ဆရာဝန်ထွက်သွားတာနဲ့မလတ်က
လှဲနေရာကနေ ထထိုင်လိုက်သည်။
" ထမင်းစားတော့မလား သူဇာ"
" စားတော့မယ် အမေ"
မလတ်က စိတ်မြန်လက်မြန်နဲ့ ထနေ
ပြီမို့သူ ကုတင်အနား အမြန်သွားကာ
ဆေးပုလင်း ချိတ်ထားတဲ့တိုင်ကိုကိုင်ပြီး စားပွဲဆီသို့မလတ်ကို ခေါ်လာခဲ့ရသည်။
ကုတင်မှာပဲစားဖို့ ပြောကြည့်သော်
လည်းမလတ်ကလက်မခံ။ပေးရတာ
အမြင့်ဆုံးထဲကအခန်းမဟုတ်သော်
လည်း အခန်းထဲမှာစားပွဲပါရှိလို့ အ
ဆင်ပြေလေသည်။သူတို့ ဆေးရုံ
တက်တော့ ကုန်မဲ့အတူတူတော့ပုဂ္ဂလိက
ကိုပဲလာဖြစ်တော့တယိ။
" အဖေထမင်းချိုင့်ပို့ပြီး ပြန်သွားပြီလား"
" ပြန်သွားပြီ ဝင်လို့မှမရတာ။သူ့သမီး
ကို ညကျမှလာကြည့်မယ်တဲ့ ညကျမှ
အမေနဲ့ ဂျူတီချိန်းလိုက်မယ်"
တစ်ခန်းမှာ လူနာရှင် နှစ်ယောက်ပဲ
လက်ခံသည်မို့ အမေနဲ့သူပဲအဓိက နေဖြစ်သည်။ အဖေနဲ့ကိုလေးရယ်ကိုလေးမိန်းမရယ်ကတော့ခဏပဲ လူလဲကာဝင်
ကြည့်ပြီး လိုအပ်တာတွေကို
ဆေးရုံအောက်မှာ လာပို့ကြသည်။
"နေစင် နင်မနက်ထဲကဘာမှမစား
ရသေးဘူးမလား ထမင်းစားလိုက်တော့"
"မလတ်အရင်စား ကျွန်တော်နောက်မှ
အမေနဲ့စားလိုက်မယ်"
" ငါအဖျားမရှိတော့ပါဘူးဟယ်
အတူတူစားလို့ အဖျားမကူးပါဘူး"
" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်က"
" မင်းအစ်မနဲ့ အတူတူစားလိုက်သား
အမေ နောက်မှစားမယ်"
ချိုင့်တွေကိုဖွင့်ကာ
ထမင်းဝိုင်းပြင်ပေးပြီး အမေက
မလတ်ထိုင်နေသည့်ခုံ အနောက်ကနေ
သူ့ကိုမျက်ရိပ်ပြသည်။
သူ အတတ်နိုင်ဆုံး မျက်နှာကိုပြင်
လိုက်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင်
နေလိုက်လျက် မလတ်ပန်းကန်ထဲကို
ဟင်းထည့်ပေးလိုက်ပြီး။
"ကြက်အချိုချက် အဖေချက်ထားတာ
စားကောင်းမဲ့ပုံပဲ"
"အေး ဟုတ်တယ်။များများစား နေနေ"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
Chapter-9
Start from the beginning
