"ငါ မင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို တသက်လုံးမနမ်းဘူး... ရွံလို့"
နားနားကိုကပ်ကာ ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် စိတ်ထဲတွင် မွန်းကြပ်လာကာ ဒူးနှစ်ဖက်ဟာ ခွေကျမတတ်...။ အဲ့လောက်တောင်ပဲ ကျွန်တော့်ကို မုန်းနေတာလား...။
မင်္ဂလာပွဲအပြီးမှာ ထွက်သွားကြတဲ့ လူတွေကြား သူနဲ့ကျွန်တော်သာကျန်ခဲ့သည်...။ necktie ကို ဆွဲဖြည်ပြီး ဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့ထိုးဖွကာ အပြင်ဘက်ထွက်မလို့ လုပ်နေတဲ့ Jin Hyung...။
"Jin Hyung ~~"
အင်္ကျီစကိုကိုင်ပြီး တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တော့ လှည့်ကြည့်လာတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ဒေါသတွေနဲ့ ရစ်သိုင်းလျက်...။
"ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်"
ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး သူရယ်သည်...။ ဟင့်အင်း....လှောင်သည်လို့သုံးရင် ပိုမှန်လိမ့်မည်...။
သူ ကျွန်တော့်ကို လှောင်ကာ
"ငါက မင်းတောင်းပန်တာကို လက်ခံရမှာလား... တကယ်စိတ်ရင်းနဲ့ အားနာရင်း ဒီလက်ထပ်ပွဲက အကြုံးမဝင်ပါဘူးဆိုပြီး အခုချက်ချင်း အဖေ့ကိုသွားပြောလိုက် "
"Jin Hyung ~"
"မလုပ်နိုင်ဘူးမလား... အဲဒါဆို တောင်းပန်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို ထပ်မပြောနဲ့... နားခါးတယ်... အော်ဂလီဆန်တယ်... ဘယ်တော့မှ လက်မခံနိုင်ဘူး ရှင်းလား"
ခေါင်းကိုငုံ့ထားရင်း တိုးတိတ်စွာ တောင်းပန်သံကို လှောင်ရယ်သံနဲ့အတူ ပယ်ချလိုက်တဲ့ စကားက ဘယ်တော့မှ လက်မခံဘူးတဲ့...။
"ပိုင်လုံးကောင် "
Jin Hyung က ကျွန်တော့်ကို စူးစူးနင့်နင့်ကိုကြည့်ပြီးပြောလာတာကြောင့် ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်မိခြင်း...။ မင်္ဂလာပွဲလေးဟာ တိတ်တဆိတ်ပဲ ပြီးဆုံးခဲ့သည်...။ ကျောင်းနောက်မှာ ငိုကြွေးနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ မျက်ရည်တွေကို လျစ်လျူရှုရင်းပေါ့~~
~~~~~~
ကားပေါ်ကဆင်းတော့ Jin Hyung က သူ့ပစ္စည်းတွေထည့်ထားတဲ့ ပုံးတွေကိုယူပြီး ဆင်းသွားတာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်အဝတ်ထုတ်ကို ကိုယ်ယူပြီး သူ့နောက်ကနေ လိုက်သွားခဲ့တယ်...။ ခြံလေးသက်သက်နဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်ကျယ်ကျယ်ဟာ Jin Hyung မိဘတွေရဲ့ လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းဖြစ်သည်...။
YOU ARE READING
Without You (Completed)
Fanfictionမင်းမပါတဲ့ငါ့ဘဝက အသက်မဲ့လွန်းတယ် Yoon~ ကျွန်တော်က အကို့ရဲ့တောင်ပံတစ်စုံဖြစ်ပေးမှာပါ~ A YoonJin story by AchanN
Prologue
Start from the beginning
