Ben jij nu papa?

15. Comfort

TW: sh

Milo

Met z'n allen zitten we in het bankzitters busje. Maar echt, met z'n allen. Ik zit aan het raam, achterin, terwijl mijn hoofd op mijn hand leunt. Afwezig kijk ik wat naar buiten. Naast me zit Matt, met Lucas tegen zich aan. Hij slaapt, en Matt zit wat op zijn telefoon, terwijl zijn vingers verstrengeld zijn in het haar van het slapende mannetje. Aangezien we nog wel even moeten, besluit ik ook mijn mobiel uit mijn achterzak te vissen. 

Het apparaat scant mijn gezicht, en ik krijg alle meldingen van de afgelopen paar uur te zien. Mijn vinger beweegt wat over het scherm, terwijl mijn ogen langs de meldingen flitsen. Een paar insta dm's, een paar snaps, een paar mailtjes, en een appje. Mijn blik blijft hangen op het appje. Hij is van Char. Doordat ik maar 2 zinnen van het totale bericht te zien krijg, besluit ik watsapp te openen, en het appje in volledigheid te lezen. Ergens beangstigt het me, ze stuurt nooit lange appjes. 

"Hey Miel, ik ben wat na gaan denken over ons. Met ons, bedoel ik onze relatie. Ons contact. Hoe we met elkaar omgaan. Ik hoop dat je het er mee eens bent als ik zeg dat dat contact kut is. Het laatst gestuurde appje is van twee weken geleden, en in het echt hebben we elkaar ook niet meer gesproken. We hebben veel ruzie, en ik kan me de laatste keer dat we elkaar een knuffel hebben gegeven niet herinneren. Daarom lijkt het me beter als we stoppen. Het doet me vreselijk veel pijn om er aan toe te geven, maar het is beter Miel. Beiden zijn we niet gelukkig zo, echt niet. Ik heb nog nooit zo veel liefde voor iemand gevoeld als dat ik dat voor jou deed, en je was het beste dat me ooit is overkomen, ik meen het. Ik hoop oprecht dat we vrienden kunnen blijven, en dat je het eens bent met mijn beslissing. Groetjes, Char."

Voor de vierde keer lees ik het bericht door. Ik laat mijn telefoon op mijn schoot vallen, en laat mijn gezicht in mijn handen zakken. Meteen zijn mijn handen nat van de tranen die over mijn wangen rollen. Ik wist het. Ik zag het aankomen. Ik ben het met haar eens, maar, ik wil niet. Ze maakte me zo ongelofelijk gelukkig. En inderdaad, de laatste paar weken maakt ze me ongelukkig. Nee, Char maakt me niet ongelukkig, de relatie maakt me ongelukkig. Het maakte me ongelukkig dat mijn liefde voor haar langzaam verdween. 

Ik voel een hand op mijn bovenbeen. 'Maatje?' Langzaam kijk ik op, in de bezorgde ogen van Matt. 'Hmh.' Zijn hand beweegt nu rustig op en neer. 'Gaat het?' Hij fluistert, aangezien de helft van de aanwezigen in het busje slaapt, en de rest niet mee hoeft te krijgen wat er op de achterste rij gebeurt. 'Domme vraag, je huilt Miel. Wil je zeggen wat er is?' Gaat hij verder. Ik kijk hem even aan. Zijn blik is bezorgd. Cute. Nee nee nee, hij is mijn beste vriend. 'Hmh, nou, ik, zeg maar, Char, ik,-' verder kom ik niet. Tranen lopen over mijn wangen, en zo geluidloos probeer ik mijn snikken in te houden. 'Hey Mieltje doe maar rustig. Ik denk dat ik al weet wat er is. Is het misschien uit met Char?' Ik knik zacht. 

Matt tilt Lucas zorgvuldig van zijn borst, schuift vervolgens wat naar mij, en trekt me in zijn armen. Ik leg mijn wang tegen zijn borstkas, en snik zacht. 'Rustig maatje, het is beter zo.' Fluistert Matt, terwijl hij met zijn vingers door mijn haren gaat. Dit is zo fijn. Zo ontzettend fijn. Ik voel de vlinders in mijn buik terwijl ik huil over mijn relatie die uit is, raar. 

Koen

Ik staar naar de weg voor me. Naast me zit Roel. Hij rijdt. Ik kantel mijn hoofd een kwartslag, om te kunnen zien wat er achter me allemaal gebeurt. Eerst zie ik Rob. Tegen zijn ene zij ligt Lauren te slapen, en tegen zijn andere, Belle. Hij glimlacht zacht als ik hem aankijk. Ik meen het oprecht als ik zeg dat hij van ons alle 5 de beste vader zou zijn. Zo zorgzaam. Ik schrik als ik mijn blik verder door de bus laat gaan. Toen ik net nog omkeek, lag Lucas tegen Matt aan, en keek Milo naar buiten. Inmiddels is dat aardig verandert. Luuc ligt tegen het raam, aangezien de plaatst op Matts borst is ingenomen door Milo, die zo te zien zacht huilt.