『𝐘𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐨 𝐇𝐢𝐤𝐚𝐫𝐢』 Todoroki Shoto × Y/N

1.4 | Uyanış

"Başımız ağrıdı Katsuki! Yeter!"

"Sen sus pembe uzaylı."

Kirishima yorgun gözlerle beni süzdü. Kaşlarımı çattığımda dudaklarını aralamıştı.

"Dostum çok abarttın. Bu kadar pratik yeter. Akşam oldu."

"Ha!? Pratik yaptığımı kim söyledi lan!?"

Bagetimi yeniden zile vurup çalmaya başladım. Mina'nın sinirden yastığı kemirdiğini görmemle sırıtmıştım.

"Sen yoksa sinirini bateri çalarak mı alıyorsun?"

İç çektikten sonra ayağa kalkıp bageti fırlattım.

Sakin sesimle Kirishima'ya döndüm.

"Sinirli değilim."

Kirishima bir şey diyecekti ama sonra vazgeçmiş olmalıydı ki aralık dudaklarını kapayıp hafifçe kafasını salladı.

Terli ellerimi havluyla kuruttum. Bugün sekizinci gündü. O pikachunun bizi terk edişinin üzerinden sekiz gün geçti. Artık sinirli değildim. Alışmış da değildim. Sadece kabullenmiştim. Onun, Denki'nin öldüğünü kabullendim. Acıtan da buydu.

Sekiz günün ardından bugün ilk defa bateri çaldım. Her bateri çalışımda büyük bir bardakta limonata ile yanıma gelirdin. Denki bugün limonatamı getirmedin.

Duvardaki resme bakmayı kesip askılıktaki ceketimi aldım. Üstüme geçirirken Mina bana sorgular bakışlar atıyordu. Kırmızı gözlerim onunla buluştuğunda oldukça ciddi bir şekilde "Hayırdır?" dedi. Bir kaşı havaya kalkmıştı.

"Hava alacağım."

"Bu soğukta mı? Ölmek mi istiyorsun?"

Ölüm lafını duyunca sinirlenmiştim. Mina'ya korkunç bir bakış attığımda susmuştu.

Kirishima'nın omzuna dokunduktan sonra odadan çıktım.

Sero evine kapanmıştı. Mina zaten genelde ajanstaki odasında kalırdı. Kirishima yalnız kalmak istemediğinden Mina ile kalıyordu. Dördüncü günden sonra evde kalmak istemedim. Çıldırıyordum.

Sabahtan akşama kadar ajansta kalıyordum. Akşam dışarı çıkıyor gece dört gibi ajansa gelip uyuyordum.

Ajanstan çıktıktan sonra sokakta dolaşırken kulaklıklarımda Denki'nin single şarkılarını dinliyordum. En azından yalnız hissetmemi engelliyordu.

Hava cidden soğuk olduğu için sokaklar boştu. Karanlık havada esen rüzgar saçlarımı okşarken gözlerim yaşarmaya başladı. Denki'nin sözlerine eşlik ederken yanımdan birisi geçmişti. Ağladığım belli olmasın diye kafamı eğmiştim.

"Katsuki?"

Kulaklarımdaki şarkı yüzünden fısıltı gibi çıkan sesi duymamla duraksadım. - Sesi fullememiştim. Orta düzeydeydi. - Duyduğum tanıdık sesle müziği durdum.

"K-Katsuki sen misin?"

Dönmeli miydim?

Rüzgar yüzüme çarptığında aralık dudaklarımın arasından dilime çarpan soğuk havayla gözlerimi kıstım. Bedenimi geçiren üşüme hissiyle beraber yaşaran gözlerimden bir damla yaş yanağımda üzülmeye başlamıştı.