Adelaide

Chapter 6

Mission
——————————————————————

Both princes ended up in Rios's cave. Hindi pwedeng pumunta sa taberna si Nickoli dahil baka makilala ito ng mga taongbayan kaya naman ay nag-uwi nalang si Rios ng inumin at pagkain para sa kanilang dalawa.

Ilang irap na ang nagawa ni Rios nang marinig ulit ang nakatatandang kapatid na magmura dahil sa liit at sikip ng bahay niya. Pero sa halip na mainis ay natawa nalang siya nang masilayan itong nakayuko sa sulok ng bahay niya. Nickoli who's sitting in Rios's couch looks like a grown up mean sitting on a todler's seat. Napabuhakhak ng tawa ang kapatid niya dahil rito.

Nickoli growled from annoyance, "Isang tawa mo pa, papakain ko sa'yo itong palaso ko." dahilan upang lumakas ang tawa ni Rios.

"Ba't kasi diyan ka naupo, eh, mas malaki naman ang higaan ko."

One side of Nickoli's upper lip raised, "Can you even look at how filthy that fucking nest looks like?" marahas na lumaki ang butas ng mga ilong nito, "How the heck do you even sleep on that thing? How do you take shower standing? How do you fucking enter that door without hitting your head—"

"Yuyuko malamang."

"—Just how do you even live in this small, ragged place? Are you even a prince?"

Walang nagawa si Rios kundi mapabuhakhak sa mukha ng kapatid nito. Nickoli's face was nearly red from the heat and annoyance. Naawa tuloy si Rios sa bahay na wala namang ginawang masama sa kapatid niya, sadyang maarte lang talaga ang unang prinsipe.

Rios placed a mug of beer on Nickoli's lap and slumped down on his bed to settle. "Hell!" sigaw ni Nickoli nang mabuhusan ng iilang patak ang suot nitong pantalon.

"Arte nitong tanga." sambit lang ni Rios habang ngumunguya ng biniling pagkain. "Oh, ito, marumi pero masarap naman. Kainin mo na, kung ayaw mo, umalis ka na." walang galang niyang sambit sa nakakatandang kapatid.

Nickoli still couldn't understand how his brother lives inside such small place without dying. Sa halip na tanggapin ang inalok na pagkain ay tinanong niya ulit ito. Pinakatitigan naman siya ni Rios at kibitbalikat na sinalampak sa bibig nito ang pagkaing inalok.

"Do you even know the word hiding? O baka bobo ka."

Nickoli was so used to Rios cussing even before kaya hindi na tumatalab ang mga pagmumura nito sa kaniya.

Napailing na lamang si Nickoli at tinungga ang beer na nasa kamay, isang paa sa itaas ng isa at likuran na nakasandal. "I still can't believe you ran away just because you didn't want to be married with that woman." Nickoli smirked.

"Kahit naman ibang babae ay ayaw ko pa rin." pagtatama ni Rios sa kapatid.

"Why? Are you gay?"

Halos mabilaukan naman siya roon, "Putangina mo rin."

Nangibabaw ang halakhak ni Nickoli nang murahin niya. "Then why are you scared of getting married? Hindi ba ay gusto mong maging malaya? If you marry Marieanna, then you'll own Everdenn, and control everyone and everything that town has. Ayaw mo ba nun?" natatawa pa rin.

Napaingos naman si Rios, "I do have the whole right to do everything I want in that town if I become their king, but will I able to escape from the other responsibilities despite having my own people to do it? None." he emphasized.

Napatango-tango naman ang kapatid nito, "But at least you have someone who you can fuck at night." sambit nito kaya tinapunan ni Rios ng supot ng kinainan.

"Gago. Umalis ka na nga."

Nickoli could only laugh before clearing his throat, "I actually can't."

Nagkaisa sa gitna ang kilay ni Rios doon. Nickoli laughed again but this time with the hint or bitterness and problem. "Guess what."