"မူးေနၿပီလား"
"ဟင့္အင္း"
"မူးေနပါၿပီ။ ဘာလို႔ အမ်ားႀကီးေသာက္ထားတာလဲ"
"ကိုႀကီး လာႀကိဳမယ္ဆိုလို႔"
"အတြဲေတြ အိမ္ျပန္ပါေတာ့ဗ်ိဳး"
"ကဒ္ေတာ့ ထားခဲ့ေပးေနာ္ဗ်ိဳး"
ဘတ္ဟြၽန္းေရာ သူပါၿပိဳင္တူရယ္မိ၏။
"ေနခ်င္ေသးလား"
ဘတ္ဟြၽန္း မသိမသာေခါင္းခါျပရင္း သူ႔အေပၚမွီတြယ္လိုက္မိသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ဘတ္ဟြၽန္းပခုံးကိုေဖးမေပးထားရင္း ဝန္ထမ္းေတြဘက္ကိုလည္း ကဒ္ထုတ္ေပးသူ။ ဩဘာသံေတြစီစီညံကုန္၏။
"ကြၽန္ေတာ့္ဝန္ထမ္းေတြကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔"
"ကေလးဝန္ထမ္းေတြက ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြပဲေပါ့"
"ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ဘာဆိုင္လို႔"
ဟုတ္တယ္။ ဘတ္ဟြၽန္း အခုမွ ဝင္ထားတဲ့ဘီယာေတြေၾကာင့္ေရာလားမသိ။ စကားအေကာင္းမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ ကားပါကင္ရွိရာဆီသြားေနရင္း ဘတ္ဟြၽန္းပုခုံးကိုလာဖက္ထားတဲ့သူ႔ကိုယ္ႀကီးကို တြန္းပစ္လိုက္မိ၏။
အရမ္းလည္း မတြန္းရက္။ ေတာ္ၾကာ အဖိုးႀကီးလဲလို႔ က်ိဳးေၾကကုန္မွျဖင့္ ဘတ္ဟြၽန္းပဲ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရဦးမည္။ အခုဆို ဘတ္ဟြၽန္းတို႔နီးစပ္လာတာ ႏွစ္တစ္ဝက္စာ။ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ သူ႔အရာရာျဖစ္ေနၿပီး သည္းသည္းလႈပ္ျဖစ္ျပေနေပမယ့္ ခံစားခ်က္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးကိုမွ ဖြင့္ေျပာမလာေသးပါ။
ဘတ္ဟြၽန္းတြန္းထုတ္ေတာ့ ခြာမသြားဘဲ လက္ဖ်ားေတြကေန လွမ္းဆြဲ၏။
"အိမ္တန္းျပန္မွာမလား ကေလးေလး"
"ဆိုင္ကို ခဏဝင္ဦးမယ္။ မနက္ျဖန္ sketch အေခ်ာသပ္စရာေတြရွိတာ။ အေစာႀကီး ထမယူခ်င္လို႔"
"ကိုယ္ သြားယူေပးထားမယ္ေလ။ ကေလး မႏိုးခင္"
"ေနပါဗ်ာ။ ဘာမွမဆိုင္ဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ယူေပးမွာလဲ"
ဘတ္ဟြၽန္း အေငၚတူးလိုက္ေပမယ့္ ရယ္သံသဲ့သဲ့သာထြက္လာသည္။ ကားေပၚေရာက္ပါၿပီဆိုတည္းက ခါးပတ္ပတ္ေပးလာၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းမ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ထဲထည့္ၾကည့္လာ၏။
Ending Part(Z)
Start from the beginning
