Λυκαυγές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43

- Οι άνθρωποι είναι υποστηρικτικοί και καλοί μαζί με όλες μας. Υπάρχουν εδώ γυναίκες από διάφορα μέρη, ακόμα και Ιταλίδες που κρύβονται από τον σύντροφό τους. Δεν είμαστε οι μόνες που περάσαμε τόσα βάσανα, λέει η Ραΐσα.

Η συγκέντρωση πολλών ατόμων που έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις εξυπηρετεί και αυτό τον σκοπό˙ να βρίσκονται τα θύματα βίας ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει να έχεις υποστεί κακοποίηση. Οι ψυχολόγοι που παρακολουθούν τις κοπέλες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη που προσφέρουν η μία στην άλλη. Βλέπω ήδη πόσο έχει βοηθήσει τις δυο Ουκρανές αυτή η συγκατοίκηση.

- Μας πέτυχες πάνω στην ελεύθερη ώρα. Κάνουμε ό,τι θέλει η καθεμία. Εγώ και η Μάσα ζωγραφίζουμε. Είναι ωραίο να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Έχουμε, όμως, πρόγραμμα που ακολουθούμε καθημερινά. Εγώ μαθαίνω κομμωτική. Από μικρή, έφτιαχνα τα μαλλιά των φιλενάδων μου στο χωριό. Η Μάσα εκπαιδεύεται στην παρασκευή γλυκών. Είναι πιο γλυκατζού από μένα. Οι γνώσεις αυτές θα μας φανούν χρήσιμες, προκειμένου να μπορούμε να ζήσουμε. Προς το παρόν, δουλεύουμε ως μαθητευόμενες. Κάποτε, θα κατορθώσουμε να ζήσουμε μόνες μας.

Νιώθω να με πλημμυρίζει συγκίνηση και περηφάνεια! Αυτά τα δυο κορίτσια έχουν περάσει μέσα από την κόλαση και, όμως, κάνουν όνειρα για το μέλλον. Τις θαυμάζω για την δύναμη που δείχνουν και, ταυτοχρόνως, ντρέπομαι που εγώ είχα κλειστεί στο καβούκι μου, πενθώντας για όσα έχασα.

- Ξέρεις, δεν θέλαμε να καταθέσουμε επισήμως..., λέει διστακτικά η Ραΐσα. Η Αθηνά προσπάθησε να μας πείσει ότι θα το πολεμούσε, αλλά εμείς φοβόμασταν. Κυρίως, όταν μάθαμε ότι σε είχαν σκοτώσει. Το μόνο που θέλαμε ήταν να αφήσουμε πίσω όλα αυτά και να κάνουμε μια νέα αρχή. Ο κύριος Πέτρος μας βοήθησε πολύ. Μας έφερε εδώ και έτσι αρχίσαμε μια καινούρια ζωή, μακριά από... εκείνον. Τώρα, όμως, που ξέρουμε ότι είσαι καλά, πες στην φίλη σου ότι θα πολεμήσουμε. Αν είσαι και εσύ μαζί μας, μπορούμε να καταφέρουμε κάτι, σωστά;

Η αναφορά της στην Αθηνά μου υπενθυμίζει ότι δεν έχουν μάθει τίποτα για τον θάνατό της. Προτιμώ να μην τους πω την αλήθεια. Δεν χρειάζεται να χαλάσω την όμορφη ατμόσφαιρα και να ταράξω την λεπτή ισορροπία στην ψυχολογική τους κατάσταση. Μπορεί να μοιάζουν ήρεμες, αλλά ξέρω ότι έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν πριν βγουν από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο τις έριξε στην αρχή της εφηβείας τους το τέρας. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποια κορίτσια δεν κατόρθωσαν ποτέ να ζήσουν τελείως ανεξάρτητα. Όπως και να έχει, πάντως, ακόμα και έτσι, η ζωή τους είναι απείρως καλύτερη.

- Μην σας απασχολεί εσάς αυτό. Φροντίστε να ανακτήσετε δυνάμεις και εκείνος που πρέπει να τιμωρηθεί, θα τιμωρηθεί. Ραΐσα μου, η Μάσα σε χρειάζεται, λέω προλαβαίνοντας την αντίδραση της κοπέλας που κίνησε τα πρώτα γρανάζια σε αυτή την ιστορία. Δεν θα χρειαστεί να έρθετε ξανά αντιμέτωπες με εκείνον, μην ανησυχείτε! Αυτό που έχει σημασία είναι να είστε εσείς δυνατές και καλά.

- Κύριο Πέτρο, αναφωνεί η Μάσα και σπεύδει προς τον άντρα που με έφερε ως εδώ.

Αμέσως, τον αγκαλιάζει και δέχεται το σχεδόν πατρικό του φιλί στην κορυφή του κεφαλιού. Στην συνέχεια, μας πλησιάζουν και οι δύο. Ο Πέτρος χαιρετάει την Ραΐσα ευγενικά και ζητάει να μάθει νέα τους. Μου κάνει εντύπωση πόσο πολύ δείχνουν να τον εμπιστεύονται. Συνήθως, τα άτομα που έχουν κακοποιηθεί αποφεύγουν την επαφή με κάποιον που τους θυμίζει όποιον τους έκανε κακό. Σύμφωνα με αυτό τον κανόνα, οι κακοποιημένες γυναίκες δεν δέχονται με άνεση να τις αγγίζει ένας άλλος άντρας, ακόμα και αν πρόκειται για άντρα που δεν θέλει να τους κάνει κακό. Εδώ, όμως, οι δυο κοπέλες μοιάζουν να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στον Πέτρο.

- Λυπάμαι, κορίτσια, αλλά η Χριστίνα και εγώ πρέπει να φύγουμε τώρα. Ήρθαμε μόνο για λίγο, για να δείτε την φίλη σας και να χαρείτε. Συνεχίστε την καλή δουλειά που κάνετε. Εμείς θα τα ξαναπούμε!

Με δυσκολία τις αποχωρίζομαι, για να είμαι ειλικρινής. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι είμαστε σε άλλη χώρα ή αν παίζει κάποιο ρόλο η όμορφη τοποθεσία, μα θα ήθελα να μείνω εδώ, μαζί με την Ραΐσα και την Μάσα, και μακριά από όλη την ασχήμια που μαυρίζει τις αναμνήσεις από την Ελλάδα. Έχω, ωστόσο, μια μάχη να δώσω. Αρκετά λούφαξα. Ήρθε η ώρα να κάνω αυτό που ξέρω. Η παρουσία του Πέτρου με γεμίζει ασφάλεια, παρόλο που αυτός ο άνθρωπος μπορεί να με βγάλει από τα ρούχα μου με χαρακτηριστική άνεση.

Σηκωνόμαστε, δίνουμε υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούμε και τις αφήνουμε στο καταφύγιό τους. Εμείς παίρνουμε τον δρόμο για το αεροδρόμιο. Μας περιμένει μια πτήση για Αθήνα. Το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή...