus jullie ook.' Ze kijken ons geschrokken aan.

'Op een dag kwamen we Sam tegen in de H&M. En daarna weer in de Starbucks, toen fixte Lana zijn nummer. Die zelfde dag nog kregen we een opdracht van onze baas, Marcel.'

Ik slik en kijk Britt aan. Nu gaat ze het vertellen...

'We-' Ze zucht diep. 'We moesten undercover. Doen alsof we fans waren van jullie en zorgen dat jullie vrienden met ons werden. En dat allemaal om er achter te komen of de roddels over drugs waar waren.' Er rolt een traan over de wang van Ashton en Calum zit tegen Michael aangeplakt.

'We ontmoette jullie, en het ging helemaal niet volgens plan. Toen we jullie tegen kwamen op het vliegveld, gingen we eigenlijk naar huis. Toen opeens zaten we in Portugal.'

'En toen werd ik verliefd op Ash,' fluistert Britt. 'Ondertussen waren we Sam wonderlijk genoeg weer tegen gekomen. Ik heb zelfs nog een date met hem gehad. Daarna kregen we ruzie. Lana was boos op me omdat ze dacht dat ze me kwijt raakte door Ashton.'

'Daarna gingen we weg. Britt kon Ashton niet uit haar hoofd krijgen maar het was de bedoeling dat jullie zelf contact maakte volgens Marcel. Toen jullie in Nederland waren, was dat gedoe met Michael.' Ik zucht diep. Dit wordt gênant, maar nu we toch bezig zijn kan ik het net zo goed vertellen. 'Ik werd verliefd op Michael,' snik ik. Zijn mond valt gelijk open.

'Wacht, wat?' Ik haal mijn schouders op.

'Dat ging weer over, maar ondertussen was Luke er ook nog die steeds zo lief tegen me deed. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Uiteindelijk heeft Britt een plan gemaakt, en hebben we gisteren verkering gekregen. En ik houd echt van je Luke, ook al geloof je dat nu waarschijnlijk niet meer.' Luke kijkt me voor het eerst aan, met zijn mooie, blauwe ogen vol tranen.

''s Avonds kregen we een sms'je van Marcel. Over de drugs. We dachten niet dat we voor het gingen vinden, maar voor de zekerheid hebben we Ashton tassen doorzocht. De anderen waren we later van plan. Ik heb geen idee waarom we het deden, maar vonden wat we moesten vinden.' Nu kijken ze alle drie naar Ashton, die met een verbaasde blik naar Britt kijkt.

'En daarna kwamen we Sam weer tegen. Die zei dat hij de fucking zoon van Marcel was, ons al die tijd ik de gaten hield, en ons daarna ook nog verraadde,' maak ik het verhaaltje af.

'En nu zitten we hier. En jullie moeten weten dat sinds Portugal, alles écht was. We houden echt van jullie.' Het blijft doodstil. Na drie seconde kom ik eindelijk in actie. Ik trek Britt omhoog en loop richting de deur. Britt loopt achteruit achter me aan, terwijl ze naar Ashton staart en op haar lip bijt.

'Dag Ash, Cal, Mike en Luke,' fluistert ze. 'Ik ga jullie missen.' Daarna lopen we de weg, en de deur knalt achter ons dicht.

~

Heeeeel erg bedankt voor 4K! Jullie zijn de beste. Nog één hoofdstuk en dan is dit boek afgelopen :/