" မောနီး မား "
" အိုမို ငါတို့မက်သရူးလေးနိုးလာပြီပဲ လာလာ မနက်စာစားကြမယ် "
မက်သရူး ဟန်ဘင်းမေမေကို နှုတ်ဆက်ပြီးဟန်ဘင်းရှေ့ကခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
" မက်သရူးလေးစားနော် ဒါမှအားရှိမှာ "
" ဟုတ်ကဲ့ မား ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ် "
" အင်း အဲ့တာဆို ဈေးသွားလိုက်ဦးမယ် ဟန်ဘင်းလေး ညီလေးကိုဂရုစိုက်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ "
ဟန်ဘင်းမေမေက မနက်စာပြင်ပေးကာ ထွက်သွားတော့သည်။
" ဟျောင်း "
" ဟင် "
" ကျန်တဲ့သူတွေကော "
" ဂျီအွန်းတို့လား ? "
" အင်း "
" ပြန်သွားကြပြီလေ မနက်စာစားသွားဦးဆိုတာ မစားပဲ နှစ်ယောက်လုံးပြန်သွားကြတာ "
" ပြန်တာတောင် နှုတ်မဆက်သွားကြဘူး "
" ဩောဟော သူက အိပ်နေပြီးတော့ "
" ဒါပေမယ့်လည်း နှိုးတဲ့အထိစောင့်ပေါ့ "
ဂျုံဝူးနှင့်ဂျီအွန်းတို့က နှုတ်မဆက်ပဲပြန်သွားသောကြောင့် မက်သရူး မနက်စာစားရင်း နှုတ်ခမ်းစူနေတော့သည်။
" ကိစ္စရှိလို့ အရင်ပြန်သွားကြတာနေမှာပါ မက်သရူးရဲ့ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ "
" ဒါပေမယ့် နှုတ်တော့ဆက်သွားသင့်တာပေါ့ "
" အိုက်ဂူး ဟျောင်းရဲ့မက်သရူးလေး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီ ဟျောင်းတွေ့တဲ့အခါကြ နှစ်ယောက်လုံးကို ဆူပေးမယ်နော် အခုတော့ မနက်စာစားလိုက်နော် "
" အင်း "
မက်သရူးကို နှုတ်မဆက်ပဲ ပြန်သွားကြသည်ကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပေမယ့် မနက်စာကိုကုန်အောင်စားလိုက်သည် ။ အမှန်တကယ်တော့ မနေ့က မက်သရူးကိုလာကြိုရင်း ရွှဲရွှဲစိုသွားသည့် ဂျီအွန်းကို စိုးရိမ်ခြင်းပင် ။
" အအေးမိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" ဟင် မက်သရူးဘာပြောလိုက်တာလဲ "
YOU ARE READING
Our Lovely Boy
Romanceချစ်ခြင်းမေတ္တာခြင်းမတူပေမယ့်ချစ်တယ်... (ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာအားလုံးသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည်။)
Part 8
Start from the beginning
