«ហេុីយអញ្ចឹងក៏បានដែរ»យ៉ុងហ្គី
«មកពីគ្មានជម្រើសទេ»
«មីនៗមកលេងជាមួយអូនមក»រាងតូចរត់មកអូសដៃជីមីនបំណងចង់ឲ្យគេទៅលេងផ្កាសាគូរា៉ជាមួយនឹងខ្លួន
«អត់ទេយើងត្រូវរៀបចំរបស់របរទៅរាជវាំងឯងលេងម្នាក់ឯងទៅ»ជីមីនបេះដៃរាងតូចចេញ
«អ្ហឹកៗៗ...មីនៗឈប់ស្រឡាញ់អូនហើយមែនទេ?»រាងតូចទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅលើស្មៅទន់ៗហើយក៏យំ
«មិនមែនបែបហ្នឹងទេប៉ុន្តែ..ឯងចង់ញ៉ាំស្ករទាញទេ»
«ហិៗៗ...ចង់ៗ»គ្រាន់តែឮស្ករទាញភ្លាមរាងតូចក៏ងើបមើលមុខមេីលជីមីនហើយក៏សើចដូចសប្បាយចិត្តណាស់អញ្ចឹង
«អញ្ចឹងឯងកុំយំ..យើងទៅរៀបចំរបស់របរសិនហើយ
ចាំយើងទិញស្កទាញឲ្យឯង»
«បាទៗ...អូននឹងមិនយំនោះទេ»ជីមីននឹងយ៉ុងហ្គុីក៏ចូលទៅក្នុងខ្ទមដើម្បីរៀបចំរបស់របរព្រោះការធ្វើដំណើរមានរយៈពេលយូររហូតដល់៤..៥ថ្ងៃឯណោះទើបទៅដល់រាជវាំងដោយថ្មេីរជើង
នៅក្នុងរាជវាំងឯណេះវិញ
«ព្រះមាតារបស់យើងយ៉ាងម៉េចហើយ??»ជុងហ្គុកប្រញាប់ប្រញាយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់មាតាខ្លួនយ៉ាងលឿនបន្ទាប់ពីឮថាមាតាខ្លួនប្រឈួន
«ព្រះអង្គទ្រង់នៅខាងក្នុងរាជពេទ្យកំពុងតែពិនិត្យព្រះរាជសុខភាពឱ្យទ្រង់ហើយព្រះពរ»អ្នកបម្រើរបស់មហាក្សត្រយានី
«ហុឹម...នាងចេញទៅ»បន្ទាប់ពីដេញអ្នកបម្រើចេញទាំងអស់ហើយទ្រង់ក៏យាងទៅក្បែរមាតាខ្លួន
«តើព្រះមាតាយ៉ាងម៉េចហើយមាននៅមិនស្រួលព្រះកាយត្រង់ណាដែរទេ??»ជុងហ្គុកក្រសោបព្រះហស្ថមាតាខ្លួនពោលពាក្យបែព្រួយបារម្ភទៅកាន់ទ្រង់
«បានបុត្រព្រួយបារម្ភនឹងយើងបែបនេះ..យើងបានធូរច្រើនហើយ»
«បើព្រះមាតានៅមិនស្រួលត្រង់ណាប្រាប់បុត្រ..កុំលាក់ទុកអីណាក្រាបទូល»
«មាតាចាស់ហើយកាន់តែខ្សោយបែបនេះហើយបុត្រកុំព្រួយបារម្ភពេកអី»មហាក្សត្រយានីលេីកព្រះហស្ថអង្អែលថ្ពាល់របស់ជុងហ្គុក
ESTÁS LEYENDO
រឿង បញ្ឆោតស្នេហ៍អធិរាជ(ចប់)
Acción«ស្នេហារបស់យើងវាបានចប់ហើយ ដំបូងឡើយខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថាខ្លួនឯងជារាស្រ្តសាមញ្ញពិតជាមានសំណាងណាស់ដែលបាន អង្គម្ចាស់មកសព្វព្រះទ័យលើខ្ញុំម្ចាស់ តែតាមពិតវាគឺជាសំណាងអាក្រក់ទៅវិញទេ ព្រោះតែពូជពង្សរបស់អង្គម្ចាស់បានសម្លាប់មាតាបិតារបស់ខ្ញុំយ៉ាងព្រៃផ្សៃ ឈាមគឺត្រូវសង...
