တစ်နေကုန်အခန်းကျဉ်းထဲ ခေါင်းရှုပ်လောက်အောင်သင်နေရသောစာတွေကြောင့် အခန်းထဲမှ ထွက်ပြေးချင်နေပြီဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံးအတန်းချိန်ဖြစ်သည့်အပြင် အတန်းပိုင်ဆရာမရဲ့အချိန်မို့ တစ်ခန်းလုံးကနားချိန်ပေးပါရန် ဆရာမကိုချွဲပြဂျီကျနေ တော့သည်။ စာသင်ချိန်လည်းသိပ်မကျန်တော့သည်မို့ သဘောကောင်းသည့်ဆရာမက
ဆူညံမနေပဲ တိတ်တိတ်နေလျှင် စာဆက်မသင်တော့ဟု ဆိုလာလေသည်။
အကုန်လုံးကခေါင်းတွေကို အသည်းအသန်
ငြှိမ့်ပြကာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်နေမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြလေသည်။ဆရာမလည်း စကားပြောချင်တိုးတိုးပြောဟုမှာကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားလေတော့သည်။
အကုန်လုံးပစ္စည်းများသိမ်းကာလွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောကာ အနားယူနေကြလေသည်။ မက်သရူးကတော့ပြတင်းပေါက်ကလှမ်းမြင်နေရသည့် မိုးရေစက်တွေကိုကြည့်ရင်းသာ ကျောင်းဆင်းမည့်အချိန်ကိုရေတွက်နေမိသည်။
" အပြင်မှာမိုးရွာနေတာ မက်သရူး မင်း
ထီးပါရဲ့လား "
" မပါဘူး "
အနောက်ခုံကနေ ထီးပါလား မေးနေသည့်
ဂယူဘင်းကြောင့် မက်သရူးငေးနေရာမှ လှည့်ကာ အဖြေပြန်ပေးလိုက်သည်။
" အဲ့တာဆို ဘယ်လိုပြန်မှာလဲ "
" မင်းနဲ့ပြန်မယ်လေ မင်းထီးပါတယ်မလား "
" မပါဘူး ငါတောင် အချစ်နဲ့ကပ်ဆောင်းမှာ "
ဂယူဘင်းကပြောကာ ယူဂျင်းပခုံးကိုလှမ်းဖက်လေသည်။
" ဘယ်သူကအတူဆောင်းမယ်ပြောလဲ "
ယူဂျင်းက ဖက်ထားသည့် ဂယူဘင်းလက်ကို ပုတ်ချလေသည်။
" အချစ်ကလည်း ကိုယ်ထီးမပါလို့ပါ အတူဆောင်းမယ်လေ နော် နော် "
ဂယူဘင်းကယူဂျင်းရင်ခွင်ထဲခေါင်းတိုးကာ ချွဲပြနေလေသည်။
" ဂလန်ဂလားအရပ်နဲ့မှမလိုက် မထော်မနန်းတွေလုပ်နေပြန်ပြီ ဂယူဘင်းငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း "
ဟုဆိုကာ အခန်းထဲဝင်လာသည့်အိတက
ယူဂျင်းရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည့် ဂယူဘင်းခေါင်းကို ဆွဲကာပြန်ထူလေသည်။ထိုအခါမှ ကိုယ်ကိုမတ်ကာ ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ထိုင်တော့ သည်။
CITEȘTI
Our Lovely Boy
Dragosteချစ်ခြင်းမေတ္တာခြင်းမတူပေမယ့်ချစ်တယ်... (ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာအားလုံးသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည်။)
